Του Θανάση Χειμωνά
Ο Κώστας Ζουράρις μου είναι γενικά συμπαθής. Ίσως επειδή πριν τρία χρόνια είχε παρουσιάσει ένα βιβλίο μου στην Κρήτη, χαρακτηρίζοντάς το μάλιστα «ύμνο στο αντιμνημόνιο»(!). Ίσως επειδή ήταν καλός φίλος του θείου μου. Σίγουρα επειδή ήταν τρολ before it was cool. Τέλος πάντων, μ' αυτά και μ' αυτά είμαι καλά εκπαιδευμένος να μην παίρνω στα σοβαρά αυτά που λέει και να ανέχομαι τα πάντα- ιδίως τα εθνικιστικά πυροτεχνήματα που διαχρονικά πετάει.
Η υπουργοποίησή του, ομολογώ, μου προκάλεσε έκπληξη. Όχι επειδή δεν είναι «σοβαρός» (ποιος μπορεί να είναι σοβαρός στην κυβέρνηση Τσίπρα) όσο επειδή είναι ανεξέλεγκτος σε μια εποχή που οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουν ανάγκη από «στρατιώτες». Ωστόσο, μετά την προβοκατόρικη δήλωση του για το πόση μικρή σημασία θα είχε η απώλεια ελληνικών νησιών προς όφελος της Τουρκίας κατάλαβα ακριβώς τι συμβαίνει.
Ο Ζουράρις είναι αυτό που λέμε στο ποδόσφαιρο «παίχτης-εργαλείο». Κάνει μια συγκεκριμένη δουλειά στο γήπεδο, δε σου γεμίζει το μάτι αλλά προσφέρει στην ομάδα του τα μέγιστα.
Ο διανοητής από την Κρήτη λοιπόν έχει έναν συγκεκριμένο ρόλο: Να πετάει τη μπάλα στην εξέδρα όποτε η ομάδα του- το κόμμα του- βρίσκεται υπό πίεση. Έτσι, με μια δήλωση η οποία είναι προφανές πως έχει γίνει για να ξεσηκώσει αντιδράσεις (παρά τους ισχυρισμούς του ίδιου του εμπνευστή της περί σημασίας της ελληνικής γλώσσας και τέτοια) ο Ζουράρις καταφέρνει να στρέψει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας, κάνοντας την κοινή γνώμη να ξεχάσει τελείως το Βατερλό που προδιαγράφεται στην αξιολόγηση.
Ο πολυμήχανος Κρητικός γνωρίζει πολύ καλά πως κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν θα άφηνε ένα τέτοιο κελεπούρι να πέσει κάτω. Παραδοσιακά όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα στη χώρας μας πουλάνε στο πόπολο «πατριωτισμό». Πόσο μάλλον τώρα που δεν υπάρχουν και φράγκα. Μετά λοιπόν από μια τόσο βλάσφημη και «αντεθνική» τοποθέτηση ήταν αναμενόμενο να ξεσπάσει ένας άτυπος συναγωνισμός ανάμεσα στα κόμματα για το ποιο τον έχει πιο μεγάλο (τον «πατριωτισμό»). Είναι φυσικά αστείο να πιστεύει κανείς πως ο Ζουράρις (του οποίου οι θέσεις πάνω στα λεγόμενα «εθνικά θέματα» είναι γνωστές τοις πάσι) εννοούσε κυριολεκτικά αυτό που είπε και ακόμα αστειότερο να θεωρεί κάποιος πως τα ελληνικά νησιά απειλούνται από τέτοιου είδους δηλώσεις. Το θέμα είναι πως το αυτί του Ζουράρι δεν ιδρώνει. Και πως το κόμμα του συνεχίζει απρόσκοπτα το καταστροφικό του έργο την ώρα που εμείς ασχολούμαστε με τους χρησμούς του Υφυπουργού Παιδείας.
