Ο Α. Τσίπρας όταν έλεγε αυτό το αυτονόητο, νόμιζε πως έκανε πολιτική δήλωση. Σε όλες τις δημοκρατίες, για ό,τι συμβαίνει, την πολιτική ευθύνη την φέρει ο πρωθυπουργός. Δεν χρειαζόταν να το πει και ο Α. Τσίπρας.
Οι πρωθυπουργοί χρεώνονται και πιστώνονται τα αρνητικά και τα θετικά. Αυτό θα το διαπίστωσε και ο ίδιος, όταν πλήρωσε τις συνέπειες ενός πούρου σε μια θαλαμηγό και την απόπειρα εξαπάτησης ενός λαού το βράδυ μιας πρωτόγνωρης τραγωδίας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πολλές φορές έχει δηλώσει πως αναλαμβάνει ακέραια την πολιτική ευθύνη για μια κυβερνητική απόφαση. Δεν χρειαζόταν τον Τσίπρα να του το υπενθυμίσει και μάλιστα υπό μορφή απειλής.
Είναι γεγονός πως ο Α. Τσίπρας βρίσκεται σε ένα παρατεταμένο αδιέξοδο. Δεν αποκομίζει κανένα πολιτικό κέρδος, ενώ στον Κυριάκο Μητσοτάκη έχουν «κάτσει στην βάρδια του» πολλά κακά. Σεισμοί, καταποντισμοί, πανδημία, πρόσφυγες, εθνική κρίση.
Πώς γίνεται και ο διαχειριστής αυτών των, ομολογουμένως, δύσκολων καταστάσεων να κερδίζει πόντους και αυτός που ασκεί την κριτική να χάνει;
Αυτό προσπαθεί ο Α. Τσίπρας να εξηγήσει στους συντρόφους του και δεν μπορεί. Τι να εξηγήσει; Τα ανεξήγητα; Έτσι αναγκάζεται, ως νέος Μαυρογιαλούρος, να τάζει διχίλιαρα στους γιατρούς και κρατικό δώρο Χριστουγέννων στους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα.
Και όσο τάζει τόσο πιο πολύ τον ξεπερνά ο « κανένας» στις δημοσκοπήσεις. Φαίνεται πιο αξιόπιστος.
Ο πρωθυπουργός έχει έναν δρόμο δύσβατο μπροστά του. Η πανδημία θα περάσει, αφήνοντας πίσω της συντρίμμια και τότε θα αρχίσει το έργο της αποκατάστασης των καταστροφών που επέφερε στην οικονομία της πατρίδας μας. Έλλειμμα, χρέος, επενδύσεις, φορολογία, όλα αυτά θα τεθούν λίαν συντόμως –το πολύ σε ένα χρόνο—στο τραπέζι των συζητήσεων με τους θεσμούς. Ο Covid 19 θα φύγει και η κάθε χώρα θα βρεθεί αντιμέτωπη με τα προβλήματα της.
Όλα τα έκτακτα μέτρα που λαμβάνονται δεν κάθονται σε κενό αέρος. Κάθονται πάνω στις προϋπάρχουσες οικονομικές επιδόσεις κάθε κράτους και αναμφίβολα τις επιδεινώνουν. Άλλος όμως είναι ο βαθμός επιδείνωσης των οικονομικών μεγεθών σε μια «ενάρετη» χώρα του Βορρά και άλλος σε μια χώρα του «αμαρτωλού» Νότου.
Όπως η πανδημία δεν βρήκε όλες τις οικονομίες σε ίδια κατάσταση, έτσι και δεν θα τις αφήσει σε ίδια κατάσταση. Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Θα μου πει ο αναγνώστης «ας φτάσουμε υγιείς μέχρι εκεί και μετά βλέπουμε». Αυτό μπορεί να το λέμε εμείς οι απλοί πολίτες. Ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του σίγουρα θα ετοιμάζονται για την επόμενη ημέρα. Και έτσι πρέπει, γιατί αυτός, σύμφωνα με το Σύνταγμα μας, έχει την απόλυτη ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στην χώρα.
Ο Α. Τσίπρας είναι γνωστό πως επιζητεί μιας μορφής συγκυβέρνηση. Και όχι μόνον αυτός. Επιζητεί να μοιραστεί ευθύνες; Όχι. Επιζητεί να μοιραστεί την εξουσία. Έχει αποδείξει πως πολιτικές ευθύνες δεν θέλει να αναλαμβάνει. Τις ευθύνες που του ανήκαν, αρνήθηκε να τις επωμιστεί όταν ήταν πρωθυπουργός σε πολλά ζητήματα.
Σήμερα με τις δηλώσεις του και τις ποικίλες υποσχέσεις του απλώς επιβεβαιώνει τα αδιέξοδα του.
