Σήμερα θα «κλέψω» από το καλάθι των εμπειριών ενός καλού φίλου, του Κωνσταντίνου Ζανετόπουλου, ο οποίος και γράφει στην Liberal markets, στην επενδυτική και οικονομική εφημερίδα που κυκλοφορεί μαζί με τον Φιλελεύθερο κάθε Σάββατο. Σε κάποιο project, λοιπόν, ο Ιταλός συνάδελφός του, σύμβουλος, επίσης, επιχειρήσεων, θέλησε να μπει στο κομμάτι του marketing και ρώτησε για ποιες ελληνικές φίρμες είναι υπερήφανοι οι Έλληνες.
Θέλησε ο άνθρωπος να κάνει ένα δημιουργικό παιγνίδι, έτσι ώστε να εξυπηρετήσει καλύτερα το επιχειρηματικό σχέδιο που βρισκότανε σε εξέλιξη. «Εμείς έχουμε αυτό, έχουμε εκείνο, έχουμε το άλλο. Εσείς»; Ατελείωτος ο κατάλογος του Ιταλού. Αυτοκίνητα, ρούχα, γυαλιά. Περίμενε, λοιπόν, με αδημονία από τους Έλληνες συνεργάτες του την απάντηση. Μόνο που οι Έλληνες είχαν βουβαθεί και κοιτούσαν ο ένας τον άλλον. Για ποια φίρμα είμαστε λοιπόν υπερήφανοι; Κάποτε λέγαμε Πειραϊκή – Πατραϊκή, Αιγαίο, Εσκιμό, Τσεκλένης, Μινιόν, Ολυμπιακή Αεροπορία κι ένα σωρό άλλες φίρμες. Σήμερα; Μπορούμε να πούμε ό,τι έλεγε ένας Έλληνας την δεκαετία του 60 ή του 70; Τότε που η Ελλάδα δεν ήταν τόσο «ισχυρή» όσο δήθεν είναι σήμερα..
Έχουμε εταιρείες. Είναι λιγότερες, αλλά υπάρχουν. Δεν είναι η Ολυμπιακή, είναι η Aegean. Δεν είναι η Εσκιμό, είναι η Sun Light του Γερμανού. Δεν υπάρχει όμως εκείνο το αυθόρμητο που υπήρχε παλιότερα. Από την μία οι φίρμες είναι λιγότερες και από την άλλη δεν τις αισθανόμαστε ως δικές μας. Όσα γκολ κι αν βάλουν δεν θεωρούμε ότι κέρδισε η ομάδα μας. Η ΦΑΓΕ, για παράδειγμα, έφυγε στο εξωτερικό. Ο Τιτάν το ίδιο. Το έκαναν για τους δικούς τους λόγους. Ίσως αν μπορούσαμε να το κάναμε κι εμείς. Αλλά δεν τις θεωρούμε, πλέον, δικές μας.
Οι Έλληνες συνάδελφοι του Ιταλού συμβούλου προσπάθησαν να «μαζέψουν» την υπόθεση. Να μην δείξουμε και τελείως γυμνοί. Ήταν θέμα γοήτρου. Αλλά η αλήθεια δεν κρύβεται. Η χώρα στερείται ενός μύθου. Ενός σεναρίου που θα το πιστέψουμε όλοι μας. Οι στρατοί έφτιαχναν εμβατήρια. Ο κόσμος πάντα χρειαζότανε κάτι συνοδευτικό στο κυρίως πιάτο. Ένα εμβατήριο που θα τον συνοδεύσει στο πεδίο της μάχης. Το βασικό σενάριο, το κυρίως πιάτο, είναι ότι πρέπει η Οικονομία να μεγαλώσει. Το αλατοπίπερο όμως βρίσκεται στην ερώτηση του Ιταλού: «Εσείς ποιες φίρμες έχετε»;
Μετά από εκείνο το meeting ο Ιταλός έκανε στους συναδέλφους του το τραπέζι. Σίγουρα μας λυπήθηκε. Θα έχουμε κερδίσει την παρτίδα αν την επόμενη φορά κεράσει τα ποτά από τον ενθουσιασμό του για την νέα Ελλάδα που θα συναντήσει. Αυτό ναι, είναι ένα καλό στοίχημα!
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
ΥΓ: Να διαβάζετε την στήλη 51+49 του Κωνσταντίνου Ζανετόπουλου στη Liberal Markets, το Σάββατο. Είναι ένας άνθρωπος με πλούσιες εμπειρίες και με το σπάνιο ταλέντο να τις μεταφέρει στο χαρτί. Συγνώμη Κωνσταντίνε για την σημερινή κλοπή. Δεν είναι ότι δεν είχα κάτι άλλο να γράψω. Είναι ότι αυτή η ιστορία που μου είπες καρφώθηκε στο μυαλό μου. Η συγνώμη αφορά το γεγονός ότι εσύ θα την μετέφερες σίγουρα καλύτερα.
