Τι ελπίζει η κυβέρνηση όταν βλέπει τα πράγματα λίγο πιο μακροπρόθεσμα; Ότι από το 2021 θα αρχίσει μια μέτρια ως ικανοποιητική ανάπτυξη της οικονομίας, η οποία θα γίνει εκρηκτική το 2022. Ότι ο κόσμος τότε θα ξεχάσει τις κακουχίες του κορονοϊού, θα αποκτήσει πάλι ελπίδα και θα ξαναδώσει στον Κυριάκο την ευκαιρία να κυβερνήσει μέσα σε κανονικές συνθήκες, διότι –εδώ που τα λέμε- τόσο ακανθώδης πρωθυπουργία δεν έχει ξανατύχει σε πολιτικό.
Στην πραγματικότητα, ο Κυριάκος δεν κυβερνά με βάση το πρόγραμμα του και όσα είχε υποσχεθεί. Κάνει μια διαρκή διαχείριση παράλληλων κρίσεων, κάθε μια από τις οποίες ξεχωριστά θα μπορούσε να καταβαραθρώσει οποιονδήποτε πρωθυπουργό. «Τρέχει» τρεις κρίσεις μαζί (υγειονομική, οικονομική, εθνική), με την μια να τροφοδοτεί την άλλη κι όλες μαζί να τραβάνε την χώρα προς τα κάτω. Μπορεί διάφοροι εξυπνάκηδες (από τον Τσίπρα ως τον τελευταίο καφενόβιο) να διαμαρτύρονται, όμως αμφιβάλω αν κάποιος απ? αυτούς θα είχε αντέξει σε τέτοιες συνθήκες πίεσης πάνω από εξάμηνο.
Ο απλός κόσμος, παρά τα ζόρια του, στην μεγάλη του πλειοψηφία καταλαβαίνει τι συμβαίνει. Βλέπει και λάθη και αστοχίες από τους κυβερνητικούς, όμως κατά βάση στηρίζει την προσπάθεια του Κυριάκου. Μεταξύ μας, δεν έχει και καμιά εναλλακτική. Ο Σύριζα έχει τα μαύρα του τα χάλια, είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Εδώ αδυνατούν να βάλουν μια τάξη στο μαγαζάκι τους, κυβερνώντας την χώρα σε τέτοιες συνθήκες θα τα πήγαιναν καλύτερα; Είμαι βέβαιος ότι ο κόσμος θα συνεχίσει να κάνει υπομονή και να σφίγγει τα δόντια και μέχρι του χρόνου, καθώς κάπου εκεί έχει εναποθέσει χρονικά τις ελπίδες του για τον έλεγχο της πανδημίας.
Θα περιμένει λοιπόν την –έστω μικρή- ανάπτυξη του 2021, ελπίζοντας ότι αυτή θα φανεί στην τσέπη του. Λίγο το 2021, περισσότερο το 2022. Ως εκεί θα αντέξει. Αν όμως με το τέλος της πανδημίας ή έστω μετά τον έλεγχο της, ακούσει τίποτα αλλόκοτα ότι τα ελλείμματα ξέφυγαν λόγω πανδημίας, ότι το δημόσιο χρέος χτύπησε ταβάνι εξ αιτίας των συνεχών δανεισμών, ότι τα έσοδα λιγόστεψαν δραματικά και τα έξοδα διογκώθηκαν πέραν του δέοντος, τότε καλά θα κάνει όποιος τα εκστομίσει να είναι έτοιμος για έκρηξη.
Με δυο λόγια, αν ο Έλληνας υποψιαστεί ότι μετά την οικονομική τραγωδία του 2010-18 και την δεύτερη τραγωδία του 2020-22, είναι αναγκασμένος να μπει και σε τρίτο περιοριστικό λούκι, τότε ξεχάστε και την υπομονή και την εγκαρτέρηση και την υγιή πολιτική συμπεριφορά. Στην πρώτη κρίση τα ?κανε μαντάρα με τις επιλογές του, στην δεύτερη δείχνει αξιοσημείωτη πολιτική ωριμότητα, αλλά φοβάμαι πως η τρίτη –αν προκύψει- θα ναι φαρμακερή. Τα γράφω γιατι τα οσμίζομαι στον αέρα και δεν είμαι διόλου βέβαιος ότι τα οσμίζονται επαρκώς αυτοί που πρέπει στα κέντρα εξουσίας.
Αυτοί που ξέρουν προς τα πού πάει το πράγμα και τι σκέψεις υπάρχουν στην Ευρώπη που κάνει κουμάντο στα μακροοικονομικά μας, ας κάνουν από τώρα τους λογαριασμούς τους και τους σχεδιασμούς τους. Πριν βρεθούν προ οδυνηρών εκπλήξεων.
