Συμφωνούμε μεν με την κριτική που γίνεται στην κυβέρνηση για το ύφος και τους τόνους της επικοινωνίας της. Τα διαρκή «αυτοσυγχαρητήρια» και η διαρκής έπαρση κάποιων υπουργών της δεν είναι μόνο κακόγουστα, είναι αυτό-υπονομευτικά.
Η Νέα Δημοκρατία εξελέγη και μάλιστα αυτοδύναμη χωρίς να δώσει εξωφρενικές υποσχέσεις αλλά ως κυβέρνηση, με δική της πρωτοβουλία, έχει ψηλώσει τον πήχη για να περνάει συχνά από κάτω.
Οπότε, ναι μεν συμφωνούμε με αυτά τα σχόλια, που όλο και πληθαίνουν ανάμεσα και στους πιο θερμούς υποστηρικτές της κυβέρνησης αλλά από την άλλη, αυτή η τακτική δεν έχει καμία σχέση με την εξέλιξη του δεύτερου κύματος της πανδημίας.
Συνεχίζουμε δηλαδή να υποστηρίζουμε ότι μέχρι τώρα δεν τα έχουμε πάει άσχημα, συγκριτικά με τους υπόλοιπους.
Ακόμα κι αν η κυβέρνηση είχε υιοθετήσει το ύφος σεμνής θεούσας η εξέλιξη της πανδημίας η ίδια θα ήταν. Αυτό δείχνει η διεθνής εμπειρία.
Μέχρι εδώ τα καταφέραμε. Είναι όμως φανερό ότι οι περιστάσεις απαιτούν πάλι πυγμή και θάρρος. Είμαστε οι τελευταίοι που θα προτείναμε, ελαφρά τη καρδία, lockdown, η σκέψη της κατάστασης της οικονομίας και το ενδεχόμενο να χαθούν περισσότερες θέσεις εργασίας μας προκαλεί, κυριολεκτικά, σωματικό πόνο. Όμως δεν πρέπει να διακινδυνεύσει το ΕΣΥ.
Όταν διαβάζουμε ότι χώρες όπως το Βέλγιο και η Ολλανδία έχουν καταρρεύσει ενώ η Γερμανία αναζητά, απεγνωσμένα, ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, ανησυχούμε πολύ.
Η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός, πολύ σωστά σκέφτονται την οικονομία. Γνωρίζουν ότι κάποιες, ίσως αρκετές, από τις θέσεις εργασίας που θα χαθούν δεν θα αναπληρωθούν ποτέ και μ’ ένα εργατικό δυναμικό εν πολλοίς ανειδίκευτο, το κοινωνικό πρόβλημα που θα δημιουργηθεί από τους μακροχρόνια άνεργους θα είναι τεράστιο.
Όμως, αν κάτι διδαχθήκαμε από την πρόσφατη δεκαετή κρίση είναι ότι τα τραύματα της οικονομίας είναι διαχειρίσιμα. Η κοινωνική ταραχή που θα προκαλέσουν τυχόν μαζικοί θάνατοι και ο διχασμός που υποδαυλίζουν αυτοί που πολιτεύονται αποτελεσματικά μόνο πάνω από συντρίμμια θα μας πάει ουσιωδώς πίσω. Και δεν θέλουμε να γυρίσουμε πίσω.
Η κυβέρνηση δεν έχει τα περιθώρια να αποτύχει, κάτι που στην πολιτική είναι ανθρώπινο και μάλιστα σε περιόδους κρίσεων. Δεν έχουμε όμως αυτή την πολυτέλεια. Δεν μπορούμε να δούμε πάλι τις ζωές μας να βουλιάζουν στο χάος, τις κραυγές, το μίσος, την αβεβαιότητα.
Ίσως να ήρθε η ώρα των γενναίων αποφάσεων.
