Σύμφωνα με οικονομικά ρεπορτάζ που είχαν δημοσιευθεί τον περασμένο Δεκέμβριο ο ΕΦΚΑ διαθέτει 400 ακίνητα (πολυώροφα κτίρια, οικόπεδα, διαμερίσματα κ.λπ.) σε όλη τη χώρα, συνολικής αντικειμενικής αξίας άνω του 1 δισ. ευρώ και τουλάχιστον το 20% –που αφορά ακίνητα μεγάλης αξίας– μένει τελείως αναξιοποίητο και η κυβέρνηση σκόπευε να προχωρήσει στη σύσταση Εταιρείας Ειδικού Σκοπού, προκειμένου να αξιοποιηθούν τα ακίνητα αυτά προς όφελος των εσόδων των Ταμείων, δηλαδή των ίδιων των ασφαλισμένων και των παροχών τους (συντάξεις, επιδόματα, κ.λπ.).
Η ιδέα αυτή όντως περιλαμβάνεται στο υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου για τον εκσυγχρονισμό του ΕΦΚΑ και το οποίο αναμένεται να έρθει προς ψήφιση στο τέλος του μήνα.
Σύμφωνα με όσα προβλέπει το νομοσχέδιο, η εταιρεία για την αξιοποίηση των ακινήτων των ταμείων θα έχει μοναδικό μέτοχο τον e-ΕΦΚΑ και θα διέπεται από τις διατάξεις του δικαίου των ανωνύμων εταιρειών και υιοθετεί και εφαρμόζει κανόνες και πολιτικές εταιρικής διακυβέρνησης ανωνύμων εταιρειών.
Πολύ αισιόδοξα όλα αυτά και πολύ σωστά βέβαια γιατί είναι αδιανόητο οι διάφοροι φορείς του Δημοσίου και τα νομικά του πρόσωπα να αδυνατούν να αξιοποιήσουν την ακίνητη περιουσία τους. Η συγκυρία και το μεγάλο ενδιαφέρον που υπάρχει για τα ακίνητα είναι ιδανική γι αυτό το σκοπό.
Υπάρχει όμως μια εξαιρετικά σοβαρή διάσταση στο θέμα των ακινήτων, της έκρηξης του real estate και μαζί και των τιμών των ενοικίων.
Επανέρχεται στο προσκήνιο μετά και τη σημαντική επίσκεψη του πρωθυπουργού το Σάββατο που μας πέρασε, στους αστέγους του Πειραιά τους οποίους δεν επισκέφθηκε για να τους ρωτήσει «πως τα περνάνε στο δρόμο» αλλά για να δεσμευτεί για μία ακόμα φορά για την πολυαναμενόμενη
Εθνική Στρατηγική για τους Αστέγους στην οποία, σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες, τίθεται ως στόχος η εξάλειψη της αστεγίας ως το 2025-2026 ενώ, παραλλήλως το πρόγραμμα «Στέγαση και εργασία», σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση προβλέπεται να εξασφαλίσει στους άστεγους στέγαση και εργασία. Σε αυτό το πρόγραμμα αναμένεται να ενταχθούν 600 νοικοκυριά.
Αυτά είναι σημαντικά και κυρίως απολύτως συγκεκριμένα. Υπάρχει όμως μια ακόμα διάσταση στο θέμα.
Όποιος έχει στοιχειώδη εμπειρία ή επαφή με τον κόσμο των αστέγων γνωρίζει ότι ανάμεσα τους υπάρχουν κάποιοι που απλώς δεν θέλουν να στεγαστούν και επιθυμούν να ζουν στο δρόμο. Είναι γνωστοί ως «κλοσάρ» και έχουν επιλέξει αυτό τον τρόπο ζωής και κανείς δεν μπορεί να τους σύρει με το ζόρι σε στεγασμένο χώρο.
Υπάρχουν, όμως, ανάμεσα στους αστέγους και κάποιοι με εισόδημα, συνταξιούχοι κυρίως, της τάξης των 500Ε που με την εκτίναξη των τιμών των ενοικίων αδυνατούν να βρουν σπίτι. Όσοι τυχόν σπεύσουν να κατηγορήσουν τους ανθρώπους αυτούς ότι «δεν προσπαθούν αρκετά» ή ότι «θέλουν να μένουν σε βίλα στην Εκάλη» (τόσα χρόνια «στο κουρμπέτι» τα έχουμε ακούσει κι αυτά), ας τους ενημερώσουμε ότι η αστεγία είναι μια συνθήκη που σύμφωνα με μελέτες «εξουδετερώνει» πλήρως τα άτομα μέσα σε δέκα μέρες. Δηλαδή, δέκα μέρες στο δρόμο είναι αρκετές για τον οποιονδήποτε από εμάς για να αλλάξει η κατάστασή του, να αποδυναμωθεί πλήρως, να απωλέσει βασικές γνωσιακές τους ικανότητες και συνηθέστατα να καταφύγει στο ποτό ή σε άλλες ουσίες.
Οι συμπολίτες μας λοιπόν που έχουν βρεθεί στο δρόμο λόγω φτώχειας χρειάζονται ειδική στήριξη για να ξανασταθούν στα πόδια τους, δεν είναι ότι τους λείπει η βούληση.
Στην εξίσωση πρέπει να βάλουμε και ένα θέμα που ήδη συζητείται και από κυβερνητικούς κύκλους: τη νεανική κατοικία. Δηλαδή τη δυνατότητα στέγασης που (δεν) έχουν νέοι, φοιτητές καθώς και νέα ζευγάρια.
Η Ελλάδα δεν είναι καπιταλιστική χώρα της Δύσης ώστε να ζει με τις αρνητικές συνέπειες του καπιταλισμού, όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ ή τη Γαλλία που είναι αρκετά συνηθισμένο άνθρωποι με εισόδημα χαμηλό αλλά πάντως με κάποιο εισόδημα, να καταλήγουν στο δρόμο γιατί δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο κόστος ζωής.
Δεν ζούμε στην καρδιά του καπιταλισμού για να συμβιβαστούμε με τις συνέπειές του ή ακόμα και να τις εκλογικεύουμε. Ποιος καπιταλισμός. Ζούμε σε μια χώρα με πανίσχυρο και μεγάλο Κράτος.
Για τον τύπο του Κράτους που έχουμε λοιπόν, για τα λεφτά που αυτό το Κράτος ξοδεύει, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία να μην στέργει τους ασθενείς.
Έτσι, λοιπόν, πολύ ωραίες οι ιδέες για τη σύσταση ανωνύμων εταιρειών αλλά ακόμα πιο καλή ιδέα είναι τα ακίνητα του e-ΕΦΚΑ να μην αξιοποιηθούν για... επιδόματα που έτσι κι αλλιώς οι κυβερνήσεις, διαχρονικά, θέλουν να δίνουν οι ίδιες και να εμφανίζονται ότι ελεούν με αυτά τους συνταξιούχους, αλλά να αποδοθούν άμεσα στην κοινωνία.
Η κοινωνική συνοχή είναι η σημαντικότερη επένδυση που μπορεί να κάνει ένα Κράτος για την ίδια του την ύπαρξη.
