«Μας είπατε σήμερα, κύριε Μητσοτάκη, ότι γίνονται βιασμοί στα πανεπιστήμια. Μήπως τα μπερδέψατε με το Εθνικό Θέατρο;». Η φράση αυτή του Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή, που προκάλεσε ακόμη και την αντίδραση του σωματείου των εργαζομένων, επιβεβαίωσε τις προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ να επιλέξει την αξιοποίηση των αποκαλύψεων για μικροκομματικούς λόγους στο πλαίσιο της προσπάθειας πολιτικής επιβίωσης και αλλαγής της πολιτικής ατζέντας εν όψει εξελίξεων σε υποθέσεις που αφορούν την περίοδο διακυβέρνησής του.
Οι διαρκείς αναφορές περί «συγκάλυψης» και οι εναντίον του πρωθυπουργού καταγγελίες από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ έδωσαν ουσιαστικά το πράσινο φως για ένα μπαράζ fake news στα σόσιαλ μίντια και την κήρυξη ενός βρώμικου πολέμου κατά του ίδιου, της οικογένειάς του και της Νέας Δημοκρατίας, συνολικά.
Είναι χαρακτηριστική η αναφορά του Αλέξη Τσίπρα κατά τη διάρκεια συνομιλίας που είχε με ηθοποιούς, όπου επανέλαβε τις καταγγελίες περί συγκάλυψης προχωρώντας όμως ένα ακόμη βήμα, ξεπερνώντας κάθε όριο πολιτικής σύγκρουσης:
«Αυτό το οποίο εμένα με ξεπερνάει και θέλω να σας το δηλώσω» είπε «είναι ότι επί 20 μέρες τώρα, δεν βγαίνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός μπροστά να πει: «Φίλος μου, αλλά έως εδώ. Να τον κρίνει η δικαιοσύνη. Και ενθαρρύνω - εγώ ενθαρρύνω, ως ο πρώτος πολίτης της χώρας - όσοι έχετε κάτι να δηλώσετε στη δικαιοσύνη, να πάτε να τα δηλώσετε». Και όχι αυτό το κλίμα του «και τι έκανε ο άνθρωπος και δεν έγινε τίποτε και πάμε παρακάτω». Αυτό το θεωρώ συγκλονιστικό κατά την άποψή μου και γι' αυτό με αυτούς τους τόνους θέλω να δηλώσω ότι είναι συγκλονιστικό. Δεν μπορεί τέτοια ζητήματα να τα αντιμετωπίζουμε ούτε με όρους συγκάλυψης, ούτε με όρους ενοχής. Το μυαλό όλων μας ενδεχομένως να πηγαίνει αλλού. Δεν πρέπει να πηγαίνει αλλού. Πρέπει να είμαστε, όμως, καθαροί και να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους»
Και συνέχισε λέγοντας ακόμη και ότι «Υπάρχουν σοβαρότατες καταγγελίες. Ακούω, μαθαίνω ότι πολλοί και πολλές δέχονται απειλητικά τηλεφωνήματα τούτη την ώρα, μη τυχόν και προχωρήσουν. Δημοσιογράφοι».
Τη σκυτάλη στην προσπάθεια κομματικοποίησης της κακοποίησης ανηλίκων, της πλέον αισχρής μορφής κακοποίησης, έχουν πάρει τα τρολς του διαδικτύου, αλλά και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι αναφορές του Παύλου Πολάκη αναμενόμενες. Η αναπαραγωγή, όμως, αναρτήσεων που αφορούν τον Πρωθυπουργό και μέλη του οικογενειακού του περιβάλλοντος χωρίς δεύτερη σκέψη από βουλευτές, όπως έκανε η Τάνια Ελευθεριάδου υπερβαίνουν τα εσκαμμένα της όποιας πολιτικής αντιπαράθεσης.
Και δείχνουν πως η αξιωματική αντιπολίτευση στήνει ένα αντιπολιτευτικό αφήγημα πάνω σε βιασμούς, κακοποιήσεις και παρενοχλήσεις με τη λογική τού «εμείς και οι άλλοι» της εποχής του μνημονίου. Ενδεικτικά τα όσα γίνονται στο διαδίκτυο. Όπως και η συσχέτιση ενός ολόκληρου κόμματος, των στελεχών και των ψηφοφόρων ακόμη με παιδεραστές και βιαστές.
Μια πρακτική που ξεπερνά ακόμη και αυτά τα όρια του λαϊκισμού που δείχνει πως μπροστά στην αδυναμία επανάκτησης της εξουσίας αλλά και στον πανικό που κυριαρχεί στην αντιπολίτευση για ενδεχόμενες εξελίξεις, δεν υπάρχει φραγμός. Και οδηγεί για μια ακόμη τη χώρα σε έναν βούρκο που όμοιό του δεν έχει δει η χώρα, όχι μόνο στην Μεταπολίτευση αλλά και πριν από αυτή.
Το γεγονός ότι ακόμη και οι κατά ΣΥΡΙΖΑ «συλλογικότητες» που έχουν αναλάβει το ρόλο του εκφοβισμού επιλέγουν να υιοθετήσουν το ίδιο σύνθημα και την πρακτική της ταύτισης της Ν.Δ. με αήθεις και απεχθείς πράξεις στο πλαίσιο της στήριξης του Δημήτρη Κουφοντίνα δεν είναι τυχαίο. Το ήδη εκρηκτικό κλίμα που επιχειρείται να δημιουργηθεί με αφορμή την υπόθεση του αρχιεκτελεστή της 17Ν γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνο μέσα από τον βρώμικο πόλεμο των fake news.
Ακόμη και αν ο Αλέξης Τσίπρας κινείται σε περιγραφικές αναφορές και συμφραζόμενα, τα στελέχη του δείχνουν τη γραμμή. Αρκεί μια ανάγνωση των αναρτήσεων του Παύλου Πολάκη.
Το ερώτημα είναι κατά πόσο η αριστερά, ο παλιός Συνασπισμός και το κόμμα του Λεωνίδα Κύρκου είναι διατεθειμένο να εμπλακεί σε ένα τέτοιο κύκλο αντιπαράθεσης με κεκαλυμμένες κατηγορίες και απειλές επαναφέροντας στο προσκήνιο το πρόσωπο που έδειξε την περίοδο του μνημονίου - αντιμνημονίου όταν και ταυτίστηκε με κρεμάλες και στοχοποιήσεις πολιτικών αντιπάλων.
