Του Σάκη Μουμτζή
Οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στους 21 «μάγκες» και στο σωματείο τους, γιατί απέδειξαν για μιαν ακόμα φορά, πού οδηγεί η καταχρηστική άσκηση ενός δικαιώματος.
Στην ταλαιπωρία εκατομμυρίων πολιτών, που τους σιχάθηκαν.
Σήμερα, στην μεταμνημονιακή εποχή, η φάρα των συνδικαλιστών θεωρείται από τους πολίτες ως μια από τις πληγές που κατατρώγουν την κοινωνία. Γι΄αυτό και όσες προσπάθειες έγιναν, πρόσφατα, για κινητοποιήσεις απέτυχαν παταγωδώς.
Η κοινωνία, πλέον, θέλει να φύγει μπροστά. Και η φάρα των συνδικαλιστών είναι ένα από τα βαρίδια που την τραβούν προς τα κάτω. Ας το αντιληφθούν όλοι. Οι συνειδήσεις των πολιτών έχουν αλλάξει.
Έχει γίνει κατανοητό και είναι απαίτηση της κοινωνίας, αυτές οι καταχρηστικές συμπεριφορές των ολίγων, να παταχθούν. Οι πολίτες δεν μπορούν να υφίστανται τις συνέπειες παράλογων απαιτήσεων. Η πολιτεία έχει πολλά όπλα.
Ο πρωθυπουργός πρέπει να αλλάξει—επί τέλους-- τον συνδικαλιστικό νόμο. Ένα κατασκεύασμα της δεκαετίας του 80 που συνέβαλε τα μέγιστα στο κλείσιμο δεκάδων επιχειρήσεων και στην ανάδειξη της «συμπαθούς» τάξης των συνδικαλιστών. Άνθρωποι που ζήτημα είναι αν δούλεψαν δύο χρόνια, μετά, με την ιδιότητα του συνδικαλιστή, γνώρισαν τιμές και μεγαλεία. Μέχρι και υπουργοί έγιναν.
( Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΓΣΕΕ μέσα σε 30 χρόνια, 1980-2010, έγιναν 5280 απεργίες και το 96% αφορούσε το Δημόσιο. Τους καλύτερα βολεμένους).
Σήμερα επειδή αυτός ο νόμος και οι παραφυάδες του είναι ξεπερασμένος από τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, η κυβέρνηση οφείλει να τον καταργήσει.
Εν έτει 2020 ο οποιοσδήποτε συνδικαλιστικός νόμος οφείλει:α) να μεριμνά για την εξυπηρέτηση των πολιτών και β) να τιμωρεί όσους απεργούν προβάλλοντας παράλογα και προκλητικά αιτήματα, όπως οι 21. Το παράδειγμα υπάρχει και μάλιστα από μια χώρα που έχει ένα από τα δημοκρατικότερα πολιτεύματα.
Επί προεδρίας Ρ. Ρήγκαν, το 1981, απήργησαν οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, με μισθολογικά αιτήματα, με αποτέλεσμα να ταλαιπωρηθούν εκατομμύρια πολίτες. Ο Πρόεδρος Ρήγκαν, αντί να ενδώσει στις απαιτήσεις των συνδικαλιστών, όπως έκαναν οι προηγούμενοι Πρόεδροι, έπραξε αυτό που κάνει ο κάθε ηγέτης που σέβεται τους πολίτες και τον εαυτό του.
Απέλυσε όλους τους απεργούς, στερώντας τους το δικαίωμα να ξαναδουλέψουν στο Δημόσιο, και μέσα σε λίγες ημέρες αποκαταστάθηκε πλήρως η εναέρια κυκλοφορία.
Ένας πολιτικός αναδεικνύεται σε ηγέτη από κάτι τέτοιες ενέργειες. Τότε κερδίζει την εμπιστοσύνη του κόσμου και τον σέβονται και τον υπολογίζουν και οι αντίπαλοι του. Τότε δείχνει πως διαθέτει το μεγαλύτερο προτέρημα ενός πολιτικού.
Την αποφασιστικότητα.
Καλές είναι οι συγγνώμες, αλλά αυτές δεν θεραπεύουν το πρόβλημα. Αναμφίβολα δείχνουν πως υπάρχει πλήρης επίγνωση της καταστάσεως, αλλά χρειάζεται και το επόμενο βήμα που είναι η αντιμετώπιση της.
Πώς θα θωρακιστεί η κοινωνία από τις καταχρηστικές δράσεις θλιβερών μειοψηφιών και από τα προκλητικά αιτήματα του; Σε αυτήν την ερώτηση καλείται να δώσει απάντηση ο πρωθυπουργός. Οι πολίτες ταλαιπωρούνται και προς το παρόν το κόστος αυτής της ταλαιπωρίας το εισπράττουν οι απεργοί.
Αν όμως η κυβέρνηση μείνει μόνο στα λόγια και δεν λάβει ριζικά μέτρα αντιμετωπίσεως του φαινομένου, τότε, πολύ σύντομα, αυτή θα εισπράξει την οργή των πολιτών.
Ο πρωθυπουργός ας δει πώς ενήργησε ο Ρ. Ρήγκαν και ας πράξει αναλόγως.
