Του Θανάση Χειμωνά
Ο θάνατος του Βασίλη Μπεσκένη υπήρξε ένα σοκ. Δεν συζητάω για τους δικούς του ανθρώπους και τους φίλους του, δεν αναφέρομαι μόνο σε όσους τον εκτιμούσαν ως δημοσιογράφο. Ο τόσο απροσδόκητος χαμός ενός τόσο νέου ανθρώπου προκαλεί τρόμο σε κάθε φυσιολογικό άνθρωπο.
Λίγη ώρα μετά την δημοσιοποίηση του τραγικού συμβάντος άρχισαν να κυκλοφορούν ευρέως τα ποστ σε Facebook και Twitter μιας κάποιας Αντωνίας Μεταξά η οποία εξέφραζε την χαρά της για το γεγονός, θεωρώντας πως ο άτυχος δημοσιογράφος τιμωρήθηκε για την «Τρόικα» και τις «αυτοκτονίες».
Είναι ενδιαφέρον το ότι την εποχή που η χώρα κυβερνάται από τον τεράστιο Αλέξη Τσίπρα υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που χωρίζουν τους ανθρώπους σε (καλούς) «αντιμνημονιακούς» και (κακούς) μνημονιακούς. Είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον το γεγονός πως η εν λόγω οργισμένη με τις τρόικες κυρία δεν είναι καμιά άπορη αλλά διατηρεί κοσμηματοπωλείο κάτω από την Ακρόπολη.
Η απίστευτη μικροψυχία της όμως δεν μου προκαλεί καμία έκπληξη. Ούτε καν οργή. Η κυρία Μεταξά δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος οπαδός του εθνικοσοσιαλιστικού μορφώματος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που αντιδρά με τέτοιο τρόπο μπροστά στον θάνατο ενός «αντιφρονούντα». Τα παραδείγματα κυριολεκτικά χιλιάδες. Και σίγουρα θα υπάρξουν και άλλα στο μέλλον. Στην τελική, η Μεταξά είναι απλώς μια γραφική, στα όρια της περιθωριακής, που δεν εκπροσωπεί κανέναν πέρα από τον εαυτό της.
Αντίθετα, αυτό που εντυπωσιάζει είναι ο οχετός ειρωνείας και χυδαιότητας που εξαπολύθηκε -απόλυτα συντεταγμένα- στα σόσιαλ μίντια από τα έμμισθα συριζοτρόλ. Επαναλαμβάνω πως εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με φανατικούς αλλά με κανονικούς υπάλληλους που πληρώνονται (με τα λεφτά μας) από την κυβέρνηση για να παράγουν προπαγάνδα διαδίδοντας την σκληρή γραμμή της.
Ενδεικτικά (και ξεκινώντας από το πιο light), ο/η/το «Φαιναρέτη Ρωμανού» έγραψε: «Μας τον έφαγαν κι αυτόν οι αλήτες!! Γιατί δεν εφαρμόστηκε ο Ξενοκράτης! Τι άλλο πρέπει να γίνε?? Να μας αφανίσουν όλους??» (σ.σ. διατηρείται η στίξη του -εμφανώς αμόρφωτου- payroll). Ο (συγγενής πρωτοκλασάτου στελέχους των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όπως λένε οι κακές γλώσσες) «AL-Auh-Andro» ανέβηκε λέβελ: «Θλίψη για τον άνθρωπο Μπεσκένη κ τους δικούς του. Δημοσιογραφικά, ένας αρουραίος λιγότερος». Ο δε «Zaphod» τερμάτισε τη χυδαιότητα: «Συλλυπητήρια στους οικείους του Βασίλη Μπεσκένη. Το ότι ήταν ένας άθλιος, χαμερπής και αμόρφωτος δημοσιογράφος δεν σημαίνει τίποτα. Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή. Ο θάνατος τα σκεπάζει όλα κτλ κτλ». Εδώ βέβαια, πέρα από την αβυσσαλέα σκατοψυχία του κυβερνητικού υπαλλήλου, φρίττουμε και με το θράσος του. Το θράσος ενός χαφιέ του συστήματος που υποστηρίζει πως «Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή». Το θράσος των συριζοτρόλ που ενώ όλα μαζί δεν έχουν βγάλει έξι τάξεις στο Δημοτικό μιλάνε για «αμόρφωτους».
Τέλος πάντων. Το δια ταύτα είναι πως όλα αυτά γράφτηκαν για έναν άνθρωπο 43 χρονών που πέθανε ξαφνικά, λίγες μονάχα ώρες μετά την βάπτιση του παιδιού του. Και γράφτηκαν εν ψυχρώ και μέσα σε πανηγύρια. Από «επαγγελματίες».
Πριν μερικά χρόνια, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίνα Κασιμάτη εξέφρασε στο Twitter την απογοήτευσή της για το γεγονός ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ήταν ένα από τα θύματα στην πολύνεκρη βομβιστική επίθεση στον Μαραθώνιο της Βοστώνης. Ο ίδιος ο Τσίπρας αδιαφόρησε επιδεικτικά για την υγεία του Λουκά Παπαδήμου όταν αυτός δέχτηκε βομβιστική επίθεση από «αγνώστους». Όλα αυτά συνθέτουν ένα παζλ. Την επίσημη στάση του ΣΥΡΙΖΑ: “Ζούμε σε πόλεμο. Αντιμετωπίζουμε εχθρούς των οποίων η μοίρα και η ζωή δεν έχουν καμία αξία. Όποιος δεν συμφωνεί μαζί μας είναι «απέναντι» και πρέπει να σιωπήσει. Απλώς δεν πρέπει να ακούγεται η φωνή του. Ακόμα και η βοήθεια της φύσης λοιπόν είναι απολύτως ευπρόσδεκτη. Ο Βασίλης Μπεσκένης αμφισβήτησε τον Αλέξη Μας. Τον Πάνο Μας. Τη Μοναδική Αλήθεια Μας. Άρα άξιζε να πεθάνει”.
