Οι καλόγεροι στα Μοναστήρια του Μεσαίωνα, βάφτιζαν το κρέας σε ψάρι, για να ξεφεύγουν από τους αυστηρούς κανόνες της Χριστιανικής θρησκείας σε σχέση με τη νηστεία. Κάτι ανάλογο συνέβη προχθές, στο Μοναστήρι των Βρυξελλών, όπου η πυρηνική ενέργεια και το φυσικό αέριο, βαφτίστηκαν φιλικές προς το κλίμα και το περιβάλλον.
Και τα βαφτίσια αυτά, ανέτρεψαν ένα καθεστώς δεκαετιών, που ήταν αποτέλεσμα σκληρών αντιδράσεων από την πλευρά των πολιτών και των κυβερνήσεων, αρκετών ευρωπαϊκών χωρών. Τα βαφτίσια έγιναν, μέσω της μη άσκησης βέτο από την πλευρά του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, απέναντι στην προηγηθείσα σχετική απόφαση της Κομισιόν.
Η πυρηνική ενέργεια, είχε εξοβελιστεί από την ημερήσια διάταξη των εναλλακτικών πηγών ενέργειας, μετά από πιέσεις των κινημάτων των Πράσινων, των Οικολόγων, των Εναλλακτικών και διαφόρων ομάδων της Αριστεράς, που είχαν αναπτυχθεί στη Δυτική Γερμανία, κάτω από το σύνθημα «Πυρηνική ενέργεια; Όχι, ευχαριστώ», ή «Atomkraft? Nein, Danke”.
Ένα ανάλογο κίνημα, με μικρότερο βαθμό έντασης είχε δημιουργηθεί και απέναντι στο φυσικό αέριο, το οποίο σαν υδρογονάνθρακας που είναι, δεν είχε συμπεριληφθεί στις επιλέξιμες πηγές ενέργειας κατά τη διάρκεια της πράσινης ενεργειακής μετάβασης, σε μια νέα εποχή.
Βασισμένο πάνω σε αυτές τις δυο βασικές επιλογές, δομήθηκε όλο το ενεργειακό οικοδόμημα για τα επόμενα χρόνια στη Ευρώπη. Με μια ρητή άρνηση στην υιοθέτηση των ατομικών αντιδραστήρων και του φυσικού αερίου, σαν επιθυμητές πηγές ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτή η ρητή άρνηση, είχε οδηγήσει στην ακύρωση μιας σειράς επενδύσεων, που είχαν χαρακτηριστεί σαν οικονομικά «μη βιώσιμες».
Όμως, εκατοντάδες μελετών και αναλύσεων, εκατοντάδες ανθρωποωρών εργασίας και έρευνας, εκατοντάδες συνεδριάσεων και δεκάδες ψηφοφοριών, ανατράπηκαν προχθές από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η νέα πραγματικότητα από την ενεργειακή ασφυξία στην οποία έχει υποβάλει την Ευρώπη, το Κρεμλίνο από το περασμένο φθινόπωρο, οδήγησε στην ένταξη των πυρηνικών μονάδων και των μονάδων φυσικού αερίου, στη λίστα με τις περιβαλλοντικά αποδεκτές οικονομικές δραστηριότητας, που καλύπτονται από τη λεγόμενη “EU Taxonomy”.
H αλήθεια είναι ότι για να μπλοκαριστεί η σχετική απόφαση της Κομισιόν που είχε προηγηθεί, θα έπρεπε να υπάρχουν τουλάχιστον 353 αρνητικοί ψήφοι από την πλευρά των ευρωβουλευτών. Όμως στην ψηφοφορία του Ευρωκοινοβουλίου, 278 ψήφισαν υπέρ του νέου «EU Τaxonomy», 328 κατά και 33 απείχαν. Η σχετική απόφαση θα εφαρμοστεί από τη 1η Ιανουρίου του 2023.
Έχουν σημασία τα βαφτίσια; Έχει σημασία, το πως θα «σημανθούν» οι ατομικοί αντιδραστήρες και οι μονάδες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος από φυσικό αέριο; Έπαψε ξαφνικά η επικινδυνότητα των πυρηνικών εγκαταστάσεων, με την οποία έχει μπολιαστεί η κοινή γνώμη της Ευρώπης εδώ και δεκαετίες; Έπαψε ξαφνικά το φυσικό αέριο να είναι ορυκτό καύσιμο; Όχι. Όλα οφείλονται στο νονό Βλαδίμηρο.
Εκείνο που άλλαξε, είναι το γεγονός ότι η ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης, η οικονομική ανάπτυξη και η ευημερία των πολιτών, εξαρτώνται από τον αστάθμητο παράγοντα του Κρεμλίνου. Απέναντι στη βούληση του οποίου, η Ευρώπη είναι γυμνή και ανίσχυρη.
Και αυτή είναι η αλήθεια. Με αυτήν την αλήθεια θα πρέπει να προσεγγίσουν οι κυβερνήσεις τους πολίτες. Να πουν ότι η ενεργειακή κρίση, αναγκάζει την Ευρώπη να αναλάβει πρωτοβουλίες και να ακολουθήσει πρακτικές, που είναι αντισυμβατικές, με όσα γνωρίζουμε όλα αυτά τα χρόνια. Να πουν ότι οι στόχοι για τους ρύπους, θα πρέπει να παρακαμφθούν για ένα εύλογο χρονικό διάστημα, διότι η αντιμετώπιση της κατάρρευσης του ευρωπαϊκού οικονομικού και του κοινωνικού πλαισίου, αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα. Να πουν ότι ο προγραμματισμός της πράσινης μετάβασης και της απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα, πρέπει να μεταβληθεί και να πάει «προς τα πίσω».
Δεν αρκεί να βαφτίζουμε με άλλο όνομα τις επιλογές μας. Να τις κάνουμε πιο εύηχες ή πιο ορθοπολιτικές. Πρέπει να γνωρίζουμε απολύτως συνειδητά, το τι κάνουμε και γιατί.
