Μισό λεπτό για να συνεννοούμαστε. Επειδή βλέπω μπόλικη ενασχόληση και ευρεία κριτική από την φιλελεύθερη σκοπιά για την πορεία της αντιπολίτευσης, μπαίνω σε σκέψεις. Προτιμούμε να έχουμε στην χώρα έναν ΣΥΡΙΖΑ ως ριζοσπαστικό κόμμα της αριστεράς, έναν ΣΥΡΙΖΑ ως προσωποκεντρικό κόμμα του Αλέξη δίχως σαφή ταυτότητα ή δεν θα ‘πρεπε να μας πέφτει καν λόγος για τα εσωκομματικά και τα εσώψυχα τους;
Το τελευταίο απορρίπτεται, άπαντες όσοι ψηφίζουν και ενδιαφέρονται για την πολιτική έχουν άποψη για όσα συμβαίνουν σε κάθε πολιτικό στρατόπεδο, ακόμα κι αν δεν είναι ψηφοφόροι τους. Διότι προφανώς ενδιαφέρει τον νεοδημοκράτη ψηφοφόρο αν έχει απέναντι του έναν ακροαριστερό ή έναν σοσιαλδημοκρατικό ΣΥΡΙΖΑ, όπως ενδιαφέρει και τον Συριζαίο ψηφοφόρο αν μας κυβερνά μια ακροδεξιά, μια κεντρώα ή μια φιλελεύθερη ΝΔ.
Όσον αφορά λοιπόν την υπό διαμόρφωση ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ, παρατηρώ χαριτωμένες αντιδράσεις από την πλευρά του κυβερνητικού στρατοπέδου, Ο Τσακαλώτος ή ο Σκουρλέτης τυγχάνουν της μέγιστης δημοσιότητας μόλις πουν κάτι που εκλαμβάνεται ως αντιπολίτευση στον Τσίπρα, παρά το γεγονός ότι και οι δυο ήταν αρκούντως μισητοί στους νεοδημοκράτες την περίοδο που το κόμμα τους κατείχε την εξουσία. Ο ένας ήταν ο άνθρωπος των φόρων, ο άλλος ήταν ο σκληρός κομματικός και κρατιστής που κόντεψε να διαλύσει την ΔΕΗ.
Έτσι δεν τους λέγαμε; Τώρα πως και τους αγαπήσαμε ξαφνικά. ‘’Μα διότι μοιάζουν να χτυπούν έστω και υποδόρια τον Αλέξη και τα σχέδια του’’ θα απαντήσετε. Ε και; Αν η τακτική των think tanks της ΝΔ είναι να αναδεικνύουν κάθε αντίθεση εντός του ΣΥΡΙΖΑ μόνο και μόνο για να αποδείξουν ότι πρόκειται για διαλυμένο και ανήμπορο κόμμα, τότε πάω πάσο αλλά αυτή η πολεμική έχει κοντά ποδάρια. Διότι αύριο μεθαύριο, ο τετραπέρατος Αλέξης θα τους ξαναβάλει στο παιχνίδι, αυτοί θα συναινέσουν παρά την σημερινή δήθεν αντίθεση τους και τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα εμφανιστεί ξανά ως ένα ενιαίο μεγάλο κόμμα που ξεπερνά τα προβληματάκια του για να διεκδικήσει την εξουσία.
Τα πράγματα είναι μάλλον πιο πολύπλοκα απ’ όσο φαίνονται. Η ΝΔ πρέπει να ξεκαθαρίσει εντός της (και στην οπτική της) ότι θα αντιμετωπίσει έναν ΣΥΡΙΖΑ που θα είναι και απολύτως προσωπικό κόμμα του Αλέξη αλλά θα έχει στους κόλπους του όλα τα μεγαλοστελέχη του. Μην κοιτάτε που κάποια απ’ αυτά σήμερα παριστάνουν τους εσωτερικά αντιπολιτευόμενους και τους αρνητές της Πασοκοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι μαζί θα βρεθούν στο τέλος απέναντι στον Κυριάκο, έχοντας αποδεχτεί παράλληλα την απόλυτη εξουσία του Τσίπρα μέσα στο κόμμα τους. Εξάλλου έτσι ήταν πάντα στην Κουμουνδούρου. Πολλή κουβέντα, αλλά μία εξουσία στο τέλος.
Η πίστη ότι ο Τσίπρας θα αναγκαστεί να διώξει τον Ευκλείδη ή τον Πάνο για να κρατήσει τον Ραγκούση και την Μαριλίζα, είναι μια σαχλαμάρα. Το ίδιο λανθασμένη είναι και η πίστη ότι οι παλιοί κομματικοί δεν θα αντέξουν το κλίμα και θα φύγουν μόνοι τους. Αυτοί που δεν έφυγαν όταν έγιναν μνημονιακοί, δεν θα φύγουν τώρα επειδή έσκασαν μύτη στην Κουμουνδούρου πέντε παλιοί Πασόκοι. Όλοι μαζί ξαναβρεθούν στην Συριζαϊκή φάλαγγα όταν θα ‘ρθει η κρίσιμη στιγμή.
