Του Κωνσταντίνου Βέργου*
Ενώ η παγκόσμια κοινότητα, τόσο σε ΗΠΑ όσο και Κίνα, κινείται επί 7 έτη με ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης, η Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλητηριασμένη από τις 'συνταγές' του κυρίου Σόιμπλε, έχει μπει σε εφιαλτική κρίση, οδεύοντας σε κατάρρευση. Είναι οι Ευρωπαίοι πολίτες ανίκανοι, ή μήπως ο χέρ Σόιμπλε πρέπει να πάει στο σπίτι του;
Σε δύο μήνες κλείνουν ακριβώς οκτώ χρόνια από τότε που ο Μπαράκ Ομπάμα, ο οραματιστής αυτός πρόεδρος των ΗΠΑ, της μεγαλύτερης δημοκρατίας του πλανήτη, ανέλαβε εξουσία. Είχε παραλάβει μία οικονομία σε συντρίμμια, με εκατομμύρια Αμερικανούς στα όρια της χρεοκοπίας, που είχαν πάρει στεγαστικά δάνεια που δεν μπορούσαν να πληρώσουν. Οι Αμερικανικές τράπεζες ήταν ουσιαστικά χρεοκοπημένες. Εφάρμοσε μια γενναία αναπτυξιακή πολιτική, όχι τέλεια, αλλά σε βασικές αρχές αποτελεσματική, όπως ακριβώς οι Αμερικάνοι στρατηγοί θεωρούνται οι πιο πρακτικοί σε περίοδο πολέμου! Ο Ομπάμα, μέσα σε 2 τετραετίες οδήγησε όχι μόνο την ανεργία στις ΗΠΑ σε ουσιαστικά μηδενικά επίπεδα (κάτω από 5%), την οικονομία σε ταχεία ανάπτυξη, τρέχει με 3% περίπου αύξηση ετησίως, άλλα και τα χρηματιστήρια σε τεράστια κέρδη. Κέρδος 150% από τη στιγμή που ανέλαβε (ο Dow Jones ήταν στις 7.000 μονάδες, τον παραδίδει στις 18.000 μονάδες). Τρίτη παγκοσμίως σε απόδοση αγορά στον κόσμο η Αμερικανική. Καθόλου άσχημα!
Την ίδια εποχή, το μεγαλύτερο «σοσιαλιστικό» κράτος του πλανήτη, η Κίνα, κατάφερε να πετύχει ισχυρότατους ρυθμούς ανάπτυξης. Η Κίνα, πλέον, διαθέτει την πολυπληθέστερη και σημαντικότερη μεσαία τάξη του κόσμου, με πάνω από 100 μεγάλες πόλεις και με τις πόλεις-κλειδιά, όπως Σαγκάη, Χογκ-Κογκ, Σεντζέν, Πεκίνο και Νταλιάν, να αποτελούν τα λαμπρότερα αστέρια της παγκόσμιας ανάπτυξης. Η Κίνα αντιμετώπισε την κρίση του 2015 σε 12 μόλις μήνες! Τόσο η Κίνα όσο και οι ΗΠΑ, αν και με διαφορετική σκοπιά, είχαν εστίαση στην ανάπτυξη. Και πέτυχαν!
Αντίθετα, στην Ευρώπη του κυρίου Σόιμπλε, όχι τυχαία, κυριαρχεί η κατήφεια και η ηττοπάθεια. Ο κύριος Σόιμπλε, εμπνευστής της «δημοσιονομικής πειθαρχίας», οραματιστής του «Γερμανικού ιμπέριουμ» και του «οι Γερμανοί ποτέ δεν διαγράφουν χρέη άλλων, μόνο τα δικά τους», οδήγησε σε ανατροπή εκλεγμένες κυβερνήσεις σε όλη την Ευρώπη, όπου δεν αντιλαμβάνονταν τον «ορθολογισμό του» (στην χώρα μας πιο πρόσφατη ήταν η ανατροπή του πρώην πρωθυπουργού Αντώνιου Σαμαρά μέσω οικονομικής ασφυξίας όταν είδε ότι η Ελλάδα πάει να αντλήσει χρήματα από τις διεθνείς αγορές), ώστε να πετύχει τον στρατηγικό του στόχο. Τον μόνο στόχο. Την φτωχοποίηση του 1/3 της Ευρώπης ώστε ο Νότος να γίνει ο «φτωχός πυρήνας» των σκουριασμένων εργοστασίων γερμανικών εταιριών.
Που οδήγησε το 'μοντέλο' του κυρίου Σόιμπλε, με τα «τετράγωνα» δημοσιονομικά πλεονάσματα, τα «στρογγυλά χρυσά-ντενεκεδένια ευρώ» και την υπερφορολόγηση; Οδήγησε στην μεγαλύτερη, μετά τον πόλεμο οικονομική καταστροφή ιδιωτών, εταιριών και κρατών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, θεσμός που στήθηκε από δημοκράτες οραματιστές ηγέτες όπως ο Βίλλυ Μπραντ και ο Φρανσουά Μιτεράν και ενισχύθηκε από το κύρος ηγετών όπως της Μάργκαρετ Θάτσερ, που έφτασε να είναι η κορυφαία οικονομία, κατάντησε παρακμιακό μαγαζί σε σκοτεινό σοκάκι. Κατάντησε το μεγαλύτερο μοντέρνο νεκροταφείο επιχειρήσεων και λαών! Τα «μη εξυπηρετούμενα δάνεια», ο σημαντικότερος δείκτης χρεοκοπίας των εταιριών, στην ΕΕ του κυρίου Σόιμπλε αυξήθηκαν από 2% του ΑΕΠ της ΕΕ που ήταν το 2008 σε 9% τα τελευταία 7 χρόνια (ενώ στις ΗΠΑ έπεσαν από 8% που ήταν του Αμερικανικού ΑΕΠ το 2008 σε 2% του ΑΕΠ τώρα)!
Η ανεργία στις χώρες που «μανάτζαρε» το διευθυντήριο του κυρίου Σόιμπλε χτύπησε ταβάνι, στην Ελλάδα ενδεικτικά αυξήθηκε από 8% σε 28% σε 5 μόλις χρόνια! Αντί για ευέλικτο νόμισμα, και αναπτυξιακή κατεύθυνση, ο κύριος Σοιμπλε επέμεινε στο γερμανικό «απωθημένο» με μηδενικό πληθωρισμό, μηδενικά ελλείμματα και μηδενική…ανάπτυξη. Δεν ήταν όμως το απόλυτο μηδέν! Κάποιος κέρδισε! Ο κύριος Σόιμπλε αναμφίβολα οδήγησε σε πολλά κέρδη τις τεράστιες πολυεθνικές εταιρίες που εξυπηρετεί, και για αυτό είναι ένας «ευφυής» πολιτικός, όμως για να το πετύχει φτωχοποίησε τα μισά κράτη της Ευρώπης! Κατάφερε, επίσης, το απίστευτο, να αναδείξει ακροδεξιές κυβερνήσεις στην Ευρώπη, και να διώξει την Μεγάλη Βρετανία, τη φιλελεύθερη υπερδύναμη της Ευρώπης! Η Ευρωπαϊκή Ένωση, με τον κύριο Σοιμπλε από Τιτάνας έγινε Τιτανικός! Η Ευρώπη, αναμφίβολα, αν πρέπει να διασωθεί, και πρέπει, διότι είναι το σπίτι μας, αξίζει καλύτερη μοίρα από εκείνη που εκείνη του «πειραματόζωου» που μας υπόσχεται ο κύριος Σοιμπλε, καλύτερη από εκείνη ενός τεράστιου «Νταχάου»!
Στα 8 χρόνια που πέρασαν από την εκλογή του Μπαρακ Ομπάμα, η ανθρωπότητα θέλει να θυμάται, και θα θυμάται τον Μπαράκ Ομπάμα, ως τον πρόεδρο της ελπίδας και της ανάπτυξης. Θα θυμάται όμως και τον κύριο Σόιμπλε, ως ότι επαχθέστερο, ότι πιο αποτυχημένο και δηλητηριώδες βγήκε από τον σωλήνα της σύγχρονης Ευρωπαϊκής πολιτικής! Ίσως ήρθε η ώρα, με τις επερχόμενες εκλογές του 2018 ο κύριος Σόιμπλε να πάρει την θέση του εκεί που του αξίζει, στο χρονοντούλαπο της ιστορίας! Όμως επ' αυτού δεν μας πέφτει λόγος. Εκείνο που τώρα έχει σημασία είναι η Ελλάς!
Ο ερχομός του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα στην Ελλάδα, του πλανητάρχη, είναι η ιστορική ευκαιρία που η Ελλάς πρέπει να χρησιμοποιήσει έξυπνα! Η Ελλάδα, στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις για το χρέος, δεν πρέπει να δώσει «πίστωση χρόνου» στον κύριο Σοιμπλε, ο οποίος δεν πρόκειται πότε να βοηθήσει Ελληνική κυβέρνηση στο θέμα του χρέους. Ο κύριος Σοιμπλε είναι ξεδοντιασμένος από άλλες χώρες, κυρίως Ιταλία και Γαλλία, αλλά θα χρειαστεί σημαντική πίεση για να συμφωνήσει. Η διαγραφή χρέους πρέπει να γίνει τώρα απαιτητή. Άμεσα!
Η Ελλάδα έχει συνηγορήσει δυο φορές τα τελευταία χρόνια (με την «συμφωνία» του Λονδίνου στις διαπραγματεύσεις που ξεκίνησαν στις 27 Φεβρουαρίου και ολοκληρωθήκαν στις 8 Αυγούστου 1952, και το 1990 με την επανένωση της Γερμανίας) στην απονομή χάριτος για το Γερμανικό χρέος και πολεμικών αποζημιώσεων, αντιστοίχως. Πάνω σε αυτές τις συμφωνίες και χάρις στην Ελληνική στάση, η Γερμανία επέτυχε ανάπτυξη, που αντί από ευγνωμοσύνη να τη χρησιμοποιήσει για να βοηθήσει την Ελλάδα, στη δύσκολη στιγμή, τη χρησιμοποίησε για να την οδηγήσει, με τα χέρια του κυρίου Σόιμπλε, σε ασφυξία! Η Γερμανική κυβέρνηση έχει επομένως βεβαιωμένα ιστορική υποχρέωση διαγραφής του μεγάλου τμήματος του Ελληνικού χρέους όπως εξάλλου υπογραμμίζουν Γερμανικά ΜΜΕ, Γερμανικοί ιστορικοί και Γερμανοί πολιτικοί, αλλά και παγκόσμια. Θα γίνουμε συγκεκριμένοι. Το Γερμανικό χρέος, το 1953, όπου και υπεγράφη η συμφωνία του 1952, διεγράφη 50% και το υπόλοιπο καταβλήθηκε σε….30 ισόποσες ετήσιες δόσεις. Ο σημαντικότερος όρος της συμφωνίας του 1953 ήταν ότι οι αποπληρωμές θα γίνονταν μόνο όταν η Γερμανία θα είχε εμπορικό Πλεόνασμα, και οι αποπληρωμές αυτές δεν θα ξεπερνούσαν σε κανένα έτος το 3% των εξαγωγών. Τους ίδιους όρους πρέπει να απαιτήσει και η Ελληνική κυβέρνηση τώρα, φέρνοντας την συμφωνία στην συζήτηση με τον Αμερικάνο πρόεδρο και τους Γερμανούς. Αν ο χερ Σοιμπλε, κάνει πως δεν καταλαβαίνει, καιρός να πάρει σύνταξη. Να πάει στο «σκουπιδοντενεκέ της ιστορίας» μέχρι να το θυμηθεί, διότι ντροπιάζει όχι μόνο την Ευρώπη αλλά και την Γερμανία!
* Ο κ. Κωνσταντίνος Βέργος είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία.
Το παρόν άρθρο εκφράζει τις προσωπικές απόψεις του γράφοντος, δεν αποτελεί οδηγό ή σύσταση για επενδύσεις οποιασδήποτε μορφής προς οιονδήποτε και για οτιδήποτε τίτλο ή παράγωγο αυτού.
