Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ένας παρεξηγημένος. Άλλοτε Γιώργος, άλλοτε Γιωργάκης, αν και δηλωμένος σοσιαλδημοκράτης, έκανε βαθιές φιλελεύθερες τομές σε μία κοινωνία που μόλις είχε ξυπνήσει άγαρμπα από το όνειρο Μύκονος - Αράχωβα. Αδίκησε εαυτόν με το «λεφτά υπάρχουν», δεν τόλμησε με τα Ξένα Πανεπιστήμια. Προετοιμαζόταν χρόνια για τον ρόλο του πρωθυπουργού, αλλά απέδειξε ότι δεν κάνουν όλοι οι άνθρωποι για όλους τους ρόλους. Μπορεί ακόμη να προσφέρει, αρκεί να κατέβει έγκαιρα από το τραίνο της διαδοχής. Αν και οι πιθανότητες να συμβεί αυτό, είναι αυτή τη στιγμη περιορισμένες.
Η παρουσία του Γιώργου Παπανδρέου στην διαδικασία εκλογής νέας ηγεσίας στο ΚΙΝΑΛ δεν θα βοηθήσει τα πράγματα. Ασφαλώς και είναι δικαίωμά του να διεκδικήσει την ηγεσία. Κατά τον ίδιο τρόπο θα μπορούσε αυτό να γίνει και από τον Βαγγέλη Βενιζέλο. Σαν να ζούμε το παρελθόν από την αρχή. Τότε που ο Γιώργος κέρδισε τον Βαγγέλη στη στροφή, άλλα κατάφερε στη συνέχεια (περί κατορθώματος πρόκειται) να ρίξει το κόμμα του στα βράχια έπειτα από μία θριαμβευτική νίκη στις εκλογές. Παρέδωσε το κόμμα του στον Βαγγέλη και μετά έφτιαξε άλλο κόμμα! Σήμερα, λοιπόν, θέλει να εγγυηθεί την ενότητα του ΚΙΝΑΛ ή να διεκδικήσει την ηγεσία του ή κάτι τέλος πάντων. Σίγουρα αναζητά ρόλο και το μόνο που καταφέρνει έτσι είναι να περιπλέξει τα πράγματα. Ο Γιώργος Παπανδρέου είχε την ευκαιρία του και απέτυχε!
Είναι δικαίωμά του να διεκδικήσει όποια θέση επιθυμεί. Όποιον ρόλο θελήσει. Σε δημοκρατία ζούμε! Η εμπλοκή του, πάντως, αποτελεί εγγύηση για ένα και μόνο πράγμα: Το ΚΙΝΑΛ ή ΠΑΣΟΚ ή όπως αλλιώς θα λέγεται, θα είναι ένα κόμμα του περιθωρίου. Στον ΣΥΡΙΖΑ τρίβουν τα χέρια τους. Πώς μπορούν να ξεχάσουν ότι η δική τους άνοδος προήλθε από τους ολέθριους χειρισμούς ενός μοιραίου πρωθυπουργού; Όχι, ο Γιώργος Παπανδρέου δεν χρεοκόπησε τη χώρα. Όχι γιατί δεν θα μπορούσε, αλλά επειδή πρόλαβε και το έκανε κάποιος άλλος! Να μην ξεχνάμε τι συνέβη με εκείνο το περίφημο επίδομα. Σαν να ξέρει κάποιος ότι η γη πρόκειται να συγκρουστεί με κομήτη και να μοιράζει εισιτήρια κοινωνικού τουρισμού!
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ήταν κακός πολιτικός. Κακός πρωθυπουργός υπήρξε. Θα μπορούσε να είναι ένας πετυχημένος υπουργός. Και υπήρξε, πράγματι! Να μην ξεχνάμε ότι επί των ημερών του άνοιξαν οι μπάρες στα Πομακοχώρια. Θα μπορούσε να είναι ένας εξαιρετικός ακαδημαϊκός. Αλλά στην ιστορία θα μείνει με την στάμπα του μοιραίου. Για τις μέρες της πρωθυπουργίας του. Στο χέρι του είναι αν η ζυγαριά θα γύρει κι άλλο προς αυτή την πλευρά ή προς την άλλη…
Θανάσης Μαυρίδης
