Του Σάκη Μουμτζή
Η χθεσινή ομιλία του πρωθυπουργού στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος του είχε όλα τα χαρακτηριστικά του παραληρηματικού λόγου. Διαταραχή της συνείδησης και της αντίληψης, δηλαδή αδυναμία πρόσληψης της πραγματικότητας, επιθετική συμπεριφορά, αιφνίδιες αλλαγές της ετοιμότητας του που κυμαίνονται από την ατονία και την πτώση ηθικού έως την πλήρη ταραχή.
Τέτοια συμπεριφορά επιδεικνύουν οι ηγέτες που βιώνουν την κατάρρευση τους κατά τρόπο τραυματικό, γιατί δεν θεωρούν την απομάκρυνση τους από την εξουσία ως μια φυσιολογική εξέλιξη του δημοκρατικού παιχνιδιού στο οποίο μετέχουν. Γιατί δεν αποδέχονται τους κανόνες αυτού του παιχνιδιού, καθώς είναι εμποτισμένοι από μιαν ολοκληρωτική νοοτροπία, που τους εμποδίζει να αντιληφθούν πως απέναντι τους έχουν πολιτικούς αντιπάλους και όχι εχθρούς, πως η διαδοχή στην εξουσία είναι απαράβατος όρος της αστικής δημοκρατίας και δεν είναι παλινόρθωση καθεστώτος.
Στο πλαίσιο αυτής της αδυναμίας αντίληψης του τι πραγματικά συμβαίνει στην κοινωνία, ο πρωθυπουργός δήλωσε πως «βρισκόμαστε ξανά σε μια περίοδο τομή, όπως ήταν οι μέρες του κρίσιμου δημοψηφίσματος». Είναι ολοφάνερο πως δεν μπορεί να αντιληφθεί τις διαφορές των δύο περιόδων, καθώς και τις διαφορές που εν τω μεταξύ επισυνέβησαν στον πολιτικό συσχετισμό των δυνάμεων. Δείχνει να αγνοεί πως υπέγραψε ένα τρίτο, αριστερό μνημόνιο που του αφαιρεί όλη τη λογική της ρήξης που χαρακτήριζε την πρώτη περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Προσπαθεί να αναβιώσει το αντιμνημονιακό κλίμα του καλοκαιριού 2015, ο πιστότερος υπηρέτης των μνημονίων. Ο άνθρωπος που παρέδωσε όλη την εθνική περιουσία στους εταίρους –δανειστές, που, ό,τι και να συμβεί, έχουν εξασφαλισμένα τα δανεικά που μας έδωσαν. Ο άνθρωπος που, αφού απαξίωσε το τραπεζικό σύστημα της χώρας κατά 30 περίπου δισεκατομμύρια ευρώ, στη συνέχεια το παρέδωσε στον έλεγχο τους.
Όμως η σύγχυση που υπάρχει στο μυαλό του τον εμποδίζει να δει την πραγματικότητα κατάματα. Όπως ο Χίτλερ τον Απρίλιο 1945 κλεισμένος στο καταφύγιο του διέταζε τους στρατηγούς του να μετακινήσουν τις ανύπαρκτες μεραρχίες του, έτσι και ο Αλέξης προσπαθεί να δημιουργήσει κλίμα πόλωσης και να κινητοποιήσει έναν κόσμο που έπαψε να τον ακολουθεί γιατί διαπίστωσε την εξαπάτηση του. Στρατηγός χωρίς στρατό.
Αντί να κάνει μια ψύχραιμη ανάλυση των λαθών του κόμματος του, βλέπει παντού εχθρούς. Έτσι τόνισε στα μέλη της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ πως «οι δυνάμεις της παλιάς Ελλάδας έχουν συμμαχήσει απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ». Βέβαια, επί τρία χρόνια «οι δυνάμεις της παλιάς Ελλάδας» προωθούσαν το κόμμα του στην εξουσία και διαμόρφωναν προς αυτήν την κατεύθυνση τις συνειδήσεις των πολιτών. Και όταν διαπίστωσαν πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «καμμένο χαρτί», στράφηκαν εναντίον του, όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις.
Θα ήθελα τέλος να αντιπαρέλθω την προτροπή του Α. Τσίπρα προς τους αστυνόμους –που είχαν δηλώσει πως θα συλλάβουν τον υπουργό Οικονομικών, αν δεν εφαρμόσει δικαστική απόφαση που ακύρωνε τις περικοπές στους μισθούς τους– να πάνε στη Θεσσαλονίκη και να συλλάβουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αλλά από τη στιγμή που έχει τη σφραγίδα των πρωθυπουργικών χειλέων πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις όχι μόνον για το δημοκρατικό φρόνημα του, αλλά κυρίως για την ικανότητα του να κάνει τις απαιτούμενες διακρίσεις καταστάσεων. Υπό διαφορετικές προϋποθέσεις αυτήν τη δήλωση του Α. Τσίπρα θα την αντιμετωπίζαμε με συμπάθεια ή ιλαρότητα.
Και βέβαια ο πανικός του Αλέξη μεγαλώνει όσο διαπιστώνει πως τον παραληρηματικό λόγο του ο Κυριάκος τον αντιμετωπίζει με ψυχραιμία και μετριοπάθεια. Τον αφήνει να εκτίθεται σε ένα ακροατήριο που όλο και λιγοστεύει. Και κυρίως τον αποκόπτει από την κρίσιμη μάζα των σκεπτόμενων πολιτών. Φαίνεται πως στο μαν-του-μαν ο Κυριάκος τον πήρε παραμάζωμα! Και αυτό τον δαιμονίζει.
