Στα ποιοτικά στοιχεία των μετρήσεων, πράγματι η υπόθεση της παρακολούθησης Ανδρουλάκη είναι χαμηλά στην αξιολόγηση των πολιτών. Έχουν πολύ σοβαρότερα θέματα να αντιμετωπίσουν οι άνθρωποι και ακόμα και αν η παρακολούθηση τους σόκαρε (όπως είπε ο Θ. Ρουσόπουλος) ή τους ενόχλησε, μάλλον με το λογαριασμό ρεύματος και με τις τιμές του σούπερ μάρκετ ξυπνούν κάθε πρωί, παρά με το τι γίνεται την Εξεταστική.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η ιστορία αυτή παρήγαγε ήδη τα πολιτικά της αποτελέσματα -σαφώς αρνητικά για την κυβέρνηση- και εφεξής η διαρκής επανάληψή της θα αρχίσει να κουράζει.
Νομίζω πως ό,τι ήταν να χάσει η κυβέρνηση, τα έχασε και όσα ήταν να κερδίσουν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, τα κέρδισαν. Τώρα υποχρεωτικώς θα μπουν και άλλες παράμετροι στην εξίσωση. Έρχεται ένας σκληρότατος χειμώνας ως προς τις τιμές ενέργειας, θέρμανσης και αγοράς βασικών αγαθών, δύσκολα το δημόσιο ενδιαφέρον θα παραμείνει προσκολλημένο στο ποιος και γιατί παρακολούθησε πριν ένα χρόνο τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ. Πιστεύω δε ότι η πλειοψηφία των πολιτών έχει οριστικά διαμορφώσει άποψη για τι έχει συμβεί και έχει βγάλει τελικά (επί τούτου) συμπεράσματα.
Το αν αυτό το συμπέρασμα που έχει κατασταλάξει στο μυαλό κάθε πολίτη είναι καταλύτης για την πολιτική συμπεριφορά του ή είναι απλώς μια ακόμα ψηφίδα μέσα σε δεκάδες άλλες, θα φανεί εν καιρώ. Προσωπικά πιστεύω ότι η κυβέρνηση έχει ακόμα λάδι, δεν έχει καταναλώσει το πολιτικό της κεφάλαιο. Διαθέτει ακόμα περισσότερα πυρομαχικά από όσα έχουν οι αντίπαλοί της.
Όμως υπήρξε σοβαρή (και ανόητη κατά τη γνώμη μου) απώλεια του κεφαλαίου της, που επί του παρόντος δεν βλέπω τρόπο να αναπληρωθεί. Ενδεχομένως μόνο μεταξύ πρώτης και δεύτερης εκλογικής αναμέτρησης μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, όταν ο φόβος της ακυβερνησίας εν μέσω παγκόσμιας κρίσης θα επισκιάσει όλα τα υπόλοιπα και θα επαναπροσδιορίσει τα κριτήρια πολιτικής συμπεριφοράς των πολιτών.
Ως τότε η κυβέρνηση θα παίζει άμυνα. Όχι για να κρατήσει την πρωτιά, αυτή την έχει, αλλά για να πείσει ότι κατέχει τη δυναμική και τα κόλπα να ξεπεράσει τη νάρκη της απλής αναλογικής. Όπως είμαστε τώρα, αυτό που δεν έχει η αντιπολίτευση, δεν το χει πια ούτε η κυβέρνηση. Ένα αξιόπιστο σενάριο κυβερνησιμότητας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εξηγεί πειστικά πως θα βρεθεί να κυβερνά, με ποια πιθανά ποσοστά, με ποιες εφικτές συμμαχίες. Ως τώρα η κυβέρνηση είχε απάντηση σε αυτό, τώρα δείχνει να την έχει χάσει. Αν την ξανα-αποκτήσει, το παιχνίδι θα ξαναγυρίσει στα χέρια του Κυριάκου. Όσο διατηρείται αυτή η εκκρεμότητα, είναι όλα άδηλα.
