Του Άδωνι Γεωργιάδη, αντιπροέδρου της Νέας Δημοκρατίας
Όταν προ των εκλογών του Ιανουαρίου 2015 προειδοποιούσαμε τον ελληνικό λαό για τις συνέπειες της ενδεχόμενης εκλογής Τσίπρα στην πρωθυπουργία, όλοι μας θεωρούσαν υπερβολικούς. Τότε μας κατηγορούσαν για τη λεγόμενη εκστρατεία του φόβου.
Πόσο μακρινή, όμως, δεν φαντάζει σήμερα αυτή η εποχή όταν ακόμη και οι χειρότερές μας προβλέψεις αποδεικνύονται τελικά πολύ μετριοπαθείς; Τι να πρωτοθυμηθούμε; Την «υπερήφανη» διαπραγμάτευση Βαρουφάκη - Τσίπρα; Το plan X; Το δημοψήφισμα που από ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ (από τον φόβο για τον Τζήμερο...); Την οικονομία που γύρισε σε ύφεση; Το άνοιγμα των συνόρων από την Τασία Χριστοδουλοπούλου; Τη μεταναστευτική κρίση; Τη διεθνή απομόνωση; Κυριολεκτικά δεν μπορείς να βρεις έναν τομέα στον οποίο η κυβέρνηση μπορεί να παρουσιάσει μια επιτυχία.
Όμως, όλα αυτά ωχριούν μπροστά στην κρίση των θεσμών που αρχίζει να απειλεί τον πυρήνα των δημοκρατικών μας ελευθεριών.
Ένας πρωθυπουργός που ανερυθρίαστα στοχοποιεί ανθρώπους, επειδή τυγχάνουν πολιτικοί του αντίπαλοι.
Ή μήπως η προχθεσινή ονομαστική επίθεση του στο liberal.gr για τη δημοσίευση των εγγράφων που απεδείκνυαν τα ψέμματά τους σχετικά με τις τηλεοπτικές άδειες στο εξωτερικό;
Η αίσθηση που επικρατεί στη χώρα είναι ότι ο Τσίπρας και η ομάδα του, στην προσπάθειά τους να παραμείνουν στην εξουσία, αποπειρώνται να ελέγξουν τόσο τις Ανεξάρτητες Αρχές όσο και τη φορολογική διοίκηση, έως ακόμη και την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Δείχνουν σαν να είναι έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο, κάθε απειλή, κάθε εκβιασμό, αρκεί να εκφοβίσουν, να συκοφαντήσουν και να σπιλώσουν οποιονδήποτε θεωρούν αντίπαλο τους. Δείχνουν σαν να μην έχουν κανένα ηθικό φραγμό.
Οι Δημοκράτες αυτής της χώρας, ασχέτως κομματικής τοποθέτησης, θα πρέπει να είναι έτοιμοι να αντέξουν σε αυτό το κλίμα εκφοβισμού και να υπερασπιστούν τις δημοκρατικές μας ελευθερίες και όσοι τυχόν δημόσιοι λειτουργοί γίνουν συνεργοί τους σε αυτή την πραγματική εκστρατεία του φόβου θα πρέπει να γνωρίζουν ότι, όταν η ομαλότητα στη χώρα αποκατασταθεί, θα υποστούν και αυτοί τις συνέπειες των πράξεων τους.
Η προάσπιση της Δημοκρατίας και η υπεράσπιση της ελευθερίας, στον δυτικό κόσμο, εδράζεται στη διάκριση των εξουσιών και αυτό δεν έχει δικαίωμα κανείς να το ξεχνάει.
