Της Λίνας Παπαδάκη
«Τα έργα ανήκουν στον ελληνικό λαό», είπε ο Πρωθυπουργός κατά το βολικό κλισέ του. Βέβαια, ο ελληνικός λαός έχει εκπροσώπους οι οποίοι δεν είναι μόνο ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ αλλά ανήκουν και σε κόμματα της αντιπολίτευσης. Γιατί λοιπόν δεν κάλεσε πολιτικούς του αντιπάλους ο Αλέξης Τσίπρας στα εγκαίνια, οι οποίοι έχουν επίσης ψηφισθεί από ένα κομμάτι του λαού, συνιδιοκτήτη των έργων που εγκαινίασε μόνος με το κόμμα του; Πόσο μάλλον που το μεγαλύτερο κομμάτι της πατρότητας των έργων ανήκει σε κυβερνήσεις παρελθόντων ετών. Καμία κίνηση, κατά τα φαινόμενα, δεν είχε διάθεση να κάνει ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ που να ενώνει τους Έλληνες και να συμβολίζει τη διαχρονία στην κατασκευή αλλά και τη χρήση – μόνο την κομματική σπέκουλα είχε στο μυαλό του, αρχαϊκή μορφή πολιτικού με το μυστρί, το ψαλίδι και τους παπάδες. Ενίοτε και τους χορηγούς.
«Τα έργα ανήκουν στον λαό». Σε όλον τον λαό φαντάζομαι. Άρα η ονοματοδοσία τους θα έπρεπε να είναι και αυτή κοινός τόπος. Ας παραβλέψουμε το ασυνήθιστο - και μάλλον άκομψο - να ονομάζονται σήραγγες με ονόματα ανθρώπων, τουλάχιστον αυτοί θα έπρεπε να ενώνουν και όχι να αναζωπυρώνουν πάθη. Αν εξαιρέσει κανείς τον Κωστή Στεφανόπουλο που έδρασε επί μία δεκαετία σε πανθομολογούμενα υπερκομματικό ρόλο, η πολιτεία των περισσότερων από τους ανθρώπους που έγιναν τούνελ δεν έχει κριθεί τελεσίδικα από την ιστορία. Είναι πρόσφατη και άρα νωπές και οι αντιθέσεις και τα πάθη που τους συνόδευσαν. Αν μάλιστα πρόκειται για αξιωματικούς του εμφυλίου, και μάλιστα της μιας μόνο πλευράς (εκείνης που νιώθει κληρονόμος της η κυβέρνηση), η επιλογή είναι συνειδητά μονομερής και διχαστική. Άλλο εθνική μνήμη και συμφιλίωση και άλλο ιστορική δικαίωση που συνεπάγεται από την απόφαση της ονοματοδοσίας. Χάθηκαν τόσοι ήρωες του ΄21 που μεγαλούργησαν σε αυτά τα μέρη να δώσουν το όνομά τους αφού κρίθηκε απαραίτητο να έχουν
οι σήραγγες ανθρώπινα ονόματα;
«Τα έργα ανήκουν στον λαό». Γι'' αυτό πρέπει να τα πληρώνει ο λαός, γιατί κόστισαν πολλά χρήματα, τα περισσότερα όχι δικά του. Και κάποιος θα έπρεπε να υπενθυμίσει εδώ ότι και τα προηγούμενα έργα, αυτά που εγκαινίασαν άλλοι, καλώς πληρώνονταν όλα αυτά τα χρόνια. Και ότι είχαν λάθος κάποιοι ανόητοι που υποδαύλιζαν την αυθαιρεσία και τον τραμπουκισμό του τσάμπα στα διόδια, τα χρόνια της αντιπολίτευσης. Τα εγκαίνια δεν προσφέρονται μόνο για ανέξοδο αυτολιβάνισμα, λίγη αυτοκριτική δεν βλάπτει.
«Τα έργα ανήκουν στον λαό». Γι αυτό όταν του τα παραδίδεις πρέπει να απευθύνεσαι στη γλώσσα που μιλά . Γιατί το τουίτ «η Εθνική οδός Κορίνθου-Πατρών ήταν θρυλική για την επικινδυνότητά της και την ταλαιπωρία που εξασφάλιζε…» δεν είναι η γλώσσα που μιλά ο λαός. Καμιά φορά τα πανηγύρια των εγκαινίων κρύβουν και παγίδες, δεν προσφέρονται μόνο για να «δρέπεις» δάφνες.
Share
