Το αντιτραπεζικό σίριαλ, πέρασε την περασμένη εβδομάδα σε μια νέα φάση. Η τομεάρχης Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ Σία Αναγνωστοπούλου, ξεκίνησε το νέο ανένδοτο κατά των τραπεζών, με αφορμή την πολτοποίηση του αποθέματος βιβλίων ενός εκδοτικού οίκου, από τις πιστώτριες τράπεζες. Στο στόχαστρο οι ανάλγητες τράπεζες, που κάνουν τα πάντα στο «βωμό του κέρδους».
Στη χώρα της οποίας οι πολίτες ξοδεύουν μόλις το 0,6% του εισοδήματος τους για την αγορά βιβλίων, εφημερίδων και χαρτικών σύμφωνα με την έρευνα της Eurostat του 2016, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να πυροδοτήσει μια ακόμα έκρηξη, με αφορμή το ανωτέρω γεγονός.
Το πυροτέχνημα δεν κράτησε πάνω από δυο ημέρες. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γέμισαν με «copy paste» κειμένων, που αναπαρήγαγαν τα γνωστά συνθήματα με τους «ανθρώπους πάνω από τους αριθμούς», «τον πολιτισμό πάνω από τις τράπεζες», «τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές» και το τραπεζικό σύστημα που «βάζει το κέρδος πάνω από το πνεύμα».
Μελετώντας παρεμβάσεις πολιτών που γνωρίζουν άριστα τη βιομηχανία του βιβλίου, κατανοήσαμε αμέσως την κατάσταση που επικρατεί στα ράφια και τις αποθήκες των βιβλιοπωλείων και των εκδοτικών οίκων.
Ταυτόχρονα αντιληφθήκαμε για ποιο λόγο δεν προέβησαν οι τράπεζες σε πλειστηριασμό των βιβλίων που βρέθηκαν στις αποθήκες, για ποιον λόγο δεν προχώρησαν σε δωρεές και γιατί η φορολογική νομοθεσία προβλέπει την καταστροφή των βιβλίων αλλά όχι τη δωρεά τους.
Στο συμπέρασμα που κατέληξα είναι, ότι στις μέρες μας ο κύκλος ζωής των βιβλίων ολοένα και συρρικνώνεται, καθώς οι εκδόσεις πολλαπλασιάζονται, από έργα άγνωστων ποιητών και συγγραφέων, που δεν απορροφώνται από την αγορά και αργά ή γρήγορα ανακυκλώνονται.
Και επομένως το απόθεμα των βιβλίων που βρέθηκε στις αποθήκες του εκδοτικού οίκου, δεν συγκέντρωσε ούτε το ενδιαφέρον των ίδιων των συγγραφέων.
Στο συμπέρασμα που δεν κατάφερα να καταλήξω, είναι το τι τραπεζικό σύστημα έχουμε στο μυαλό μας ότι θέλουμε.
Θέλουμε ένα κρατικό τραπεζικό σύστημα που να βγάζει κέρδη;
Θέλουμε ένα κρατικό τραπεζικό σύστημα που να βγάζει ζημιές; Που να δανειοδοτεί, όποιον επιθυμεί να λάβει ένα δάνειο; Που να δανειοδοτεί, όποιον πληροί τα τραπεζικά κριτήρια;
Που να χαρίζει τα χρέη; Που να διαγράφει τα δάνεια; Θέλουμε ιδιωτικές τράπεζες; Πώς θέλουμε να λειτουργούν οι τράπεζες;
Διότι εκεί βρίσκεται η ουσία. Τα βιβλία ήταν η αφορμή. Η ουσία είναι το αντιτραπεζικό μέτωπο που ανασυγκροτείται σιγά σιγά και πάλι, βρίσκει αφορμή από την πολτοποίηση των βιβλίων, για να αναδυθεί ξανά.
Πριν από λίγες ημέρες το μέτωπο εστιαζόταν στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς.
Μετά στη νέα παράταση των πλειστηριασμών. Στη σχεδιαζόμενη αποχώρηση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας από το μετοχική βάση των τεσσάρων συστημικών τραπεζών.
Στην αδυναμία ένταξης του συνόλου των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, στην τραπεζική δανειοδοτική ομπρέλα. Στη μη εκπλήρωση της πολυπόθητης σεισάχθειας.
H αντιπολίτευση εξακολουθεί να δημιουργεί προσδοκίες τόσο στους ενεργούς δανειολήπτες, όσο και στους δυνητικούς δανειολήπτες.
Στους πρώτους δημιουργεί προσδοκίες μη αποπληρωμής των δανείων τους. Και στους δεύτερους, δημιουργεί προσδοκίες για χρηματοδοτήσεις χωρίς κανόνες και περιορισμούς.
Παράλληλα, ρίχνει στις τράπεζες το ανάθεμα για όλα τα δεινά της οικονομίας.
Όχι, κύριοι της αντιπολίτευσης. Στο παράλληλο σύστημα στο οποίο νομίζετε ότι ζείτε, μπορείτε ελεύθερα να πολτοποιήσετε τις τράπεζες, αλλά και τις ίδιες σας τις ζωές.
Στον πραγματικό κόσμο, που προσπαθεί να βρει ξανά τον βηματισμό του, οι τράπεζες παρ' όλες τις αδυναμίες τους, τις υπερβολικές προμήθειες που χρεώνουν και την επιφυλακτική τους στάση, αποτελούν τον απαραίτητο συνδετικό κρίκο, ανάμεσα στο Ευρωπαϊκό Πακέτο Ανασυγκρότησης και στα Ίδια Κεφάλαια, που θα στηρίξουν την ανάπτυξη της χώρας.
Οι τράπεζες βρίσκονται και αυτές σε ένα στάδιο προσαρμογής στις νέες συνθήκες.
