Το Κυπριακό είναι η μήτρα των προβλημάτων στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Από εκεί ξεκίνησαν όλα και κατά τα φαινόμενα εκεί και θα τελειώσουν. Το ερώτημα είναι με ποιον τρόπο. Σε κάθε περίπτωση οι εξελίξεις στην Κύπρο δεσμεύουν και την Ελλάδα! Και ναι μεν τα σχέδια επανένωσης είναι κλινικά νεκρά εδώ και χρόνια, αλλά έχει σημασία το πως θα γίνει τελικά ο χωρισμός. Οι εξελίξεις, πάντως, είναι άκρως ανησυχητικές.
Δεν ξεκίνησαν όλα προχτές με την νίκη του εκλεκτού του Ερντογάν. Κι όσο καιρό βρισκότανε στα πράγματα ο Ακιντζί δεν έγινε δα και κάποια σπουδαία πρόοδος. Δεν καταλαβαίνουμε, λοιπόν, για ποιόν λόγο μία επανεκλογή του Ακιντζί θα άνοιγε τώρα τον δρόμο για την επανένωση του νησιού. Τόσο στην μία πλευρά του νησιού όσο και στην άλλη υπάρχουν δυνάμεις που θέλουν να ακολουθήσει ο καθένας τον δικό του δρόμο. Έχουν ήδη ψηφίσει «ναι» στην διχοτόμηση. Οπότε, ας μην χρησιμοποιείται η μη εκλογή του Ακιντζί ως άλλοθι για τις εξελίξεις. Η επιλογή της διχοτόμησης έγινε στο παρελθόν με το ναυάγιο όλων των ειρηνευτικών σχεδίων, ανεξάρτητα από το ποιος ευθυνότανε κάθε φορά για αυτές τις αποτυχίες . Κι εν πάση περιπτώσει, εφόσον οι Κύπριοι θέλουν να ζήσουν χωριστά, ας ζήσουν χωριστά. Αυτοί ξέρουν καλύτερα το δικό τους συμφέρον.
Η ελληνοκυπριακή πλευρά θέλει να πιστεύει ότι έχει το μαξιλαράκι της «προστασίας» της Ευρώπης. Όλες τους οι κινήσεις γίνονται με αυτό το δεδομένο. Πόσο δεδομένο όμως είναι αυτό; Πολύ φοβόμαστε ότι οι μεγάλες δυνάμεις έχουν κάνει τις επιλογές τους. Κι ότι οι αδελφοί Κύπριοι τους έχουν βοηθήσει στο έπακρο. Δεν θεωρούμε τυχαία την «παγίδευση» του προέδρου της κυπριακής Βουλής από το κανάλι Al Jajeera με το περίφημο βίντεο για τις χρυσές βίζες. Ότι ήξεραν και το άφησαν, είναι ένα θέμα που αφορά αποκλειστικά και μόνο την κυπριακή ηγεσία. Βαρύτατες οι ευθύνες, να μην το συζητάμε. Ότι ο πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής παγιδεύτηκε από τις κάμερες του συγκεκριμένου καναλιού είναι ένα άλλο ζήτημα. Σίγουρα όχι τυχαίο. Σίγουρα βολικό για όσους θέλουν να κλείσουν τα μάτια τους για αυτά που συμβαίνουν σήμερα με την Κύπρο. Ότι οι Ευρωπαίοι ακούνε Κύπρος και παίρνουν στην κυριολεξία δρόμο είναι το τελικό αποτέλεσμα. Τους «εξυπηρετεί» αυτό στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο; Ασφαλώς! Αλλά στο τέλος για το κλίμα που έχει δημιουργηθεί δεν φταίνε οι «κακοί Ευρωπαίοι» ή τέλος πάντων όχι μόνο αυτοί.
Αν είχαν ψηφίσει το σχέδιο Ανάν; Κι αν είχαν εκμεταλλευτεί την τελευταία ευκαιρία στο Grant Montana; Αν και αν. Νομίζουμε ότι τα πράγματα θα ήταν αρχής εξαρχής πιο απλά και λιγότερο πολύπλοκα αν οι άνθρωποι είχαν το θάρρος της γνώμης τους και έλεγαν ένα ξεκάθαρο ναι στην προοπτική της επανένωσης ή ένα ξεκάθαρο όχι. Αλλά το πρόβλημα ήταν ότι δεν θέλησαν οι πολιτικές δυνάμεις του νησιού να πάρουν το πολιτικό κόστος και έτσι άφησαν τα πράγματα να εξελιχτούν με τρόπο που επιτράπηκε στον Ερντογάν να είχε την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Και τώρα; Αν υπάρχει μια ξεκάθαρη στρατηγική στην Λευκωσία καλό είναι αυτή να ανακοινωθεί. Και εμείς οι υπόλοιποι «αναγκαστικά» θα την ακολουθήσουμε. Είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε. Δεν θα αφήσουμε τους Κύπριους μόνους, είτε ζούμε στην Ελλάδα είτε σε οποιοιδήποτε άλλο σημείο του κόσμου. Αλλά να είναι ξεκάθαρη αυτή η πολιτική. Να μην λέμε άλλα μεταξύ μας και άλλα με άλλους. Διότι έτσι όχι μόνο δεν υπερασπιζόμαστε τα συμφέροντα του ελληνισμού, αλλά παγιδεύουμε ο ένας τον άλλον σε μία κατάσταση που είναι αδιέξοδη και η οποία εγκυμονεί τελικά σημαντικούς κινδύνους για όλους.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
