Του Γιάννη Παντελάκη
Αρκετούς μήνες πίσω, είχα βρεθεί σ'' ένα σπίτι όπου μια ευκατάστατη απ'' ότι κατάλαβα κυρία, με δουλειές εδώ και στο εξωτερικό ήταν πολύ οργισμένη. Έπρεπε να δικαιολογήσει πως βρέθηκαν στους λογαριασμούς της τα περασμένα χρόνια κάποιες χιλιάδες ευρώ. Ενδεχομένως να ήταν και πολλές χιλιάδες, αλλά η κυρία δεν έλεγε πολλά γι αυτό. Αντίθετα έλεγε πως δεν είναι δυνατόν να ψάχνει στο παρελθόν για να βρει τι συναλλαγές έκανε πριν 8 ή 10 χρόνια και να πρέπει να τις δικαιολογήσει τώρα.
Η κυρία είχε τρομάξει λίγο μ εκείνο τον νόμο για τα αδήλωτα εισοδήματα ο οποίος δίνει την δυνατότητα σε φορολογούμενους να υποβάλουν συμπληρωματικές ή τροποποιητικές δηλώσεις στις οποίες θα συμπεριλάβουν αδήλωτα και αδικαιολόγητα εισοδήματα παλαιότερων χρόνων. Η φορολογία γι αυτά τα εισοδήματα θα είναι σχετικά χαμηλή συγκριτικά με την φορολογία και τα πρόστιμα που θα πλήρωνε κάποιος αν τον εντόπιζε η εφορία μόνη της. Απ'' ότι διάβασα, η εθελοντική δήλωση έχει μια φορολογία χαμηλή, δεν ξεπερνά το 12% (μέσος συντελεστής), ενώ στην περίπτωση εντοπισμού θα είναι πολλαπλάσια.
Κάποιοι λοιπόν φοβήθηκαν και έως το τέλος του περασμένου Ιουνίου έτρεξαν να δηλώσουν εισοδήματα παλαιών χρόνων τα οποία φτάνουν τα 3.7 δις. ευρώ! Και θα υπάρχει συνέχεια όπως φαίνεται, αφού η προθεσμία για τις δηλώσεις εκπνέει το τέλος Σεπτεμβρίου. Θεωρώ πολύ πιθανόν, ανάμεσα σ'' αυτούς που έτρεξαν, να είναι και η τότε οργισμένη κυρία. Η οποία δεν θα είναι πια οργισμένη με τόσο μικρό φόρο που θα κλήθηκε να καταβάλει. Θα είναι πρώην οργισμένη.
Αν σκεφτεί κανείς τι ψήφισε η σημερινή κυβέρνηση στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης για να πάρει μια δόση 8.5 δις από τους δανειστές, κατανοεί τι σημαίνουν τα 3,7 δις. Βέβαια, το ποσό αυτό, είναι το δηλωθέν, από αυτά υπολογίζεται να μπουν στα δημόσια ταμεία περίπου 400 εκατ.
Ας προσθέσουμε ένα επιπλέον στοιχείο για να συμπληρωθεί το παζλ: Τα 3,7 δις. δεν προέρχονται κατά κανόνα από πολύ πλούσιους εκατομμυριούχους (αυτοί πάντα έχουν απόλυτα ασφαλείς τρόπους να διαφυλάττουν νόμιμα και μη χρήματα), αλλά από καταθέτες που δηλώνουν από 100 έως 300 χιλ. ευρώ. Μπορεί για τους περισσότερους από μας τέτοια ποσά ν'' ακούγονται μεγάλα και να μην τα έχουμε προσεγγίσει ποτέ, αλλά τις εποχές της πλαστής ευημερίας ήταν ποσά που ειχαν αρκετοί στους λογαριασμούς τους.
Η ιστορία αυτή μας δείχνει το μέγεθος της φοροδιαφυγής που γινόταν τα προηγούμενα πολλά χρόνια όχι απαραίτητα μόνο από πλούσιους αλλά και μικρομεσαίους οικονομικά. Η σύλληψη ενός μέρους έστω αυτής της παλιάς φοροδιαφυγής, θα ήταν μια καλή είδηση, αν συμπληρωνόταν από ένα επιπλέον στοιχείο. Ότι η φοροδιαφυγή στις ημέρες μας έχει πάψει να υπάρχει, για την ακρίβεια, ότι έχει περιοριστεί σημαντικά. Πρόσφατη έρευνα (διαΝεοσις), έδειξε ότι το κράτος χάνει από την σημερινή φοροδιαφυγή περίπου 16 δις. τον χρόνο. Συμβαίνει ο,τι και παλιά δηλαδή.
Μας δείχνει και κάτι άλλο ωστόσο η ιστορία αυτή. Ότι οι φοροφυγάδες αντιμετωπίζεται από το κράτος όπως και οι αυθαιρετούχοι. Οι τελευταίοι, χτίζουν ένα τεράστιο σπίτι και δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να περιμένουν τον επόμενο νόμο για τ αυθαίρετα ο οποίος θα τους δώσει την δυνατότητα με λίγα χρήματα να νομιμοποιήσουν την παρανομία τους. Μοιάζει με την ρύθμιση για τους φοροφυγάδες. Αδυνατούν ή δεν θέλουν (οι κρατικές υπηρεσίες) να τους εντοπίσουν όταν φοροδιαφεύγουν και 5, 10 χρόνια μετά, τους καλούν μ'' ένα σχετικά χαμηλό συντελεστή να πληρώσουν ένα ποσό και να «καθαρίσουν».. Αν για 400.000 ευρώ αδήλωτες και αδικαιολόγητες καταθέσεις ,θα πρέπει να πληρώσεις ένα 12% φόρο και να έχεις ασφαλίσει τα υπόλοιπα χρήματα, δεν είναι καθόλου άσχημα...
