Του Γιάννη Παντελάκη
«Γκεσταμπίτες μη χαίρεστε, εμείς θα νικήσουμε». Τέτοια σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βλέπεις πολλά. Συμβαίνει μερικές φορές να τα υπογράφουν και υπουργοί, όπως ο Πολάκης που έγραψε το παραπάνω. Ένας υπουργός που μόλις ψήφισε ένα ακόμα μνημόνιο, σχολιάζει με αυτό τον τρόπο απευθυνόμενος στους πολιτικούς του αντιπάλους. Ο Πολάκης αποτελεί το χαρακτηριστικό δείγμα ανθρώπου που συνεχίζει να υποκαθιστά τον πολιτικό διάλογο και τα επιχειρήματα με τη ρητορική μίσους και τις κραυγές που αγγίζουν το θυμικό. Μοναδικός κερδισμένος από όλα αυτά η Χρυσή Αυγή.
Συζητούσα τις προάλλες μ'' ένα φίλο δημοσιογράφο που είχε δεχτεί στο παρελθόν τόνους λάσπης από εκπροσώπους του αντιμνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ επειδή είχε διαφορετική άποψη για τα πράγματα. Ήταν «Μερκελιστής», «Γερμανοτσολιάς», «Νενέκος». Όταν αναφερόταν σ'' εκείνα τα χρόνια, η οργή ξεχείλιζε παρ'' ότι έχει περάσει καιρός. Ευτυχώς είναι ικανός ν αφήνει στην άκρη προσωπικές πικρίες όταν κάνει τη δουλειά του σήμερα. Δεν συμβαίνει το ίδιο μ'' ένα κομμάτι της κοινωνίας και του πολιτικού κόσμου οι αντιδράσεις των οποίων έχουν σαν βάση το παρελθόν και το γεμάτο μίσος συναίσθημα που εισέπραξαν για αρκετά χρόνια. Υπάρχουν πολλοί δηλαδή, που απαντούν σήμερα στους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την ίδια γλώσσα. Και αυτό αφορά και στην πολιτική ατζέντα όπως διαμορφώνεται.
Κατά κοινή ομολογία το τελευταίο Eurogroup δεν είχε καλά αποτελέσματα για τη χώρα μας. Και ήταν από τις λίγες φορές που ακόμα και από μέσα από τη Γερμανία ακούστηκαν φωνές (ιδιαίτερα από τον τύπο της χώρας), με επικρίσεις για την τακτική Schaeuble. Μια εφημερίδα (Suddeutsche Zeitung) έγραψε χαρακτηριστικά ότι ένας λαός (ο ελληνικός) γίνεται θυσία στον προεκλογικό αγώνα της Γερμανίας. Ωστόσο, αυτή η ομολογημένη αλήθεια χάθηκε για δυο λόγους α) πολλοί αντιδρούν στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σαν αντεστραμμένα είδωλα του παρελθόντος, με τον ίδιο τρόπο που αντιδρούσε ο ΣΥΡΙΖΑ τότε δηλαδή β) εμφανίζονται Πολάκηδες οι οποίοι αντικατέστησαν την παλιά ορολογία (των Μερκελιστών) με μια καινούργια (των Γκεσταμπιτών), ενδεχομένως λόγω της αναγνώρισης από τον αρχηγό τους ότι η Merkel είναι τελικά ανοιχτόμυαλη. Ετσι όμως διατηρούν τον πολιτικό λόγο και τη δημόσια συζήτηση σ'' αυτό το επίπεδο δίνοντας λαβή στους Πολάκηδες της απέναντι πλευράς (Γεωργιάδηδες, κ.ά.) ν'' απαντούν ανάλογα.
Το πρόβλημα με τις συμπεριφορές τύπου Πολάκη δεν είναι μόνο ότι οι αφορισμοί και το μίσος υποκαθιστούν τα επιχειρήματα στον πολιτικό διάλογο. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η συκοφάντηση της Αριστεράς, η οποία ταυτίζεται με τους Πολάκηδες που υποδύονται τους Αριστερούς. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι στέλνουν με τον τρόπο αυτό ψηφοφόρους στους νεοναζιστές αφού όταν ένας φανατισμένος με ρητορική μίσους διαπιστώνει ότι και «μέντορες» του ψηφίζουν μνημόνια, την επόμενη φορά θα επιλέξει τους νεοναζιστές που υποδύονται τους αντισυστημικούς. Το πρόβλημα είναι επίσης ότι κυριαρχεί μια πλήρης σύγχυση στην πληροφόρηση και σε όσα πραγματικά συμβαίνουν. Το πρόβλημα είναι ακόμα πως ακόμα και το δίκιο που μπορεί να έχει κάποιος (π.χ.για την υπόθεση ΚΕΕΛΠΝΟ), το χάνει αυτόματα λόγω του τρόπου αντίδρασής του...
