Δεν υπάρχει απορία ότι η ύπαρξη 7,6 δισεκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη, εκ των οποίων ένας μεγάλος αριθμός καταναλωτές θα προξενούσε οικολογική ζημιά. Ειδικά όταν ο μεγαλύτερος αριθμός έχει καταναλωτικές απαιτήσεις αντί να περιορίζεται στο να τρώει μέλι και ακρίδες. Τροπικά δάση του Αμαζονίου καταστράφηκαν, κοραλιογενείς ύφαλοι εξαφανίστηκαν και η υπερθέρμανση του πλανήτη προξένησε το λιώσιμο των πάγων.
Μόνο που η οικολογική πορεία της ανθρωπότητας δεν ήταν γραμμική. Για να πάμε στα καθ' ημάς πριν από 100 χρόνια στις φωτογραφίες της Αττικής ο Λυκαβηττός και Υμηττός ήταν γυμνοί. Πριν από 50 ο Σαρωνικός ήταν πηγμένος στην πίσσα και βρώμαγε σαν βόθρος. Και πριν 35 η Αθήνα πνιγόταν στο νέφος. Μόνο για μια ιδεοληπτική κυβέρνηση στον καπιταλισμό δεν μπορούν να συμβαίνουν. Και όποιος είχε τέτοιες αιρετικές απόψεις δεν τον βλέπω να πήγε καλά στο μάθημα της Γ' Τάξης των Νέων Ελληνικών στις χθεσινές εξετάσεις των ΕΠΑΛ.
Στις εξετάσεις το κείμενο ήταν από το βιβλίο του ισραηλινού Γιουβάλ Νόα Χαράρι Sapiens: Μια Σύντομη Ιστορία του Ανθρώπου. Ακολουθούν αποσπάσματα «Πριν από 70.000 χρόνια, ο homo sapiens ήταν ακόμα ένα ασήμαντο ζώο που κοιτούσε τη δουλειά του σε μια γωνιά της Αφρικής. Στις χιλιετίες που ακολούθησαν, μεταμορφώθηκε σε κυρίαρχο όλου του πλανήτη και σε φόβο και τρόμο του οικοσυστήματος… Έχουμε κυριαρχήσει στο περιβάλλον μας, έχουμε αυξήσει την παραγωγή τροφής, έχουμε χτίσει πόλεις, ιδρύσαμε αυτοκρατορίες και δημιουργήσαμε εκτεταμένα εμπορικά δίκτυα. Μειώσαμε, όμως, την οδύνη στον κόσμο; Ξανά και ξανά, μεγάλα άλματα στη δύναμη των ανθρώπων δεν βελτίωσαν ιδιαίτερα τη ζωή του μεμονωμένου ατόμου και συνήθως προκάλεσαν απέραντη δυστυχία στα άλλα ζώα… Τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε τουλάχιστον σημειώσει κάποια πραγματική πρόοδο σε ό,τι αφορά την ανθρώπινη κατάσταση, με τη μείωση της πείνας, των ασθενειών και των πολέμων. Ωστόσο, η κατάσταση των άλλων ζώων επιδεινώνεται πιο γρήγορα από ποτέ και η βελτίωση της μοίρας της ανθρωπότητας είναι πολύ πρόσφατη και εύθραυστη για να τη θεωρήσουμε σίγουρη. Επιπλέον, παρά τα εντυπωσιακά πράγματα που είναι ικανοί να κάνουν οι άνθρωποι, παραμένουμε αβέβαιοι για τους στόχους μας και φαίνεται να είμαστε δυσαρεστημένοι όσο πάντα... Υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο από δυσαρεστημένους και ανεύθυνους θεούς που δεν ξέρουν τι θέλουν ;». Με το τελευταίο δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω. Τίποτα πιο επικίνδυνο από έναν διανοούμενο που το μόνο που θέλει είναι να είναι δυστυχισμένος. Με τα υπόλοιπα διαφωνώ. The road to hell δεν είναι γραμμική δεν είναι.
Άλλο ότι ο Χαράρι αρέσκεται σε ιστορίες doom που άλλωστε πουλάνε. Κυρίως σε τύπους όπως τους απογοητευμένους ευκαιρία στους καταθλιπτικούς, φοβικούς disciples του Γαβρόγλου που θα ήθελαν τον άνθρωπο να μένει στην στην γωνία του στην Αφρική αντί να ψάχνεται. Γιατί η αναζήτηση στην αριστερή θεολογία φέρνει την τιμωρία. Και αυτοί που ψάχτηκαν πνίγηκαν στο σκουπίδι.
Όπως ανέφερε το εξεταζόμενο κείμενο της Ελληνικής Γλώσσας της Δ' Τάξης των Εσπερινών των ΕΠΑΛ. Παράγουν «ένα πλήθος από τεκμήρια υψηλού πολιτισμού (νάυλον σακούλες, κουτιά αναψυκτικών, μποτίλιες, πλαστικά, εφημερίδες, κ.λπ.)» όπως γράφει στο βιβλίο του ο Κωστής Παπαγιώργης. Πνίγεται μέσα στα σκουπίδια ενώ δεν πρέπει να «ξεχνάμε ότι κάθε απόρριμμα και κάθε απόβρασμα είναι υπόλειμμα μιας τεχνικής προόδου για την οποία η επιστήμη -η υπερηφάνεια του πολιτισμού- έκανε τα αδύνατα δυνατά…». Το ότι στην Σουηδία κοντά στο 100% των σκουπιδιών ανακυκλώνεται, ενώ στην σοσιαλιστική Ελλάδα το εργοστάσιο στην Κερατέα δεν έγινε επειδή το σταμάτησε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν αντιπολίτευση θα ήταν ένα πιο ενδιαφέρον θέμα. Μόνο στο υπουργείο του Γαβρόγλου όπως στο 1984 οι κακοί είναι δεδομένοι. Η τεχνολογία, η εξέλιξη και η ανάγκη του ανθρώπου να θέλει να είναι κάτι καλύτερο από ένα ασήμαντο ζώο στην Αφρική που κοιτάζει την δουλειά του.
