Του Κωνσταντίνου Βέργου*
Προχτές η Ισπανία έκανε μια εκπληκτική κίνηση. Εξέδωσε με επιτυχία μια παράξενη σειρά Ομολόγων, με εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια. Τα Ομόλογα αυτά λέγονται «Ομόλογα του Μαθουσάλα». Τι είναι όμως αυτά τα Ομόλογα, και γιατί μπορεί να αποτελέσουν λύση στο Ελληνικό πρόβλημα;
Το 2012, όταν έγινε η μετατροπή Ελληνικών ομολόγων (τα οποία κράταγαν κυρίως Γερμανικές, Γαλλικές και Ιταλικές Τράπεζες) σε δάνεια (με το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, δηλαδή διακρατικό οργανισμό, και της Ευρωπαϊκή Κεντρική τράπεζα), έγιναν ουσιαστικά δύο άνισες συναλλαγές.
Πρώτον, η χώρα αντάλλαξε σχεδόν μηδενικής τότε χρηματιστηριακής αξίας Ομόλογα (πολλά από τα οποία είχαν εκδοθεί σε Δραχμές), δηλαδή απλούς χάρτινους τίτλους με δικαίωμα τόκου, με ενυπόθηκα δάνεια, δηλαδή συμβάσεις με Υποθήκη (!!!) τα περιουσιακά στοιχεία του κράτους! Δεύτερον, τα χρέη (ομόλογα) των ξένων Τραπεζών που τα κράταγαν, μεταβιβάστηκαν στις Κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που συμμετέχουν στο ΤΧΠΣ και την ΕΚΤ!
Δηλαδή οι Τράπεζες απαλλάχτηκαν από τα βάρη, και πήραν μετρητά, ενώ ταυτόχρονα χρέωσαν όχι μόνο τον έλληνα Φορολογούμενο με Ενυπόθηκα Δάνεια, αλλά έκαναν και τον Ευρωπαίο Φορολογούμενο ...'δανειστή' σε μια ουσιαστικά χρεοκοπημένη χώρα! Η τακτική του να αφήνουν τον...μουτζούρη στον Ευρωπαίο φορολογούμενο δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται, αλλά η έκταση της, λόγω του ύψους δανείου, είναι εξωφρενική και δείχνει πόσο αδίστακτη είναι η Γραφειοκρατία της Κομισιόν όχι μόνο να χρεώσει μια αδύναμη χώρα με Ενυπόθηκα δάνεια, αλλά και το σύνολο των Ευρωπαίων πολιτών, των Ευρωπαίων φορολογουμένων, να το κάνει 'δανειστές', ώστε να εξυπηρετήσει απροκάλυπτα τα συμφέροντα 5 μεγαλοτραπεζιτών.
Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα έχει να κάνει με μια κατάσταση που πρέπει να «διώξει από την πλάτη της» το Χρέος. Και δεν αναφερόμαστε στο χρέος προς το ΔΝΤ, το οποίο είναι από τη φύση του βραχυπρόθεσμο και πρέπει να επιστραφεί σύντομα. Αλλά εκείνο προς την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΤΧΠΣ και ΕΚΤ), δηλαδή τα πρώην ομόλογα που έγιναν δάνεια.
Για να γίνει αυτό, πρέπει να βρεθεί μια φόρμουλα διαγραφής και αναδιάρθρωσης του Ελληνικού χρέους, αλλά και στη συνέχεια μετατροπής του σε κανονικά Ομόλογα ξανά, ώστε να μην υποχρεώνεται η χώρα να εκποιεί περιουσίες και να έχει Επίτροπο πάνω από το κεφάλι της μέχρι το έτος...3.000!
Φαίνεται ότι μια ηλιαχτίδα ελπίδας ανοίγει πλέον παγκοσμίως σε αυτή την κατεύθυνση, με τα «Ομόλογα Μαθουσάλας». Πρόκειται για Ομόλογα που, όπως το μυθικό πρόσωπο της Βίβλου «Μαθουσάλας», ζούνε, ή σωστότερα διαρκούν, για πολλά χρόνια! Για την ακρίβεια, μιλάμε για Ομόλογα διάρκειας 50 ή και 100 ετών! Τα ομόλογα αυτά είναι καταρχήν εκπληκτικά χρήσιμα τόσο στις χώρες που τα εκδίδουν, καθώς, ενώ πληρώνουν χαμηλούς τόκους, επιστρέφουν την αρχική τους αξία μετά...50 ή 100 χρόνια! Αλλά επίσης, είναι χρήσιμα και σε εκείνους που τα έχουν!
Εκείνοι που έχουν «Ομόλογα Μαθουσάλας» έχουν τεράστιο χρηματιστηριακό κέρδος αν υπάρξει μείωση επιτοκίων, καθώς, σε γενικές γραμμές, η μείωση των επιτοκίων οδηγεί σε αύξηση αξίας που έχει να κάνει με το μέσο χρόνο είσπραξης του ομολόγου. Πχ μείωση επιτοκίου 1% σε Ομόλογα 1 έτους αυξάνουν την αξία του Ομολόγου 1%, όμως αν τα ομόλογα είναι 50 ετών η αξία τους αυξάνεται, ας πούμε, κατά... 50% περίπου! Επομένως σε εποχές μακρόχρονης μείωσης επιτοκίων, σαν αυτές που θα ζήσουμε στην Ευρώπη της λιτότητας του Σόιμπλε, τα επιτόκια θα κρατηθούν μάλλον χαμηλά, ίσως και να γίνουν αρνητικά! Έτσι οι τίτλοι αυτοί, από τιμή 100, θα φτάσουν 150, 200 ή και 350! Γι'' αυτό πολλοί «σκοτώνονται» να τα αγοράσουν! Υπάρχουν ασφαλώς και άλλοι λόγοι αγοράς, που όμως δεν θα τους αναλύσουμε σήμερα.
Η Ισπανία εξέδωσε 50-ετη «Ομόλογα Μαθουσάλα» με επιτόκιο μόλις 3,48%. Η Ισπανία ακολουθεί τη Γαλλία και το Βέλγιο που εξέδωσαν επίσης 50-ετη Ομόλογα πριν ένα μήνα. Τα 100-ετη Ιρλανδικά ομόλογα που εκδόθηκαν επίσης πρόσφατα έχουν επίσης σχετικά χαμηλά επιτόκια, μόλις 2,35%, αλλά είναι μικρής αξίας έκδοσης (μόλις 0,1 δισ.). Φαίνεται ότι η έκδοση τέτοιων ομόλογων γίνεται «μόδα». Μόδα που μας ευνοεί!
Ουσιαστικά η κυβέρνηση πλέον της συμφωνίας που επέτυχε, που ουσιαστικά κατάφερε να μην επιφέρει «νέα» υφεσιακά μέτρα πέραν των συμφωνηθέντων, και αναμφισβήτητα διασφάλισε το κρίσιμο τρίπτυχο μισθούς-υγεία-παιδεία, μη γλιτώνοντας τη φοροκαρπαζιά όμως, πρέπει όχι μόνο να επιδιώξει την διαγραφή και επιμήκυνση του χρέους, αλλά πρέπει πάση θυσία να διώξει τα δάνεια από τη χώρα, ώστε η χώρα να μείνει ξανά με ομόλογα, να ξαναγίνει μια φυσιολογική χώρα. Ουσιαστικά, με την συμφωνία που έγινε, αυτό το παράθυρο μπορεί να ανοίξει στο επόμενο διάστημα. Σε αυτά τα πλαίσια, τα «Ομόλογα Μαθουσάλας» αποτελούν μια αξιόπιστη, μια πραγματική εναλλακτική λύση!
* Ο κ. Κωνσταντίνος Βέργος είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία
Το παρόν άρθρο εκφράζει τις προσωπικές απόψεις του γράφοντος, δεν αποτελεί οδηγό ή σύσταση για επενδύσεις οποιασδήποτε μορφής προς οιονδήποτε και για οτιδήποτε τίτλο ή παράγωγο αυτού.
