Του Σάκη Μουμτζή
Η συγκεκριμένη υπόθεση θα κρατηθεί στην επικαιρότητα για πολύ καιρό. Πίσω της κρύβονται συγκεκριμένες επιδιώξεις που δύσκολα θα την αφήσουν να ξεθυμάνει. Είναι σε όλους γνωστό πως νομικό ενδιαφέρον η υπόθεση δεν έχει και γι΄ αυτό, όπως εικάζουν αρκετοί, η εκδίκαση της δεν θα γίνει ποτέ.
Ο προφανής πολιτικός στόχος είναι να πληγεί η ενότητα της Νέας Δημοκρατίας και κυρίως ο νέος αρχηγός της που θα πρέπει να επιλέξει ή την υπεράσπιση της διακυβέρνησης Καραμανλή ή την υπεράσπιση του Γεωργίου και των στοιχείων που αυτός ανέδειξε και που έγιναν αποδεκτά από όλους τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Φυσικά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έπεσε στην παγίδα, παρέκαμψε την όλη υπόθεση και πορεύεται βλέποντας προς το μέλλον. Τέτοια λάθη που καταδικάζουν ένα κόμμα στην εσωστρέφεια μόνον αρχάριοι πολιτικοί τα διαπράττουν και οι οπαδοί του δόγματος « λέγε πάντα την αλήθεια και θα έχεις τον Θεό βοήθεια. »Στην πολιτική όμως υπάρχουν και οι σιωπές και οι συμβιβασμοί. Τα υπόλοιπα ηθικοπλαστικά, αφορούν τα κυκλάμινα του Κατηχητικού -για τους παλαιότερους- και το Σώμα Προσκόπων.
Η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την ήττα του στην άμεση κατάργηση του bonus των 50 εδρών, είναι να μην μπορέσει η Νέα Δημοκρατία να σχηματίσει κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές, ώστε οι μεθεπόμενες να διεξαχθούν με το σύστημα της απλής αναλογικής. Και πώς θα συμβεί αυτό; Αν η Νέα Δημοκρατία δεν βρει συνεργαζόμενα κόμματα. Και πώς δεν θα βρει συνεργαζόμενα κόμματα; Μόνον αν υπάρχει ένταση και πολεμική μεταξύ των κομμάτων του ευρωπαϊκού τόξου. Και η υπόθεση Γεωργίου λειτουργεί προς αυτήν την κατεύθυνση.
Οξύνει τις σχέσεις Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ καθώς το τελευταίο θεωρεί –και δικαιολογημένα- πως πλήρωσε αποκλειστικά αυτό την υπόθεση των μνημονίων. Έτσι με αφορμή την συγκεκριμένη υπόθεση που αναδεικνύει τις μεγάλες και αυταπόδεικτες ευθύνες του Κώστα Καραμανλή, επιζητεί την δικαίωση του ή έστω την αναγνώριση πολλών ελαφρυντικών. Από το 44% στο 4% είναι κάτι που δεν «χωνεύεται» εύκολα.
Η σιωπή της Νέας Δημοκρατίας –απαραίτητη για την ενότητα της- ενισχύει εκείνες τις δυνάμεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ που επιθυμούν το κόμμα τους να τηρεί ίσες αποστάσεις μεταξύ των δύο μονομάχων, ενώ αναπαράγει και την γνωστή από την δεκαετία του 80 αντιδεξιά ρητορεία. Το κλίμα σήμερα που υπάρχει στις σχέσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ δεν θυμίζει σε τίποτα την συνεργασία Σαμαρά-Βενιζέλου που έσωσε την χώρα, ούτε την συμπόρευση τους στο Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015.
Άλλωστε, η νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θεωρεί την συγκυβέρνηση 2012-2014 του Κινήματος με την Νέα Δημοκρατία, ως αναγκαίο κακό. Είναι λογικό λοιπόν να μην υπερασπίζεται το έργο της. Μάταια ο Β. Βενιζέλος –που βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα- προσπαθεί να τους πείσει πως έτσι χαρίζουν όλα τα επιτεύγματα της συγκεκριμένης συγκυβέρνησης στην Νέα Δημοκρατία. Μέσα σε αυτό το κλίμα η υπόθεση Γεωργίου λειτουργεί καταλυτικά. Ανεβάζει την ένταση.
Είναι σαφές νομίζω πως η κ. Φ. Γεννηματά διαμορφώνει την στρατηγική της με άξονα τις επαναληπτικές εκλογές με απλή αναλογική. Γιατί να συμπράξει στον σχηματισμό κυβέρνησης όταν με το νέο εκλογικό σύστημα θα έχει αυξημένη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση και άρα μεγαλύτερη διαπραγματευτική ισχύ; Βέβαια πολλές φορές η ζωή ανατρέπει σχεδιασμούς και τακτικές κινήσεις. Μία από αυτές τις κινήσεις είναι και η υπόθεση Γεωργίου που θα «σέρνεται» για πολύ καιρό μπροστά μας, αν δεν ανατραπούν οι μεθοδεύσεις της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
