Του Σάκη Μουμτζή
Αναρωτιόμαστε όλοι, νομίζω, για τα κίνητρα αυτής της προθυμίας που επιδεικνύει ο ΣΥΡΙΖΑ στην ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης. Είναι γνωστό πως αυτή περιλαμβάνει επώδυνα μέτρα που θα τον βυθίσουν ακόμα περισσότερο δημοσκοπικά.
Οι ερμηνείες που δίνω είναι δύο, με διαφορετικές καταλήξεις. Η πρώτη υποστηρίζει πως η ηγετική ομάδα του κόμματος έχει αντιληφθεί -από το καλοκαίρι του 2015- πως για να διατηρηθεί στην εξουσία χρειάζεται την χρηματοδότηση της οικονομίας, ώστε να μπορεί να πληρώνει μισθούς και συντάξεις. Έτσι υπογράφει τα πάντα με μεγάλη ευκολία και χωρίς αντίσταση, γιατί αυτό απαιτεί ο στρατηγικός στόχος της. Η αισιόδοξη κατάληξη αυτής της διαδρομής είναι να υπάρξει μνεία των εταίρων για την μελλοντική απομείωση του χρέους και δυνατότητα συμμετοχής της χώρας στο μέτρο της ποσοτικής χαλάρωσης του Ντράγκι.
Αν συμβούν όλα αυτά θα μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να συγκροτήσει ένα πειστικό αφήγημα για να στηρίξει τα επώδυνα ανταλλάγματα που θα κληθεί να καταβάλει. Είναι άγνωστον αν αυτό θα είναι αρκετό για να ανακόψει την καθοδική πορεία του κόμματος, θα αποτελεί όμως μια νίκη, έστω Πύρρειο. Γιατί και η Πύρρειος νίκη, είναι νίκη.
Αυτήν την επιζητεί εναγωνίως ο ΣΥΡΙΖΑ από τις αρχές του καλοκαιριού 2016, όταν και άρχισε να καταγράφει την μια αποτυχία πίσω από την άλλη. Να θυμηθούμε την στρατηγικού χαρακτήρα ήττα του στην προσπάθεια να ψηφίσει με 200 ψήφους την απλή αναλογική, το φιάσκο των τηλεοπτικών αδειών, την ασύντακτη υποχώρηση του στην σύγκρουση με την Εκκλησία, την αδυναμία του να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά την επίσκεψη του Μπ. Ομπάμα στην πατρίδα μας, λόγω της «περίεργης» εξαφάνισης και της τραγικής εμφάνισης του πρωθυπουργού.
Συνεπώς, ζητείται κατεπειγόντως μια επιτυχία. Και για την πραγμάτωσή της η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παραδίνεται άνευ όρων στις απαιτήσεις των εταίρων-δανειστών.
Η δεύτερη ερμηνεία υποστηρίζει, πως αν σε αυτήν την πορεία των συνεχών υποχωρήσεων δεν δοθεί τελικά το ζητούμενο αντάλλαγμα για το χρέος, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα προσφύγει σε εκλογές. Το επιχείρημα θα είναι η αδιαλλαξία των δανειστών απέναντι στην καλή διάθεση της Ελληνικής κυβέρνησης και το αίτημα, εκ μέρους της, για ανανέωση της εμπιστοσύνης προς αυτήν. Μια λύση που, μετά βεβαιότητος, θα απομακρύνει τον ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία με ένα ποσοστό, όμως, ευπρόσωπο που θα τον διατηρήσει στην κεντρική πολιτική σκηνή. Το πολωμένο κλίμα και η απόπειρα αναβίωσης της συνείδησης του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, πιθανόν να επιφέρουν αυτό το αποτέλεσμα. Η επιλογή των εκλογών, που θα γίνουν με λίστα, προσφέρει την δυνατότητα στην ηγετική ομάδα του κόμματος, να ελέγξει πλήρως την κοινοβουλευτική ομάδα της επόμενης Βουλής.
Όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν προς την πρώτη ερμηνεία, καθώς η άσκηση και η νομή της εξουσίας είναι για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ αυτοσκοπός. Είναι ο όρος της επιβίωσής τους ακόμα και αν στο βάθος της τετραετίας υπάρχει η συντριβή τους. Άλλωστε μέχρι τότε μεσολαβούν δυόμισι χρόνια και πολλά μπορεί να συμβούν.
Επιπροσθέτως, όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αισθάνονται -όπως τα ίδια δηλώνουν- την υποχρέωση απέναντι στην Ιστορία του χώρου τους, να μην αποτελέσουν την αριστερή παρένθεση. Το δυσάρεστο γι'' αυτούς είναι, πως τα πάντα εξαρτώνται από την καλή διάθεση των εταίρων-δανειστών. Γι'' αυτό ας έχουμε κατά νου και την δεύτερη ερμηνεία.
