Διάβασα την ανακοίνωση των πρυτάνεων και λυπήθηκα. Δεν περίμενα βέβαια κανέναν διθύραμβο για τα μέτρα της Κεραμέως, περίμενα όμως ο ελάχιστος κοινός παρονομαστής των αποφάσεων τους να κινείται προς την κατεύθυνση της μεταρρύθμισης κι όχι της αντι-μεταρρύθμισης. Και δεν αναφέρομαι στην πανεπιστημιακή αστυνομία, εκεί ο διχασμός της ελληνικής κοινωνίας είναι απόλυτος. Το 75% την θέλει διακαώς, το 25% την μισεί προκαταβολικά. Αναφέρομαι στα υπόλοιπα.
Η άρνηση τους για την θέσπιση του ελάχιστου βαθμού εισαγωγής στα ΑΕΙ, αντίκειται στην κοινή λογική ή εγώ κάνω λάθος; Δηλαδή ποιος κανονικός άνθρωπος θεωρεί ότι κάποιος μπορεί να μπει στο Φυσικό έχοντας γράψει τέσσερα στην φυσική; Κι αφού τον ελάχιστο βαθμό δεν θα τον κανονίζει η κάθε Κεραμέως αλλά ο ίδιος ο πρύτανης και οι καθηγητές του αρμόδιου ΑΕΙ, τότε ποίος ο λόγος να αρνηθεί ο πρύτανης; Έλα ντε, πες μου και μένα.
Θα μου πείτε ότι έτσι θα μειωθεί ο αριθμός των εισακτέων καθώς το κάθε ΑΕΙ εισπράττει από το υπουργείο παιδείας ανάλογα με τον αριθμό των φοιτητών του. Οπότε αν μπει κόφτης λόγω ακαδημαϊκών επιδόσεων, θα μειωθούν και τα έσοδα του κάθε ιδρύματος. Εντάξει, αλλά αυτή θα μπορούσε να είναι η συλλογιστική ενός μπακάλη της γειτονιάς, όχι ενός πρύτανη ΑΕΙ. Ενός ξενοδόχου επίσης ή ενός εστιάτορα για τα μαγαζιά τους, αλλά όχι των καθηγητών πανεπιστημίου για το τμήμα τους.
Τα ίδια και με τους αιώνιους φοιτητές. Από δω το φέρνουν από κει το στριφογυρνάνει πρυτάνεις, καταλήγουν στην άρνηση του συγκεκριμένου χρόνου σπουδών. Διοικητικά πολύπλοκο το λένε, πολυπαραγοντικό το λένε, τους εργαζόμενους φοιτητές βάζουν μπροστά, τελικά καταλήγουν ότι θέλουν να έχουν στα κιτάπια τους φοιτητές από το 1980. Τι να πω, με γεια τους με χαρά τους. Κι ούτε τους νοιάζει διόλου ότι αυτός που θα μπει στο μαθηματικό με πέντε στα μαθηματικά, δεν θα βγει ποτέ επιστήμονας. Άνεργος θα βγει ή αιώνιος φοιτητής θα μείνει.
Ξέρετε τι με ενοχλεί εν τέλει; Η κλάψα τους, η διστακτικότητα τους, η αδράνεια τους, το μικρομεσαίο βόλεμα τους μέσα σ’ αυτές τις πολλαπλώς προβληματικές σχολές, ο συντηρητισμός τους, μέσα σ’ ένα κόσμο που αλλάζει κάθε εξάμηνο. Αυτοί δεν θέλουν ν’ αλλάξει τίποτα. Αντί να χτίζουν γουστάρουν να καταγγέλλουν. Τους δίνουν εξουσίες και δεν τις παίρνουν. Προτιμούν να κρατά αυτές τις εξουσίες το υπουργείο παιδείας και να το καυτηριάζουν, παρά να τους τις παραχωρήσει όπως είναι το σωστό. Γιατί δεν έχουν ιδέα τι να τις κάνουν. Κρίμα, κρίμα, κρίμα.
