Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Ο λόγος του Κυριάκου Μητσοτάκη το Σάββατο στη Βουλή, ήταν καθαρός, ευθύς, ανεπιτήδευτος και αποφασιστικός. Χωρίς επικλήσεις στο συναίσθημα και κυρίως στο ήθος ή σε αυθεντίες. Στη συνέχεια, πήρε το λόγο ο βουλευτής Επικρατείας καθηγητής "Διοικητικής Επιστήμης και Λήψης Αποφάσεων" στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας Χρήστος Ταραντίλης, ακολουθώντας την ίδια ρητορική και το ίδιο πολιτικό ύφος.
Έτσι έγινε και με τους υπόλοιπους υπουργούς. Ούτε στιχάκια ούτε συνθήματα ούτε "τροπάρια" και "θρησκευτικοί ύμνοι" σε λάβαρα και δοξασίες του παρελθόντος.
Αλλά δεν πρόκειται μόνο για κρίσεις σε τόσο υψηλό κυβερνητικό επίπεδο. Οι τεχονοκράτες υφυπουργοί, οι γενικοί διευθυντές των υπουργείων, τα στελέχη της δημόσιας διοίκησης που θα αναλάβουν θέσεις ευθύνης διαθέτουν αυτό το είδος αντίληψης και επικοινωνίας με την πραγματικότητα που τους περιβάλλει.
Είναι η κατηγορία των ηγετών που φαίνεται να μην έχουν ούτε "ιδεολογία" ούτε "πνευματικές" δεσμεύσεις. Ούτε πολιτικές καταβολές, τέτοιες που να τους εγκλωβίζουν σε αδιέξοδα.
Ο Υπουργός Τουρισμού Χάρης Θεοχάρης είπε κάτι που μου άρεσε: "Στην εποχή των μεγάλων δεδομένων δεν μπορεί να κάνουμε μάρκετιγκ με τη διαίσθηση."
Και σκέφτομαι τι τραβήξαμε 4,5 χρόνια. Τι άκουσαν τα αφτιά μας και τι είδαν τα μάτια μας. Πρώτα, μέχρι να λογικευτεί ο Τσίπρας στο πρώτο εξάμηνο και μετά αλλα 4 χρόνια, για να μην χάσει την επαφή με το αριστερό "ποίμνιό" του.
Αλλοτε στη Βουλή και άλλοτε στα τηλεοπτικά πάνελ, νόμιζες ότι παρακολουθείς θρησκευόμενους ζηλωτές που φοβούνται να πουν κάτι διαφορετικό από αυτό που υπαγορεύει το "θρήσκευμά" τους. Κάτι άλλο από όσα γράφει το αριστερό "ευαγγέλιο" που κι αυτό, λόγω ημιμάθειας, γινόταν αντικείμενο ερμηνείας μέσα από έναν χυδαίο και ακατάληπτο λαϊκισμό.
Δεν ξέρω πραγματικά αν ο Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του μπορέσουν να διοικήσουν σωστά τη χώρα. Είμαι όμως, σίγουρος ότι έχω να κάνω με "άθρησκους" και ελεύθερους ανθρώπους για να το προσπαθήσουν. Με πολιτικούς οι οποίοι μοιάζουν με τους υπόλοιπους του δυτικού κόσμου και δεν δίνουν λογαριασμό στο "δόγμα" για να κάνουν τη δουλειά τους.
Σε έναν κόσμο που η πολιτική είναι μόνο πράξη, οι "θρησκείες" αριστερών ή δεξιών δογμάτων εξυπηρετούν μόνο τα κατώτερα ένστικτα των ανθρώπων. Όχι την δημιουργικότητα και την συλλογική τους διάθεση για πρόοδο, ανάπτυξη και εξυπηρέτηση των δικαιωμάτων που η αστική δημοκρατία υπαγορεύει.
Μ'' αυτούς τους ηγέτες πρέπει να πάμε μπροστά. Σε κυβερνήσεις, σε διοικήσεις, σε θέσεις ευθύνης και στην καθημερινή μας ζωή. Το αν θα τα καταφέρουν είναι άλλη υπόθεση. Αλλά τουλάχιστον, εκεί θα κρίνουμε μόνο την ανικανότητά τους και όχι την αόριστη ή μεταφυσική ισχύ του ηθικού πλεονεκτήματος που επικαλούνται.
Πώς φτάσαμε στο 2019 με τόσους πολλούς "θρησκευόμενους" σ αυτή τη χώρα είναι μια θλιβερή ιστορία. Από εδώ και πέρα όμως, είναι καιρός να αφήσουμε πίσω μας τις ιερές ιαχές και να αναζητήσουμε τους "άθρησκους" ηγέτες όπου κι αν βρίσκονται.
Αυτοί θα πάνε την δημοκρατία και την κοινωνία μπροστά. Με το καθαρό τους μυαλό, τις συνταγματικές τους δεσμεύσεις και τον σεβασμό τους σε νόμους, θεσμούς και κανόνες.
