Του Κωνσταντίνου Βέργου*
Πριν μία εβδομάδα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε ότι δρομολογούνται αλλαγές στο πτωχευτικό δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τι όμως κρύβεται πίσω από αυτή την κίνηση; Αποτελεί κάποιο επεισόδιο που σχετίζεται με τον «ακήρυχτο» πόλεμο ΗΠΑ-Βρυξελλών, ή κάτι πολύ διαφορετικό;
Στις 23 Νοεμβρίου ανακοινώθηκε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχεδιάζει μία νέα νομοθεσία για τις πτωχεύσεις εταιριών. Η νομοθεσία αυτή έρχεται σαν φυσική συνέπεια του κύματος πτωχεύσεων στη Νότια κυρίως Ευρώπη λόγω της μακρόχρονης κρίσης και λάθος πολιτικής. Όμως έχει πολλές διαστάσεις, με μεγάλο ενδιαφέρον. Η νομοθεσία αυτή δεν αφορά μεγάλες εταιρίες, αλλά «ακουμπάει» σε μικρομεσαίες εταιρίες, που είναι η «καρδιά της απασχόλησης» στην Ευρώπη και παγκοσμίως. Με βάση αυτή τη νομοθεσία θα δίνεται ως 4 μήνες περιθώριο σε μια μικρή εταιρία να 'αναπνεύσει' όταν βρίσκεται σε δεινή οικονομική θέση, ώστε να διαπραγματευτεί με μεγαλύτερη άνεση αναδιάρθρωση των χρεών της. Στο διάστημα της ρύθμισης, θα προστατεύεται η εταιρία αλλά και ο βασικός μέτοχος, στον οποίο θα δίνεται η δυνατότητα για μια «δεύτερη επιχειρηματική ευκαιρία». Προστασία επίσης θα υπάρχει για τους εργαζόμενους, ενώ καθιερώνονται εργαλεία εντόπισης του προβλήματος πριν αυτό εκδηλωθεί. Απλοποιούνται επίσης οι δικαστικές διαδικασίες, που σε κάποιες χώρες, σύμφωνα με την υπάρχουσα νομοθεσία, παίρνουν ως και... 15 χρόνια!
Αρχικά φαίνεται εκείνοι που να δείχνουν «χαμένοι» από την νέα αυτή νομοθεσία να είναι οι μειοψηφούντες μέτοχοι και οι τράπεζες. Όμως ουσιαστικά η νέα διαδικασία έχει ευεργετικό αποτέλεσμα τελικά στις τράπεζες σε βάθος χρόνου διότι επιταχύνει τις διαδικασίες εκκαθάρισης όταν αυτές ξεκινήσουν. Αυτό επομένως βοηθάει μικρούς επιχειρηματίες, που τους δίνεται η δυνατότητα για μια νέα αρχή (μετά 3 χρόνια), όσο και στις τράπεζες, απελευθερώνοντας κεφάλαια, που αυτή τη στιγμή φαίνονται «εγκλωβισμένα» και είναι χαμένα για τράπεζες, εταιρίες και την οικονομία, λόγω μακρόχρονων δικαστικών διαδικασιών.
Η νέα νομοθεσία θα έχει πολύ ευνοϊκή επίπτωση ιδιαίτερα για την Ιταλία αλλά και άλλες χώρες, καθώς το 20% των εταιριών σε χώρες νότιας Ευρώπης έχουν κυριολεκτικά καταστραφεί και τώρα τους δίνεται μια νέα ευκαιρία. Η κίνηση αυτή θα επιτρέψει να σωθούν τουλάχιστον 5 εκατομμύρια θέσεις εργασίας σε βάθος χρόνου 7 ετών, μειώνοντας την ανεργία στην ΕΕ, και να απελευθερωθούν 250-350 δις κεφαλαίων για χρηματοδότηση εταιριών, ενώ επίσης διευκολύνει πολύ τις Ιταλικές τράπεζες που έχουν εντονότατο πρόβλημα με τέτοιες εταιρίες. Αναμφίβολα πρόκειται για μια ρεαλιστική προσέγγιση από την πλευρά της ΕΕ, μια ακτίνα ελπίδας, που δείχνει ότι «κάτι αρχίζει να μαθαίνει η ΕΕ» από την ρεαλιστική αντιμετώπιση των ΗΠΑ σε θέματα πτωχευτικού δικαίου, είναι μια κίνηση προς την σωστή κατεύθυνση.
* Ο κ. Κωνσταντίνος Βέργος είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία.
Το παρόν άρθρο εκφράζει τις προσωπικές απόψεις του γράφοντος, δεν αποτελεί οδηγό ή σύσταση για επενδύσεις οποιασδήποτε μορφής προς οιονδήποτε και για οτιδήποτε τίτλο ή παράγωγο αυτού.
