Του Κωνσταντίνου Βέργου*
Οι αναλυτές της Deutsche Bank ξαναχτύπησαν! Με αφορμή την κρίση στις ιταλικές τράπεζες μαζεύτηκαν σε ένα στρογγυλό τραπέζι, ανέλυσαν το πρόβλημα, και πρότειναν έξι σημεία-τομή για τη λύση των προβλημάτων του Ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος. Αξίζει να τα δούμε, καθώς άνθρωποι που παίρνουν ως και ένα εκατομμύριο ευρώ το χρόνο για να γράφουν, ίσως προτείνουν κάτι νέο.
Με μια έκθεση 40 περίπου σελίδων, οι αναλυτές με επικεφαλής τον υπεύθυνο του τμήματος επενδύσεων τους προέβησαν σε λύσεις- τομές για να λύσουν τα προβλήματα του Ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος. Οι λύσεις αυτές βαφτίζονται από την Τράπεζα "wish list", όπως ακριβώς όταν ευχόμαστε να λάβουμε ένα δώρο φτιάχνουμε «wish list» για να την δει ο Αη Βασίλης (διάβαζε, η φουκαριάρα η μάνα μου)!
Πρώτον, προτείνουν να «εμβολιαστεί» το Ιταλικό τραπεζικό σύστημα με 28 δισεκατομμύρια ευρώ, ώστε να λύσει το θέμα με τα κόκκινα δάνεια. Δεύτερον, πλήρης κατάργηση του bail-in (δηλαδή να μην επιτρέπεται η διάσωση με λεφτά μετόχων, ομολογιούχων και καταθετών) το οποίο πρέπει να «μπει στην αχρηστία» από την Ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα (ΕΚΤ), επιτρέποντας μόνο διασώσεις τύπου «bailouts». Δηλαδή οι διασώσεις τραπεζών να γίνονται απ ευθείας με το φρέσκο, ζεστό, εξαίρετο χρήμα των φορολογουμένων, καθώς είμαστε «σε περιόδους σοβαρής αναταραχής». Τρίτον, διασώσεις, χωρίς όμως κρατικοποίηση! Μόνο το κόστος στον φορολογούμενο, δηλαδή. Όταν ανακάμψει η τράπεζα, που τη διέσωσαν οι φορολογούμενη, μετά τη δίνουμε πίσω στους τραπεζίτες. Τέταρτον, οι διασώσεις θα γίνονται και με εμπλοκή του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ), ενός οχήματος που ουσιαστικά θα μεταθέτει το σύνολο του κόστους στους εθνικούς προϋπολογισμούς όλων των χωρών της ΕΕ. Όμως, όπου αυτό δεν γίνεται, κατά την Deutsch Bank, μπορεί το κόστος αντί για το ΕΜΣ να το σηκώνει απευθείας το κράτος όπου η Τράπεζα έχει έδρα. Πέμπτον η δημιουργία Υπερευρωπαικού μηχανισμού εγγύησης καταθέσεων πρέπει να χρησιμοποιηθεί. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική τράπεζα επίσης δεν θα έπρεπε να ζητάει υψηλή κεφαλαιακή επάρκεια, να την μειώσει όσο γίνεται. Τέλος, σύμφωνα με τις προτάσεις των αναλυτών, η ΕΚΤ πρέπει να αποφύγει οτιδήποτε μειώσεις επιτοκίων .
Κατ'' αρχήν 28 δις για τις Ιταλικές τράπεζες δεν φτάνουν ούτε για…στραγάλια, καθώς η τρύπα έχει φτάσει σε πολύ υψηλότερα επίπεδα ήδη. Όμως σε ότι αφορά τα υπόλοιπα, οι αναλυτές δεν ζητάνε και πολλά. Οι αναλυτές της Deutsche Bank έχουν δίκιο! Το bail-in, η διάσωση δηλαδή των τραπεζών με τα χρήματα των μετόχων, ομολογιούχων και καταθετών είναι το πρόβλημα σήμερα, όχι το ότι οι τράπεζες χρησιμοποιούν τα λεφτά καταθετών για να τζογάρουν σε επενδυτικά προϊόντα που έχουν αξία 1000πλάσια των κεφαλαίων τους! To κόστος διάσωσης των τραπεζών σωστά προτείνουν να μην πηγαίνει στους τραπεζίτες, αλλά αντί αυτών, να ταχυδρομείται αεροστεγώς στα κλασσικά κορόιδα τους φορολογουμένους, αυτούς που ποτίζουν το «λεφτόδεντρο» !
Μα, μπορεί η Deutsche Bank να προτείνει λύσεις; Ασφαλώς. Καθώς η Deutsche bank αποτελεί ένα τραπεζικό ίδρυμα με εμπειρία, έχοντας γράψει 50 τρις σε παράγωγα, και σχεδόν μηδενικά κεφάλαια, είναι ευνόητο ότι γνωρίζει τόσο από χειρισμό κινδύνων, όσο και από αντιμετώπιση! Οι μεγαλοτραπεζίτες, δεν πρέπει να διασώζουν τις τράπεζές τους. Όχι! Ποτέ δεν θα πληρώνουν! Αυτοί μόνο θα τζογάρουν και θα αρπάζουν τα παχυλά μπόνους! Και όταν χρεοκοπούν οι τράπεζες, θα στέλνουν τον λογαριασμό στους φορολογουμένους! Ο καθένας έχει εξειδίκευση! Σωστά, αλλά αυτή τη συνταγή κάπου την έχω ξαναδεί. Πρόκειται για τη συνταγή που χρεοκόπησε όλη την Ευρώπη και έχει βάλει εκατομμύρια ανθρώπων σε μνημόνια, να την ξαναδοκιμάσουμε; Παλιά η συνταγή, και μουχλιασμένη...ευχαριστώ δεν θα πάρω!
* Ο κ. Κωνσταντίνος Βέργος είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία
Το παρόν άρθρο εκφράζει τις προσωπικές απόψεις του γράφοντος, δεν αποτελεί οδηγό ή σύσταση για επενδύσεις οποιασδήποτε μορφής προς οιονδήποτε και για οτιδήποτε τίτλο ή παράγωγο αυτού.
