Του Θανάση Χειμωνά
Τον Ιανουάριο του 2015 η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές εθεωρείτο κάτι παραπάνω από σίγουρη. Όλοι εμείς που γνωρίζαμε πως ο Τσίπρας κορόιδευε τον κόσμο με το αλήστου μνήμης Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης φοβόμασταν τα χειρότερα. Ήταν δεδομένο πως άλλος δρόμος πέρα από τα «επαχθή και απεχθή» μνημόνια δεν υπήρχε και το ενδεχόμενο μιας οικονομικής κατάρρευσης της χώρας φάνταζε στανταράκι. Σε ορισμένα άλλα θέματα όμως ομολογώ πως έτρεφα κάποιες ελπίδες. Σκεπτόμουν: «Δεν μπορεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο γνήσιος απόγονος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου. Αποτελεί κατά κάποιο τρόπο πνευματικό εγγονάκι του θρυλικού ΚΚΕ Εσωτερικού του Λεωνίδα Κύρκου και του Μιχάλη Παπαγιαννάκη. Εντάξει, στα οικονομικά θα τα κάνει μαντάρα αλλά, λογικά, θα βοηθήσει τη χώρα να πραγματοποιήσει επιτέλους μια προοδευτική στροφή σε πολλά και διάφορα ζητήματα. Θα προχωρήσει επιτέλους στον οριστικό διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους. Θα χτυπήσει στη ρίζα του την λαίλαπα του ντόπιου νεοναζισμού. Θα καταργήσει τις μαθητικές παρελάσεις, το φασιστικό αυτό έθιμο του Ιωάννη Μεταξά. Θα δώσει μια ουσιαστική και ανθρωπιστική λύση στην ανθρωπιστική κρίση που ονομάζεται “Μεταναστευτικό” και “Προσφυγικό”».
Στο θέμα της οικονομίας έπεσα σχεδόν μέσα. Λέω σχεδόν γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχτηκε ακόμα χειρότερος από ό,τι περιμέναμε επιβάλλοντας κάπιταλ κοντρόλ και φορτώνοντας τη χώρα με δύο παντελώς άχρηστα μνημόνια. Στα υπόλοιπα… Θεέ μου, πόσο έξω έπεσα…
Ο «προοδευτικός» και «αριστερός» Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του έσπευσαν να συγκυβερνήσουν (και ουσιαστικά να ταυτιστούν) με τον ακροδεξιό και πρώην κενταυρορέιντζερ Πάνο Καμμένο. Φρόντισαν δε να καθυστερήσει όσο χρειαζόταν η δίκη της Χρυσής Αυγής με αποτέλεσμα να βγουν όλοι οι κατηγορούμενοι έξω ενώ μετά έσπευσαν να ξεπλύνουν την Οργάνωση μέσα από «φιέστες» σαν εκείνη του Καστελόριζου.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αφού χρησιμοποίησε αποτυχημένα τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ως μοχλό πίεσης προς τους Ευρωπαίους, τους εγκατέλειψε τελικά να αργοπεθαίνουν σε αυτοσχέδια στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι σχέσεις του Κράτους με τον (κακώς εννοούμενο) Κλήρο συσφίχτηκαν ακόμα περισσότερο. Τέλος, ο ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε τις παρελάσεις, βγάζοντας όμως τη σημαία στη λοταρία, μπας και τσιμπήσει κάνα ψηφαλάκι από τους γονείς των κακών μαθητών στους οποίους θα καθόταν η μπίλια.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πλέον ακούμε έως και για εμπόριο όπλων στους ψυχανώμαλους τρομοκράτες του ISIS. Μέχρι και ο παρανοϊκός δικτάτορας της Ουγκάντας Αμίν Νταντά σηκώθηκε από τον τάφο του, μέσω της Μερσεντές του Καμμένου!
Είναι αλήθεια εντυπωσιακό πως η Πρώτη Φορά Αριστερά κυβέρνηση αποδεικνύεται μακράν η πιο σκοταδιστική και οπισθοδρομική κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης. Πόσο αφελής ήμουν τελικά…
