Του Αντώνη Πανούτσου
Η συμφωνία για το Μακεδονικό είναι κακή. Όχι τόσο με την αναγνώριση της ύπαρξης του κράτους της Βόρειας Μακεδονίας, ούτε με την ύπαρξη μακεδονικής γλώσσας και αλλά με τον προσδιορισμό των κατοίκων της Βόρειας Μακεδονίας σαν Macedonian/citizen of the Republic of North Macedonian. Το πεζό «c» δείχνει μετά το «/» ακολουθεί επεξηγηματικός προσδιορισμός και όχι το όνομα των κατοίκων. Γεγονός που δείχνει ότι δεχόμαστε το Macedonians, erga omnes. Γεγονός που σημαίνει ότι επίσημα τουλάχιστον, θα αποκαλούμε τους κατοίκους της Βόρειας Μακεδονίας, σκέτο «Μακεδόνες».
Χθες ο Τσίπρας, όπως ήταν λογικό, απέφυγε να αναφερθεί στο «Μακεδόνες» στην ομιλία του. Ο Ζάεφ όμως έχοντας την σιγουριά ότι κανείς δεν θα τολμήσει να τον διορθώσει είπε «Οι Έλληνες, οι Μακεδόνες, οι Ευρωπαίοι είναι πιο ισχυροί απέναντι στην ξενοφοβία». Το «ξενοφοβία» δεν αναφερόταν στο φράχτη που είχε σηκώσει για να σταματήσει την ροή των προσφύγων και των μεταναστών την εποχή της ηλιοθεραπείας και της Τασίας. Ήταν ευκαιρία να δοκιμάσει τις αντιδράσεις στην αναφορά ύπαρξης Ελλήνων και Μακεδόνων μπροστά σε Έλληνα πρωθυπουργό. Υποθέτω ότι με τον Αλέξη Τσίπρα να χαμογελάει δίπλα του θα έμεινε ευχαριστημένος.
Αυτό που αδυνατώ να υποθέσω είναι πως θα αποκαλούνται οι κάτοικοι της Βόρειας Ελλάδας (formerly known as Macedonians). Μακεδόνες; Είναι το ίδιο με τους πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας. Έλληνες Μακεδόνες; Μπορεί να παρεξηγηθεί σαν βορειομακεδόνες που ζουν στην ελληνική επικράτεια. Θα αποφεύγουμε την χρήση του «Μακεδόνας»; Η κυβέρνηση θα αφήσει τον χρόνο να κρίνει; Κρίνοντας από την ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ να χαράξει στρατηγική νομίζω το τελευταίο.
Επίσης γλυκό μυστήριο θα μείνει τι ψιθύρισαν οι Αμερικάνοι και οι Γερμανοί στο παλικάρι που έχουμε πρωθυπουργό και έτρεχε και δεν έφτανε. Ότι και να ήταν πρέπει να ήταν πολύ δυνατό. Αν ένας πρωθυπουργός έχει μπροστά του μετρήσεις που λένε ότι το 68,3% δεν θέλει συμφωνία και 49% εκ των συριζαίων συμφωνούν, δεν υπογράφει τέτοιο πράγμα. Εκτός αν είναι πολιτικός αρχών ή κρατάνε ένα πιστόλι στον κρόταφό του. Επειδή το πρώτο υπάρχουν βάσιμες αμφιβολίες ότι ισχύει, η υπογραφή οφείλεται στο δεύτερο. Ποια γλυκιά κουβέντα όμως άκουσε το καμάρι μας και διέπραξε πολιτική αυτοκτονία θα το μάθουμε στο μέλλον. Αν το μάθουμε… Την αυτοκτονία που υπό πιο νορμάλ συνθήκες δεν διέπραξαν ο Καραμανλής και η Ντόρα Μπακογιάννη το 2008 στο Βουκουρέστι. Όταν η ελληνική πλευρά δήλωσε σταθερά ότι θα ασκήσει βέτο. Και επειδή οι «αντικειμενικοί» θέλουν να περάσουν την Ελλάδα σαν μια χώρα τρελών που η Ευρώπη γελάει μαζί της στο Βουκουρέστι με την ελληνική θέση είχαν συνταχτεί η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Γερμανία και η Γαλλία. Με τον Σαρκοζί να λέει σαφώς «Είμαστε αλληλέγγυοι με τους Έλληνες, πιστεύουμε ότι πρέπει να βρεθεί λύση. Έχω ουγγαρέζικες ρίζες, αλλά έχω και ελληνικές και τις αποδέχομαι πλήρως». Η ευρωπαϊκή όμως υποστήριξη στις ελληνικές θέσεις για το Σκοπιανό, όπως και για τα υπόλοιπα θέματα, χάθηκε στις αντιευρωπαϊκές υστερίες της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ του 2015.
Στη διαπραγμάτευση, η Ελλάδα εκχώρησε ένα όνομα και πήρε μια γραβάτα. Την γραβάτα που μετά τις υπογραφές έδωσε ο Ζάεφ στον Τσίπρα. Στην εσωτερική πολιτική σκηνή, η εκχώρηση του ονόματος της Βόρειας Μακεδονίας άλλαξε τους συσχετισμούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να περιμένει μέχρι να ξεχαστεί η συνθηκολόγηση. Όσο για τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, χωρίς πολιτικές εκπτώσεις, συντάχθηκαν με την πλευρά της συντριπτικής πλειοψηφίας, ενώ με την πρόταση μομφής υποχρέωσε τον Πάνο Καμμένο να πάρει θέση, διαλύοντας το ίδιο του το κόμμα. Οι κραυγές των ευαίσθητων κεντρώων που όλο θέλουν να ψηφίσουν τον Κυριάκο και όλο με αυτές τις εθνικιστικές του επιλογές τους απογοητεύει σε συνδυασμό με τους ψιθύρους του ΣΥΡΙΖΑ για διπλωματική επιτυχία δείχνουν ποιος έκανε τις σωστές επιλογές.
