Του Σάκη Μουμτζή
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είχαν ανέκαθεν μίαν αφοπλιστική ειλικρίνεια. Υποστήριζαν –και εξακολουθούν να υποστηρίζουν- τις θέσεις τους χωρίς υπεκφυγές, καταργώντας πολλές φορές και τα στοιχειώδη προσχήματα. Ο κυνισμός στην πολιτική είναι ένα σύνηθες και εν πολλοίς αναγκαίο στοιχείο. Μάλιστα όσο πιο ωμή είναι η διατύπωση των προθέσεων, τόσο πιο ευκρινής είναι και ο επιδιωκόμενος σκοπός.
Όταν ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ προχθές διατύπωσε την άποψη πως όλη αυτή η διαδικασία των αδειοδοτήσεων για την τηλεόραση γίνεται για να αποκτήσει το κόμμα του οχυρά σε αυτόν τον χώρο, δεν είπε κάτι το καινοφανές. Επανέλαβε αυτό που σχεδόν όλη η χώρα είχε αντιληφθεί από την πρώτη στιγμή. Δηλαδή, πως το κυβερνών κόμμα με τον συνεταίρο του ήθελαν να εγκαταστήσουν την δική τους διαπλοκή.
Αναμφίβολα το τηλεοπτικό τοπίο δεν ήταν ειδυλλιακό. Όμως επικρατούσε πολυφωνία, με τους υποτιθέμενους «συστημικούς» σταθμούς να έχουν συμβάλει τα μέγιστα, με συγκεκριμένες εκπομπές τους υψηλής τηλεθέασης, στην δημιουργία μιας «τυφλής» αντιμνημονιακής συνείδησης. Κατ' ακολουθία, βοήθησαν στην γιγάντωση του φαινομένου ΣΥΡΙΖΑ και εξ αντικειμένου συνέπραξαν στην άνοδο του στην εξουσία.
Όμως αυτός ο πλουραλισμός δεν είναι ούτε ανεκτός ούτε αρεστός από την ηγετική ομάδα του κόμματος. Οι αντιλήψεις που έχουν για την ελευθερία της γνώμης και της είδησης αποτυπώνονται πεντακάθαρα στις ειδησεογραφικές εκπομπές της κρατικής τηλεόρασης και του ΑΠΕ. Και προφανώς αυτές τις αντιλήψεις θέλουν να τις επιβάλλουν και στην ιδιωτική τηλεόραση με την χορήγηση αδειών σε «κολλητούς» ή σε επιχειρηματίες ευάλωτους σε πιέσεις λόγω διαφόρων νομικών ζητημάτων τους.
Το εγχείρημα της κατεδάφισης των οχυρών της Δημοκρατίας και της αντικατάστασής τους από οχυρά του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι εύκολη υπόθεση σε όλα τα επίπεδα, με προεξάρχον το οικονομικό. Γιατί το να αναγκασθούν να κλείσουν εν λειτουργία τηλεοπτικοί σταθμοί –πέραν των προβλημάτων της ανεργίας- αυτό θα επιφέρει και την κατάρρευση των συνδεδεμένων με αυτούς επιχειρήσεων του ομίλου. Δηλαδή δημιουργείται μια αλυσιδωτή αντίδραση που θα οδηγήσει σε πυρηνική έκρηξη. Ενδεικτικά να αναφέρω πως γνωστός μεγαλομέτοχος τηλεοπτικού σταθμού δήλωσε στην Επιτροπή της Βουλής πως αν κλείσει το κανάλι του θα πρέπει να καταβάλλει αποζημιώσεις περίπου 100 εκατομμύρια ευρώ.
Αλλά και τα πολιτικά ζητήματα που θα προκύψουν είναι εξίσου σοβαρά στην αντιμετώπιση τους από την συγκυβέρνηση. Γιατί η διαχείριση του «μαύρου» στις οθόνες δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ένα τηλεοπτικό κοινό που έχει εθισθεί για πολλά χρόνια στις πολλαπλές επιλογές πολύ δύσκολα θα επιδοκιμάσει τον περιορισμό τους σε τέσσερις και μάλιστα με «άνωθεν» εντολή. Επιπροσθέτως η συγκυβέρνηση θα κληθεί να αντιμετωπίσει και τις αντιδράσεις των ηττημένων από αυτόν τον διαγωνισμό, που όλοι τους είναι οικονομικοί παράγοντες με πολιτική ισχύ. Όσο εξασθενημένη κι αν είναι σήμερα η θέση τους, τα περιθώρια αντίδρασης τους είναι σημαντικά. Και το κυριότερο, η συγκυβέρνηση βρίσκεται σε ανεξέλεγκτη πτώση, που την καθιστά ευάλωτη σε οποιοδήποτε κτύπημα.
Παρακάμπτω δε, τα νομικά προβλήματα που θα ανακύψουν και θα επιλυθούν στα ημεδαπά και στα διεθνή δικαστήρια σε βάθος χρόνου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εγκυρότητα του διαγωνισμού και την ασφάλεια της επένδυσης αυτών που θα αποκτήσουν τις άδειες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επενδύσει πολιτικά σε αυτόν τον διαγωνισμό. Είναι η νίκη που επιζητεί μέσα στο βαρύ πολιτικό τοπίο που κινείται. Νομίζω όμως, έτσι όπως εξελίσσεται η κατάσταση, οι πιθανότητες να υποστεί μίαν οδυνηρή ήττα είναι ιδιαίτερα αυξημένες.
