Του Δημήτρη Καμπουράκη
Και τώρα εμείς υποτίθεται ότι πρέπει να κατεβάσουμε τον διακόπτη, να νιώσουμε το Πασχαλινό πνεύμα της αγάπης και να φιλήσουμε σταυρωτά όποιον βρεθεί στο πλάι μας μόλις ακουστεί το «Χριστός Ανέστη». Δύσκολο πράγμα. Έχει απλωθεί γύρω μας τόση χολή και τόσος καυγάς, που το μόνο που μου 'ρχεται στο μυαλό είναι η φράση του Χαίντερλιν «και τι χρειάζονται οι ποιητές σε μικρόψυχους καιρούς;».
Είπαμε τόσα πολλά την βδομάδα που ήδη διανύουμε και την προηγούμενη, που (έχοντας μπροστά μου τις διακοπές του Πάσχα) ειλικρινά δεν έχω δύναμη να γράψω κάτι παραπάνω. Καμιά φορά, ακόμα και η οργή που νιώθει κανείς για όσα βλέπει γύρω του μετατρέπεται σε κούραση και αδυναμία αντίδρασης. Ξέροντας μάλιστα πως μόλις επανέλθουμε από την μικρή διακοπή βρίσκεται μπροστά μας ένας ακόμα γύρος τρέλας, τα πράγματα εντός μας γίνονται ακόμα χειρότερα.
Διότι, κακά τα ψέματα, ο Μάης θα είναι δύσκολος. Η πόλωση και η διαστρέβλωση θα φθάσει στα ύψη. Εδώ προχθές ο Τσίπρας, ενώ θα 'πρεπε να κοιτά χαμηλά με τα καμώματα του Πολάκη, εμφανίστηκε στην Βουλή τόσο εξαγριωμένος που θα νόμιζε κανείς ότι ο Κυμπουρόπουλος τον έβρισε προσωπικώς. Φανταστείτε πως θα είναι μια βδομάδα πριν τις εκλογές ή μια βδομάδα μετά από εκλογές που θα τον έχουν στείλει στα τάρταρα. Θα αρπάξει ένα καμουτσίκι και θ' αρχίσει να μας δέρνει όλους.
Εύχομαι ο Ιησούς που θα αναστηθεί να μας δώσει δύναμη ν' αντέξουμε. Και να δώσει στους πολιτικούς μας φώτιση να μας πουν κάτι για το μέλλον αυτού του ταλαίπωρου τόπου. Διότι όλα τα συζητάμε εκτός από το αύριο. Ο Κυριάκος έχει πει πέντε πράγματα, λίγα κι αυτός αναλογικά με τις ανάγκες ενός λαού που αναζητά μια φωτεινή κουκκίδα ελπίδας για την ζωή του. Και βέβαια, μόλις τα είπε αυτά τα πέντε πράγματα, όρμησε ο Αλέξης και τα εγκολπώθηκε ως δική του πολιτική. Όχι παίζουμε.
Όσο για το τι σκοπεύει να κάνει ο Αλέξης στο μέλλον, ούτε ξέρει κανείς, ούτε νιώθει την ανάγκη κάποιος από τους κυβερνώντες να εξηγήσει στον κοσμάκη. Το μόνο που σκορπούν είναι ένας διαρκής φόβος για τα «τέρατα» της αντίπαλης παράταξης. Θα φέρουν την ακροδεξιά, θα φέρουν τον νεοφιλελευθερισμό, θα φέρουν ασφαλιστικό Πινοσέτ, θα καταργήσουν το δώρο Χριστουγέννων, θα απολύσουν τους δημοσίους υπαλλήλους, θα κάνουν, θα δείξουν. Αν ήμασταν παιδάκια και για να φάμε το φαγητό μας η μάνα μας επιστράτευε τόσους μπαμπούλες όσους ο Τσίπρας, θα είχαμε γίνει τετράπαχα απ' τον φόβο μας.
Τέλος πάντων, μας περιμένει σκληρότατη άνοιξη και δραματικό καλοκαίρι μέχρι να απαλλαγούμε από την κυβερνώσα αριστερά μας. Οπότε ας χαρούμε τις λίγες αυτές μέρες. Του χρόνου τέτοιο καιρό, τα πράγματα θα είναι πολύ-πολύ καλύτερα.
