Του Γιάννη Παντελάκη
«Δεν πρόλαβε να παραιτηθεί η πρόεδρος του Αρείου Πάγου και διορίστηκε στο πρωθυπουργικό γραφείο», «Μιλάτε εσείς που είχατε βάλει τον Αθανασίου στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας;». «Μήπως θέλετε να θυμηθούμε τον άλλο δικαστή επί Σημίτη που εντάχθηκε στο περιβάλλον του;». Το ανέκδοτο που καταλήγει με την φράση «Και εσείς βασανίζετε τους μαύρους», έχει ξεπεραστεί από την ελληνική πολιτική πραγματικότητα.
Ο διορισμός της Θάνου, αποτελεί απλά ένα πρόσφατο παράδειγμα. Υπάρχουν δεκάδες ακόμα που μας δείχνουν ότι η άμυνα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην κριτική που δέχεται είναι να υπενθυμίζει τα έργα και ημέρες των προηγούμενων κυβερνήσεων. Για την ακρίβεια, τις χειρότερες εκδοχές τους. «Εσείς κάνατε τα ίδια και χειρότερα». Σ'' αυτές τις φράσεις περικλείεται το επιχείρημα από κάθε μορφής εκπροσώπους της κυβέρνησης. Είναι αυτό που αποκαλείται προσπάθεια για συμψηφισμό.
Αυτό που φαίνεται να μην έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα στην κυβέρνηση, είναι πως υπάρχουν πολλές χιλιάδες πολίτες οι οποίοι δεν τους ψήφισαν για ν'' αρχίσουν να μοιάζουν με τους άλλους, ούτε για ν'' αποτελούν ηπιότερες, ίδιες ή χειρότερες εκδοχές τους. Δεν θέλουν να κατανοήσουν πως πολλοί άνθρωποι δεν τους ψήφισαν επειδή πίστεψαν ότι θα σκίσουν τα μνημόνια και θα χορεύουν οι αγορές. Αλλά επειδή είχαν την εντύπωση πως μια σειρά από σοβαρές παθογένειες στη λειτουργία της δημοκρατίας, του κράτους και των θεσμών, τουλάχιστον θα περιοριζόντουσαν. Άνθρωποι απηυδισμένοι από την κρίση του πολιτικού συστήματος που κυριάρχησε και που είχαν κάποιες ελπίδες.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, κάνει ο,τι μπορεί για να τους διαψεύσει. Όχι τώρα, από τις πρώτες κιόλας ημέρες που κέρδισε τις εκλογές τον Ιανουάριο του 2015. Ο Τσίπρας, έκανε την αρχή. Από τις πρώτες κινήσεις του ήταν να διορίσει, για όσους δεν θυμούνται, τον εξάδελφό του σε θέση ειδικού συμβούλου στο υπουργείο Εξωτερικών. Είναι τόσο αρνητικό αυτό; Αν υποδύεσαι τον φορέα του καινούργιου που δεν έχει σχέση με το παλιό, ναι είναι. Ο Τσίπρας έστειλε ένα μήνυμα στα υπόλοιπα μέλη της νέας διακυβέρνησης. Διορίστε, συγγενείς και φίλους. Και φυσικά ανταποκρίθηκαν. Υπουργικά και άλλα γραφεία γέμισαν με συζύγους, παιδιά και ανίψια. Το αφήγημα για το νέο που ήρθε, άρχισε να καταρρέει.
Τα δυόμιση χρόνια που ακολούθησαν έγιναν τα πάντα απ'' όσα θύμιζαν το παλιό παρηκμασμένο σύστημα διακυβέρνησης που είχε απαξιωθεί από ένα συντριπτικά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Τα υπουργικά και βουλευτικά γραφεία γέμισαν από κομματικούς φίλους, οι μετακλητοί έκαναν πάρτυ, για τις θέσεις ευθύνης στο δημόσιο έπρεπε να έχεις κομματική πίστη. Όλοι και όλα έστελναν το μήνυμα πως πρόκειται για την άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος.
Κάτι ανάλογο συνέβη και με την διαπλοκή με τις άλλες εξουσίες. Θεσμικές, όπως η δικαιοσύνη και η περίπτωση της κ. Θάνου για παράδειγμα. Εξωθεσμικές με την αναζήτηση φίλων επιχειρηματιών που θα στηρίξουν προσπάθειες ελέγχου των ΜΜΕ. Η αναπαραγωγή όλων των παθογενειών του παλιού συστήματος και τρόπου διακυβέρνησης της χώρας, έγινε καθεστώς. Έχουν αρχίσει και μοιάζουν τόσο πολύ με το παρελθόν, κάποιοι λένε βάζοντας αρνητικό πρόσημο πως το έχουν ξεπεράσει…
