Του Γιάννη Παντελάκη
Τον περασμένο Μάρτιο, το υπουργείο Μεταναστευτικής πολιτικής απευθυνόταν στο Συμβούλιο της Ευρώπης και έλεγε πως «οι διαδικασίες υποδοχής των προσφύγων ακολουθούνται με γνώμονα το σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και είναι εναρμονισμένες με τις ευρωπαϊκές και διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας». Τον περασμένο χειμώνα, όταν ο Μουζάλας έδινε αυτές τις διαβεβαιώσεις, τουλάχιστον οκτώ πρόσφυγες-μετανάστες έχασαν τη ζωή τους στο στρατόπεδο της Μόριας λόγω των συνθηκών διαβίωσης. Το υπουργείο συνειδητά, δεν έλεγε την αλήθεια. Η έκθεση του Συμβουλίου που έρχεται τώρα στη δημοσιότητα, το επιβεβαιώνει.
Σ'' αυτή, την έκθεση δεν περιγράφεται τίποτα περισσότερο από τις άθλιες συνθήκες τις οποίες πρέπει ν αντιμετωπίσουν οι κολασμένοι που αναζήτησαν στη χώρα μας, μια καλύτερη τύχη ή απλά να αποφύγουν ένα πόλεμο. Το Συμβούλιο, διαπιστώνει υπερπληθυσμό στα κέντρα υποδοχής, υψηλά επίπεδα βίας, ανεπαρκή παροχή βασικής υγειονομικής περίθαλψης, προβλήματα στην ποιότητα νερού και φαγητού, ανεπαρκή βοήθεια στις ευάλωτες ομάδες, καταγγελίες για κακομεταχείριση ασυνόδευτων παιδιών, βία από αστυνομικούς. Έκθεση-κόλαφο, την χαρακτηρίζουν τα Ελληνικά μέσα ενημέρωσης και πάρα την κοινοτυπία του χαρακτηρισμού, αποτυπώνει την πραγματικότητα.
Μοιάζει περιττό, αλλά πρέπει για μια ακόμα φορά να υπενθυμίσουμε ότι για την υποδοχή και διαμονή των προσφύγων-μεταναστών, δίνονται τεράστια κονδύλια από την Ε.Ε., άρα το πρόβλημα δεν συνδέεται με τα φτωχά οικονομικά του Ελληνικού κράτους, αλλά με την απροθυμία ή και ανικανότητα της κυβέρνησης να διαχειριστεί το θέμα. Ή και τα δυο μαζί. Και αν αυτές οι δυο αιτίες είναι προς συζήτηση, αυτό που προκαλεί εντύπωση και δεν δέχεται αμφισβήτηση, είναι κάτι άλλο. Η σχεδόν απόλυτη σιωπή των άλλοτε λαλίστατων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που έκαναν διαμαρτυρίες, πορείες, καταγγελίες και ερωτήσεις στη Βουλή (και καλά εκαναν) για να αναδείξουν τα «κολαστήρια» όπως εκείνο της Αμυγδαλέζας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και σε κάθε ζήτημα, εργαλειοποίησε ένα τεράστιο πρόβλημα, αποκόμισε τα κομματικά οφέλη που ήθελε και όταν κέρδισε την εξουσία, άφησε στην τύχη τους χιλιάδες ανθρώπους. Χωρίς κανένα σχεδιασμό ή ίχνη έστω μεταναστευτικής πολιτικής, διαχειρίστηκε-και εξακολουθεί να το κάνει-το πρόβλημα με ιδιαίτερα ελλειμματικό τρόπο προκαλώντας αρνητικές παρενέργειες και όχι μόνο στα ίδια τα θύματα, τους πρόσφυγες-μετανάστες δηλαδή. Γνωρίζοντας πως τέτοια θέματα δεν «πουλάνε» πολιτικά, δεν φέρνουν ή απομακρύνουν ψήφους, γύρισε την πλάτη του στους κολασμένους. Τα κορυφαία στελέχη του που παλιά έδιναν αγώνες υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τώρα κάθονται σε αναπαυτικές καρέκλες εξουσίας και απολαμβάνουν τα οφέλη της. Είπαμε, οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν ψηφίζουν.
Η στάση αυτή, δεν περιορίζεται στην συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων που έχουν απόλυτη ανάγκη από προστασία των δικαιωμάτων τους. Πριν λίγους μήνες, συνέβη κάτι εντυπωσιακό στα Ελληνοτουρκικά σύνορα. Μασκοφόροι απήγαγαν Τούρκους πολιτικούς πρόσφυγες που αναζήτησαν σωτηρία από το καθεστώς Erdogan. Τους παρέδωσαν στην Τουρκία και παραμένει άγνωστη η τύχη τους. Με ελάχιστες εξαιρέσεις (Ν.Φίλης), η συντριπτική πλειονότητα των βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ δεν έδειξαν κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για να πληροφορηθούν τι συνέβη στον Έβρο, ποιοι έχουν ευθύνες, πότε αυτές θα αποδοθούν. Ούτε οι Τούρκοι πολιτικοί πρόσφυγες ψηφίζουν...
