Ασφαλώς και δεν υπήρξε άγιος. Ούτε άγγελος. Ούτε αγαθός γίγαντας. Τουλάχιστον σύμφωνα με τα στοιχεία του βιογραφικού του που ήρθαν στη δημοσιότητα μετά τη «μιαιφονία» του. (Ευκαιρία κάποιοι νεοέλληνες να μάθουν τη λέξη αυτή, καμία άλλη δεν θα μπορούσε να αποδώσει ακριβέστερα το συγκεκριμένο τραγικό/αποτρόπαιο γεγονός).
Και προφανώς αποτελεί λάθος η εκ των υστέρων προσπάθεια αγιοποίησής του, η παρουσίασή του δηλαδή με τις προαναφερόμενες ιδιότητες: Καμιά εξ αυτών δεν θα μπορούσε να έχει ένας άνθρωπος με ιδιαίτερα πλούσιο ποινικό μητρώο, περίοπτη θέση στο οποίο έχει η καταδίκη για ένοπλη ληστεία, όταν μάλιστα κατά τη διάρκειά της έστρεψε το όπλο του προς την κοιλιά μιας εγκυμονούσης. Ούτε άλλωστε το τελευταίο επάγγελμά του, του «πορτιέρη» σε διάφορα κέντρα, συνάδει και συνυπάρχει -πάντως αυτό δεν συμβαίνει πολύ συχνά- με την παρουσιαζόμενη εξωραϊσμένη εικόνα του. Ούτε ασφαλώς η χρήση πλαστών χαρτονομισμάτων, στην υπόθεση βέβαια που το γνώριζε, ούτε η –αναφερθείσα, βασιζόμενη στον όγκο του μάλλον- αρχικώς τσαμπουκαλίδικη στάση προς τα όργανα της τάξης… (Άλλο το ότι αυτά, με τη συμπεριφορά τους, αποδείχθηκαν όργανα και παραγωγοί αταξίας και οχλαγωγίας). Τίποτε από όλα αυτά δεν είναι άγιο…
Ωστόσο υπήρξε, είναι και θα παραμείνει Σύμβολο. Για πολλούς λόγους:
-Επειδή δολοφονήθηκε με χρήση κτηνώδους και άχρηστης βίας από τα όργανα ενός μηχανισμού που δημιουργήθηκε ακριβώς για να εφαρμόζει –όχι απλώς ακαταγώνιστη, αλλά και- έλλογη, αναγκαία, περιορισμένη, ένθεσμη βία.
-Επειδή στο πρόσωπό του καταστρατηγήθηκαν όλα τα δικαιώματα και όλες ελευθερίες –ποια πιο σημαντική από την ελευθερία στην ανάσα;- που δημιούργησε για όλους τους ανθρώπους, πρωτίστως δε για τους διατελούντες σε καθεστώς σύλληψης από τη δημόσια αρχή, ο δυτικός πολιτισμός. Και οι οποίες πανηγυρικά διακηρύχθηκαν και κατοχυρώθηκαν (μαζί ωστόσο με το δικαίωμα στην οπλοφορία!!!) στον περίφημο Bill of Rights, τις δέκα πρώτες τροπολογίες του αμερικανικού Συντάγματος, οι οποίες ενσωματώθηκαν στον πρώτο δημοκρατικό καταστατικό χάρτη του πλανήτη ήδη από το …1791!
-Επειδή εύλογα, με δεδομένες τις συνθήκες της τερατώδους και όλως βασανιστικής εξόντωσής του, θα μπορούσε να συναχθεί ή έστω να πιθανολογηθεί πως το άχρηστο περίσσευμα κτηνώδους βίας, η οποία ασκήθηκε εναντίον του, υποκινήθηκε από τα νοοτροπιακά υπόλοιπα της ρατσιστικής κουλτούρας της χώρας του. Για την καταπολέμηση και την καθολική εκρίζωση της οποίας η χώρα αυτή υπέστη έναν από τους πιο αιματηρούς εμφύλιους πόλεμους της παγκόσμιας ιστορίας… Και είχε 100 χρόνια αλλεπάλληλων θεσμικών ρυθμίσεων, που ξεκίνησαν με τροπολογίες στο Σύνταγμα εισαχθείσες μετά τον Εμφύλιο, και ολοκληρώθηκαν – κυρίως βέβαια, αν και όχι αποκλειστικά, σε θεσμικό επίπεδο, αφού κάποια νοοτροπιακά κατάλοιπα προφανώς επιβίωσαν και ακόμη επιβιώνουν- από τον πρόεδρο Λίντον Τζόνσον κατά τη 10ετία του 1960…
-Επειδή, τέλος, η αγριότητα της κρατικής βίας που ασκήθηκε εναντίον του έδωσε αφορμή για μαζικές και διαρκείς κοινωνικές εκδηλώσεις, στρεφόμενες κατά του πιο εγκληματικά συμπεριφερόμενου προς τους θεσμούς, του πιο βάναυσου, του πιο περιβαλλοντοκτόνου, του πιο άξεστου, του πιο πρωτόγονου, του πιο απολίτιστου, του πιο πωρωμένου, του πιο αυτοαναφορικού, του πιο ιδιοτελούς, του πιο ανίκανου να ταυτιστεί με το Res Publica προέδρου που γνώρισε η μεγάλη αυτή χώρα στους σχεδόν δυόμισι αιώνες της αυτόνομης κρατικής διαδρομής της…
Αν μάλιστα το κοινωνικό αυτό ρεύμα αμφισβήτησης που δημιούργησε η ειδεχθής και μιαρή δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ συμβάλει στην εκλογική ήττα του προαναφερόμενου προέδρου, τότε ο αφροαμερικανός αυτός, εκτός από σύμβολο, θα είναι και λυτρωτής της ανθρωπότητας. Αν βέβαια συμβάλει στο αντίθετο αποτέλεσμα, θα έχει λειτουργήσει για μια ακόμη φορά –την πολλοστή- η ετερογονία των σκοπών της Ιστορίας…
