Του Κωνσταντίνου Βέργου*
Γερμανοί τραπεζίτες, εναντίον Εγγλέζων, Αμερικανοί μεγαλοβιομήχανοι εναντίον Γερμανών. Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει στον χώρο του επιχειρείν. Ποιος όμως κερδίζει μετά την απόφαση της Βρετανίας να φύγει από την ΕΕ και την πρόσφατη νίκη Τράμπ, και που οδηγείται η παγκόσμια ειρήνη;
Η είδηση φαίνεται απίστευτη, αλλά είναι αληθινή. Στελέχη της Γερμανικής κυβέρνησης, μεταξύ των οποίων ο Volker Bouffier, πρόεδρος της Γερμανικής πολιτείας της Έσσης και στέλεχος της Γερμανικής κυβέρνησης βρίσκονται ήδη στην Νέα Υόρκη για να συναντήσουν εκπροσώπους των Αμερικανικών τραπεζών, για να τους πείσουν να μεταφέρουν την έδρα τους από το Λονδίνο, στην Φρανκφουρτη και αλλού ώστε από την Γερμανία να έχουν πρόσβαση στην αγορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Γαλλία δημιούργησε επίσης ένα «task force», για να πάρει τα πελατάκια που ίσως φύγουν από το Λονδίνο. Ουσιαστικά, οι Γερμανοί βιάζονται να «κλέψουν» τους πελάτες των Εγγλέζων, πριν προλάβουν οι Γάλλοι ή οι Ιταλοί ή οι Ισπανοί! Ο πόλεμος στην Ευρώπη έχει ξεκινήσει, και δεν είναι πόλεμος μεταξύ Γερμανών και Εγγλέζων, είναι πόλεμος εναντίων των πάντων! Αυτό όμως είναι το λιγότερο. Ο ίδιος ο κυριος Bouffier, από την άλλη, δήλωσε ότι θέλει μια «σκληρή απάντηση» στην Αγγλία, ένα «κόψιμο του λουριού», να κλείσουν εντελώς οι αγορές της ΕΕ για την Αγγλία.
Αυτό δείχνει ότι το άπληστο Γερμανικό κεφάλαιο έχει πάθει νευρική παράκρουση. Φαίνεται ότι οι Γερμανοί, και όχι μόνο, επιχειρηματίες, τους οποίους εκπροσωπεί η κυβέρνηση Σόιμπλε, έχουν αποφασίσει να προχωρήσει σε μία «απόλυτη σύγκρουση». Όμως και το στρατηγικό σχέδιο της Τερέζας Μει, της πρωθυπουργού της Βρετανίας που οδηγεί ταχύτατα τη χώρα εκτός ΕΕ, φαίνεται ότι είναι η επαναβιομηχάνιση της Βρετανίας. Σε αντίθεση με την Μάργκαρετ Θάτσερ, που επικεντρώθηκε στην ενδυνάμωση του Χρηματοοικονομικού τομέα, η νέα Βρετανική ηγεσία θα εστιαστεί σε βιομηχανικές εταιρίες, πολεμικές βιομηχανίες, αυτοκινητοβιομηχανίες και άλλες, όπου η Αγγλία θα ανταγωνιστεί «στα ίσια» τους Γερμανούς. Οι συμφωνίες με τους Κινέζους, που προγραμματίζουν την συνεργασία με την Αγγλία στην πυρηνική ενέργεια , αλλά και κινήσεις Κινεζικών τραπεζών δείχνουν ότι η Βρετανία ίσως αποτελέσει την «μεγάλη πόρτα» με την οποία το Κινεζικό κεφάλαιο θα εισέλθει στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Καλά νέα για Εγγλέζους και Κινέζους, άσχημα για τους Γερμανούς, των οποίων η Κίνα είναι μεγάλος ανταγωνιστής και από την οποία σχεδίαζαν οι ίδιοι να απεγκλωβιστούν.
Από την άλλη, οι διακηρύξεις του Ντόναλτ Τραμπ, του νέου πρόεδρου των ΗΠΑ, ότι θα χτυπήσει την παγκοσμιοποίηση χαμηλώνοντας τους εταιρικούς συντελεστές φορολόγησης και καταργώντας τις συνθήκες TTIP και NAFTA, ακούγονται πολύ άσχημα στα αυτιά Γερμανικών εταιριών, όπως της Φολκσβαγκεν, που μέσα από συμφωνίες τέτοιες θα κατάφερναν να γίνουν «κράτος εν κράτει» όχι απλά σε τριτοκοσμικές χώρες, όπως την Κολομβία, αλλά στην ΕΕ, και τις ΗΠΑ! Το σπάσιμο των συμφωνιών αυτών, κάτι που πάντως δύσκολα θα καταφέρει ο Τραμπ, σηματοδοτεί χάσιμο, μετά την Αγγλία, και της αγοράς των ΗΠΑ για την Γερμανία «εκτός αν οι Γερμανικες εταιρίες δεσμευτούν σε σημαντικές επενδύσεις στις ίδιες τις ΗΠΑ». Αναμφίβολα, επίσης, με την εκλογή Τραμπ, οι Γερμανοί χάνουν και την τελευταία τους ελπίδα να πιέσουν την Αγγλία, μέσω των ΗΠΑ, να «πέσει στα πόδια τους» σε θέματα ΕΕ, καθώς οι Αμερικανοί μειώνουν την παρεμβατική πολιτική υπέρ πολυεθνικών με την νέα προεδρία.
Οι εξελίξεις αυτές οδηγούν όχι μόνο σε «πόλεμο εναντίον πάντων», αλλά και αύξηση επενδύσεων, δημιουργία θέσεων εργασίας σε όλες τις επιμέρους χώρες (Αγγλία, ΕΕ, ΗΠΑ) από εταιρίες που θέλουν να έχουν παρουσία σε όλες αυτές τις αγορές απρόσκοπτα. Ο «παγκόσμιος αυτός πόλεμος», εν ολίγοις, στον οποίο οδηγούν Εγγλέζοι, Αμερικανοί και Γερμανοί, ο καθένας για τον δικό του λόγο, οδηγούν σε αυξημένο ανταγωνισμό στις επιμέρους αγορές, δημιουργία νέων εργοστασίων, νέων θέσεων εργασίας, αν και με υψηλότερες τιμές για τους καταναλωτές, θυμίζοντας περισσότερο την εποχή πριν το 1970, όταν στον ανεπτυγμένο δυτικό κόσμο οι εργασίες ήταν καλοπληρωμένες και υπήρχε σημαντική ευημερία τόσο για υπάλληλους όσο και την μεσαία και μικρή αστική τάξη. Οι εξελίξεις αυτές δείχνουν έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο, με πολλά θύματα, αλλά και πολύ περισσότερους κερδισμένους, είναι η «εκδίκηση των αστών» απέναντι στην παγκοσμιοποίηση!
* Ο κ. Κωνσταντίνος Βέργος είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία.
Το παρόν άρθρο εκφράζει τις προσωπικές απόψεις του γράφοντος, δεν αποτελεί οδηγό ή σύσταση για επενδύσεις οποιασδήποτε μορφής προς οιονδήποτε και για οτιδήποτε τίτλο ή παράγωγο αυτού.
