Του Θανάση Χειμωνά
Δεν μπορεί να κοιμηθεί ο Αλέξης. Έχει χάσει τον ύπνο του. Γι αυτό άλλωστε έδωσε και το «μέρισμα»- δεν το μάθατε; Η λαοθάλασσα που ψήφισε στις αρχαιρεσίες της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ξεκαθάρισε πως η δεύτερη θέση στις επόμενες εθνικές εκλογές δεν έχει οριστικά κριθεί ενώ θα γίνει μάχη και για την πρωτιά καθώς «οι νεοφιλελεύθερες θέσεις της Δεξιάς» (sic) είναι ανίκανες να αναχαιτίσουν ένα ΠΑΣΟΚ που «επιστρέφει στις ρίζες του» (sic2) μετά τα προδοτικά μνημόνια και τους «γερμανοτσολιάδες σαμαροβενιζέλους» (sic3).
Αυτό είναι πάνω κάτω το αφήγημα των νέο-παλαιοπασόκων. Των φωφικών, των ανδρουλακικών αλλά και εκείνων που χρησιμοποίησαν Καμίνη-Σταύρο-Ραγκούση ως όχημα για να επιστρέψουν στο ΠΑΣΟΚ χωρίς να φάνε κράξιμο.
Ή πιο σωστά, ήταν το αφήγημα. Βλέπετε, χθες (15/11) το πρωί η δημοσκόπηση της Pulse (η οποία διεξήχθη μετά την εκλογική αναμέτρηση της Κυριακής) έδειξε το «κεντροαριστερό» μόρφωμα κολλημένο στο 7% να δίνει μάχη για την τρίτη θέση με την Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ. Αν με όλο αυτό τον ενθουσιασμό (ο οποίος καλλιεργήθηκε και από πολλά αντικυβερνητικά ΜΜΕ μπας και φθαρεί ο, όμορος πλέον, ΣΥΡΙΖΑ) η ΔΗΣΥ δεν κατορθώνει να τσιμπήσει ούτε μισή μονάδα και με δεδομένο πως την επόμενη Κυριακή το βράδυ πολλοί οπαδοί του ηττημένου (όποιος και αν είναι αυτός) θα ξενερώσουν με τη σειρά τους καταλαβαίνουμε πως η μάχη, όχι για την τρίτη θέση αλλά ακόμα και για την είσοδο στη βουλή, θα είναι σφοδρή και δύσκολη.
Δεν είναι κάτι που δεν είχαμε προβλέψει. Είμαι πεπεισμένος πως σχεδόν κανείς από εκείνους που ψήφισαν Καμίνη ή Θεοδωράκη δεν θα ρίξει στις επόμενες εκλογές την ψήφο του στη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Αυτή τη στιγμή οι ψηφοφόροι της ΔΗΣΥ είναι όσοι ψήφισαν τους πασοκογενείς υποψηφίους συν καμιά εικοσαριά χιλιάδες ακόμα. Και πολλούς λέω.
Όσο θα πλησιάζουμε στις εκλογές και με τον Τσίπρα να μοιράζει αβέρτα κουβέρτα φράγκα η πόλωση θα αυξάνεται. Πολλοί από τους «κεντροαριστερούς» ψηφίσαντες θα τον επιλέξουν για να «μην βγει η ΔεξΧιά». Οι απέναντι θα την έχουν ήδη κάνει για τον Κυριάκο. Η χαρά που βιώσαμε με την μεγάλη συμμετοχή στις εκλογές της Κυριακής (και τις φρούδες ελπίδες μας πως ίσως τα πράγματα να άλλαζαν) πιθανότατα ήταν η τελευταία που πήραμε από ένα ιστορικό κόμμα που κυριάρχησε στην πολιτική ζωή της χώρας για πάνω από τέσσερις δεκαετίες.
