Του Γιάννη Παντελάκη
Από τον Ιανουάριο του 2015 έως τον Αύγουστο του 2017, άλλαξαν με εντυπωσιακό τρόπο, πολλές από τις σταθερές του μιντιακού συστήματος της χώρας. Παραδοσιακά συγκροτήματα, πάλαι ποτέ μεγάλης επιρροής, κατέρρευσαν και άλλαξαν ιδιοκτήτες (ΔΟΛ,Πήγασος), νέα Μέσα (κυρίως διαδικτυακά) αναδείχτηκαν κερδίζοντας ένα σημαντικό κομμάτι από την πίτα της ενημέρωσης, επιχειρηματίες, χωρίς σχετική εμπειρία, επιχειρούν και καταφέρνουν να μπουν στο χώρο. Αυτό που δεν άλλαξε, είναι η προσήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στην στοχοποίηση κάποιων Μέσων. Το έκανε τότε, το κάνει και τώρα.
Αυτή τη φορά-και αυτές τις ημέρες-η αντιπαράθεση αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ με τον πρώην ΔΟΛ, νυν ΔΟΜ (Δημοσιογραφικός Οργανισμός Μαρινάκη). Τον κατηγορεί ότι μέσα από τα έντυπά του και «προφανώς κατ'' εντολήν του συνεταίρου του, κ.Μητσοτάκη...» κάνουν αστήρικτη και αβάσιμη κριτική στην κυβέρνηση και ιδιαίτερα τον πρωθυπουργό. Ο ΔΟΜ, κάλεσε το Μέγαρο Μαξίμου να δώσει στη δημοσιότητα τα στοιχεία εκείνα που αποδεικνύουν ότι ο δημοσιογραφικός οργανισμός είναι «συνεταίρος» οποιασδήποτε πολιτικής οικογένειας. Και το σήριαλ της αντιπαράθεσης προβλέπεται να έχει συνέχεια.
Η τακτική της αντιπαράθεσης των δυο εξουσιών (πολιτικής με μιντιακή), έχει πλούσια προϊστορία. Δεκάδες κυβερνήσεις στο παρελθόν επιχείρησαν τις επιλεκτικές φιλίες ή εχθρότητες με ΜΜΕ. Καμία ωστόσο δεν κατάφερε –όταν το είχε απόλυτη ανάγκη- να σωθεί από ένα φιλικό Μέσο. Και καμία κυβέρνηση δεν γκρεμίστηκε επειδή είχε απέναντι της την πλειονότητα των ΜΜΕ. Η φράση για τα «Τα ΜΜΕ που ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις», είναι πολύ παλιά και σίγουρα δεν ισχύει στις ημέρες μας. Τις κυβερνήσεις, τις επιλέγουν ή τις απορρίπτουν οι ψηφοφόροι. Τα ΜΜΕ παίζουν μικρό μόνο ρόλο, η φημολογούμενη παντοδυναμία τους-ιδιαίτερα στις εποχές μας-αποτελεί ένα μύθο.
Η δεκαετία που διανύουμε, δεν μοιάζει με την δεκαετία του 80 (όπου κυριαρχούσαν οι εκδότες μεγάλων εφημερίδων), ούτε με τις επόμενες που ακολούθησαν (όπου σημειώθηκε υπερσυγκέντρωση των Μέσων στους εκδότες που ήδη είχαν ενισχυθεί με τηλεοπτικούς σταθμούς). Σήμερα, στην εποχή μαζικής εξάπλωσης του διαδικτύου, καμία είδηση δεν μπορεί να κουκουλωθεί εύκολα. Δεν είναι μόνο οι εκατοντάδες ιστοσελίδες που σε άμεσο χρόνο θα την φέρουν στην επιφάνεια, αλλά και τα εκατομμύρια των χρηστών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που θα την αναπαράγουν. Επίσης σήμερα, κανένα Μέσο δεν μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση πολιτικής στάσης. Οι επιλογές γίνονται με εντελώς διαφορετικά κριτήρια που βασίζονται στην ικανοποίηση των αναγκαιοτήτων επιβίωσης.
Με αυτά τα δεδομένα, ο συνεχιζόμενος επιλεκτικός πόλεμος της κυβέρνησης κατά ορισμένων ΜΜΕ, δεν έχει νόημα. Και κανένα αποτέλεσμα. Έχει ακυρωθεί και ως στρατηγική που χρησιμοποιούσε ο ΣΥΡΙΖΑ τα χρόνια πριν έρθει στην εξουσία και τον ένα χρόνο που ακολούθησε. Τότε-ιδιαίτερα έως το τέλος του 2015- η στρατηγική αυτή αποδείχτηκε ιδιαίτερα χρήσιμη και αποδοτική. Εκμεταλλευόμενος την δεδομένη αναξιοπιστία των ΜΜΕ (ιδιαίτερα των τηλεοπτικών καναλιών), ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να έχει χρεωθεί δημόσια ανάρμοστες σχέσεις με διαπλεκόμενους μιντιάρχες, χρησιμοποίησε την στοχοποίηση των ΜΜΕ ως ένα μέρος του παλιού διεφθαρμένου συστήματος.
Σήμερα δεν ισχύει αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη δημιουργήσει τις δικές του ανάρμοστες σχέσεις. Αρχικά επιχειρώντας να προσεγγίσει τους παλιούς μιντιάρχες (κρυφές συναντήσεις με Ψυχάρη, Μπόμπολα κ.α.) και αργότερα προσπαθώντας να δοθούν άδειες σε προσκείμενους σ αυτόν επιχειρηματίες (π.χ. Καλογρίτσας, Σαββίδης). Με τις τακτικές αυτές, ο ΣΥΡΙΖΑ ακύρωσε τα επιχειρήματα που τον ήθελαν να βρίσκεται απέναντι από το μιντιακό κατεστημένο σύστημα. Βρίσκεται μέσα σ'' αυτό και δίπλα από ένα μέρος του.
Αν ο Τσίπρας, ο Μητσοτάκης, η Γεννηματά ή οποιοσδήποτε άλλες πολιτικός αρχηγός, πιστεύουν πως οι καλές σχέσεις με τα ΜΜΕ θα τους δώσουν και καλές πιθανότητες για μικρές ή μεγάλες νίκες, κάνουν λάθος. Η πολιτική τους τύχη, εξαρτάται από αυτά που κάνουν ή δεν κάνουν στην παραγωγή πολιτικής. Και αντίστροφα, αν οι νέοι επιχειρηματίες που μπήκαν στον χώρο των ΜΜΕ θεωρούν πως η άκριτη στήριξη ή υπονόμευση κάθε εξουσίας, θα τους δώσει μια προνομιακή θέση στον χώρο, επίσης κάνουν λάθος υπολογισμούς. Αργά ή γρήγορα, η πορεία τους θα κριθεί από την ίδια την αξιοπιστία που θα δείξουν.
