Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Πόσο καιρό ακόμα θα ασχολούμαστε με τον ΣΥΡΙΖΑ; Για πάντα. Για όσο υπάρχει ως κόμμα, ως μόρφωμα και ως πολιτικό μέλλον της αντιπολιτευόμενης πλευράς του πολιτικού συστήματος. Για όσο θα υπάρχουν στα ντουλάπια της Κουμουνδούρου σκελετοί και για όσο ο Αλέξης Τσίπρας δεν ζητάει ταπεινά συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για όλα αυτά που του προξένησε.
Και ένα ακόμα ερώτημα: πόσοι από μας θα πάμε να δούμε την ταινία του Κώστα Γαβρά για να απολαύσουμε τον «μπουρλοτιέρη» Γιάνη να ανεβάζει την αδρεναλίνη μας στο κατακόρυφο; Μα φυσικά όλοι. Και οι γενναίοι σύντροφοι της Αριστεράς και εμείς οι μνημονιακοί νεοφιλελέδες.
Ήθελε όμως ο Βαρουφάκης να κάψει τη Ρώμη; Ναι, ο Βαρουφάκης ήθελε τότε, να κάψει τη Ρώμη. Αλλά τον σταμάτησε ο Αλέξης. Που όμως τον είχε προσλάβει ως επιδέξιο «τρομοκράτη» και ταλαντούχο «πυρπολητή»...
Σύμφωνα με μαρτυρίες παλαιών συντρόφων, ο Γιάνης Βαρουφάκης είχε παρουσιάσει το 2015 ένα σχέδιο που ουδέποτε υλοποιήθηκε. Ενα μοντέλο εξωχρηματικής συναλλαγής μέσω IOU (Ι Own You - Σου χρωστάω). Ας πούμε ότι το κράτος χρωστάει 50.000 σε κάποιον επαγγελματία. Του δίνει IOU και εκείνος τα δίνει στον προμηθευτή του και ο προμηθευτής στο δικό του Taxis. Γίνεται, έτσι, κυκλική συναλλαγή χωρίς ρευστό. Ο πρώην ΥΠΟΙΚ Βαρουφάκης ποτέ δεν αρνήθηκε τη σύλληψή του, δηλώνοντας στο παρελθόν: «Και βέβαια ανέπτυξα στο υπουργικό συμβούλιο το παράλληλο σύστημα πληρωμών. Το ατόπημα είναι ότι δεν έχει εφαρμοστεί ακόμα. Εκ των ων ουκ άνευ!».
Ακόμα και το τελευταίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ήξερε εκείνον τον καιρό ότι ο Γιάνης δεν έκανε τίποτε άλλο από το να σχεδιάζει. Και παράλληλα με τον Γιάνη, σχεδίαζαν και οι υπόλοιποι τα δικά τους. Ο Λαφαζάνης την εισβολή στο Νομισματοκοπείο, η Κωνσταντοπούλου ένα υβρίδιο «αντιγερμανικής δημοκρατίας», ο Στρατούλης ένα σοβιετικό κρατίδιο με νευρωτικούς συνδικαλιστές να πλακώνονται μεταξύ τους και ο Μανώλης Γλέζος την αναβίωση ενός βαλκανικού κράτους, όπου καθημερινά όλοι θα ξυπνούσαν με λαϊκά εμβατήρια κατεβάζοντας τις σημαίες από την πολυκατοικία τους.
Ο καθένας είχε στο μυαλό του το δικό του όραμα. Τη δική του φαντασίωση, ως παθολογικό αποτέλεσμα του μακροχρόνιου εθισμού στις εμμονές της ιδεοληψίας. Εν τω μεταξύ, το αστείο είναι ότι όλοι εμείς νομίζουμε ότι είναι άρρωστοι από το ίδιο μικρόβιο. Δεν είναι καθόλου έτσι. Εχουν ξεχωριστή φαντασίωση από την ιδιαίτερη μετάλλαξη που έχει στον καθένα τους η απόλυτη ελευθεριότητα της «ουτοπικής διάνοιας» που τους κατατρύχει!
Ολοι τους διαπνέονται από επαναλαμβανόμενες και χρόνιες κρίσεις μεγαλείου, αλλά επιθυμούν το δικό τους βασίλειο. Και ως ολοκληρωτικοί δικτατορίσκοι -εκ φύσεως- διατυπώνουν, όταν βρουν ευκαιρία, το δικό τους ξεχωριστό μανιφέστο…
Ο Γιάνης, λίγο - πολύ, ονειρεύτηκε να πυρπολήσει τη Ρώμη, καίγοντας μ'' αυτόν τον τρόπο όλες τις εστίες μόλυνσης στις πλατείες της! Να ανάψει φωτιές στην Ευρωζώνη, στο ΔΝΤ, στην Ε.Ε., στις τράπεζες, στις καταθέσεις και στο δημόσιο ταμείο, απολαμβάνοντας τη θέα, από κάποιον μαρμάρινο θρόνο στον Παρθενώνα. Και χωρίς την έγκριση του ελληνικού λαού!
Ο Καβάφης παρουσιάζει στο ποίημά του «Η διορία του Νέρωνος» ένα εξαίρετο δείγμα αξιοποίησης της δραματικής ειρωνείας. Αφήνοντας τον ήρωά του καθησυχασμένο από μία διφορούμενη μαντεία να σκέφτεται πως έχει άφθονο χρόνο μπροστά του. Μόνο και μόνο για να ανατρέψει την αισιοδοξία των σχεδίων του, αποκαλύπτοντας στην τελευταία στροφή το πραγματικό νόημα της προφητείας.
Ολοι λοιπόν, οι «εξαμηνίτες» υπουργοί κάτι σχεδίαζαν. Οι μόνοι που δεν ήξεραν τι σχεδίαζαν για τη ζωή τους είναι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ. Ολοι αυτοί που θα έπαιρναν το κουπόνι τους για να ζήσουν. Ολοι αυτοί που μας καταδίκασαν να ζούμε μαζί τους σ'' αυτή την έρμη τη χώρα, φορτώνοντας στους ώμους μας την απύθμενη ανοησία τους. Και ο Γιάννης κυκλοφορεί ακόμα ελεύθερος. Και κάνοντας χρήση της διορίας του, ιδρύει και κόμματα…
