Του Πάσχου Μανδραβέλη
Άντε και το στήσαμε το παράλληλο τραπεζικό σύστημα, εκτός εποπτείας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, όπως επιθυμεί ο κ. Γιάννης Δραγασάκης. Μετά τι θα κάνει αυτό; Θα μοιράζει θαλασσοδάνεια στα κόμματα που κυβερνούν και ρευστότητα σε φίλους επιχειρηματίες; Διότι οι ελληνικές τράπεζες που τόση θέρμη καταγγέλλουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μέχρι τώρα εκτός εποπτείας των «κακών Ευρωπαίων». Η δε κρατική «Αγροτική» υπήρξε «η δεξαμενή από την οποία οι κατά περίπτωση κρατούντες άντλησαν τα μέσα για την εξυπηρέτηση πολιτικών επιδιώξεων... Η ΑΤΕ ήταν το όχημα το οποίο χρησιμοποίησαν οι κυριότεροι εκφραστές του κρατικοδίαιτου καπιταλισμού. Ήταν το σημείο στο οποίο η επιχειρηματικότητα συναντήθηκε με την εγκληματικότητα... Ήταν τέλος, σε ορισμένες περιπτώσεις, το μαγικό φίλτρο που χρησιμοποιήθηκε έτσι ώστε κάποιοι θεσμοί (Αγροτικοί Συνεταιρισμοί) να καταντήσουν εσμοί». Αυτά δεν τα λέμε εμείς. Πρώην υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ο κ. Παναγιώτης Νικολούδης, τα κατήγγειλε και τα υιοθέτησαν όλοι, με πρώτο τον κ. Δραγασάκη.
Βεβαίως οι συνεταιριστικές τράπεζες, όπως γράφαμε και παλιότερα «μπορούν να γίνουν φύτρα ανάπτυξης για τις τοπικές κοινωνίες. “Είναι αξιοσημείωτο ότι ακόμα και την περίοδο της κρίσης, η στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων από τις περισσότερες συνεταιριστικές τράπεζες και μάλιστα με αύξηση των πιστώσεων ήταν αδιάλειπτη και συνεχής”, διαπίστωσε ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) Βασίλης Κορκίδης» (Καθημερινή 23.4.2013) Αρκεί αυτές να είναι πραγματικά συνεταιριστικές και να μην είναι κρατικές. Αν είναι κρατικά ελεγχόμενες, νομοτελειακά θα παρεμβαίνουν πολιτικοί παράγοντες για διάφορες «χάρες» είτε προς μεγάλους οικονομικούς παράγοντες, είτε για ομάδες ψηφοφόρων, όπως έγινε προσφάτως με την σκανδαλώδη επιδότηση της Βιομηχανίας Ζάχαρης από τον κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη. Τριάντα εκατομμύρια φέσωσε τον ελληνικό λαό, λεφτά που τώρα η κυβέρνηση τα ψάχνει στις τσέπες μας.
Όσο δε για την ιδέα της κρατικής αναπτυξιακής τράπεζας που ενθέρμως υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, ίσως πριν καταλήξουν σε απόφαση να μελετήσουν την εμπειρία της αμαρτωλής ΕΤΒΑ, που τόσο κόστισε στον ελληνικό λαό. Μπορούν να ρωτήσουν και τον πρώην γενικό γραμματέα ΔΕΚΟ (και μετέπειτα διοικητή του ΟΤΕ και της ΔΕΗ) κ. Δημήτρη Παπούλια για το πως λαμβάνοντο οι οικονομικές αποφάσεις. «Θυμάμαι πάντα πως έγινε η μεταβίβαση των ναυπηγείων Σκαραμαγκά στην ΕΤΒΑ το 1985», γράφει ο κ. Παπούλιας στο βιβλίο του «Χρυσάφι είναι το Δημόσιο» (εκδ. Εστία). «Με ένα απλό τηλεφώνημα από το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας στην τότε διοίκηση της ΕΤΒΑ».
Η απόφαση δεν είχε καμιά οικονομική λογική, ούτε κάποια μελέτη για να την υποστηρίξει. Ελήφθη για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους έτσι ώστε να είναι όλοι «ευτυχισμένοι»· κυβέρνηση, προμηθευτές, εργαζόμενοι, ψηφοφόροι. Όλοι πλην -βεβαίως- των φορολογούμενων που την πλήρωσαν αδρά. «Η ΕΤΒΑ ήταν οτιδήποτε άλλο εκτός από τράπεζα», έγραφε ο κ. Χαρίδημος Τσούκας («Η τραγωδία των κοινών. Πολιτική φαυλότητα, απαξίωση θεσμών και χρεοκοπία», εκδ. Ίκαρος) «Έπειτα από κυβερνητικές πιέσεις χορήγησε δάνεια σε ανθρώπους που δεν έπρεπε να πάρουν (μερικά από τα οποία δεν αποπληρώθηκαν ποτέ), προσέλαβε υπαλλήλους ενώ δεν τους χρειαζόταν, ανέλαβε μη κερδοφόρες δραστηριότητες που θα έπρεπε να είχαν αποφευχθεί. Η εξυγίανση της μέχρι να ιδιωτικοποιηθεί κόστισε 2 δισ. ευρώ». Δικά μας δισ. ευρώ· όχι κάποιων ξένων...
Γι' αυτό πριν αρχίσουν στον ΣΥΡΙΖΑ τα όνειρα για Αναπτυξιακές τράπεζες και άλλα κρατικοκεντρικά, ας διαβάσουν λίγο ιστορία. Έστω της ΕΤΒΑ, διότι όποιος δεν γνωρίζει ιστορία, είναι καταδικασμένος να την υφίσταται, ξανά και ξανά.
ΥΓ.: Καλοτάξιδο το liberal.gr. Το χρειάζεται ο τόπος...
