Δυο σημαίνοντα στελέχη, ένα της κυβέρνησης και ένα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, διατύπωσαν σχεδόν ταυτόχρονα από μια προβληματική θέση ο καθένας. Προκάλεσαν τις αναμενόμενες πολιτικές αντιδράσεις αλλά και σχόλια στη δημόσια σφαίρα και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οδηγήθηκαν, σε εκ διαμέτρου πολιτικές και ανθρώπινες συμπεριφορές.
Η τομεάρχης Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, η κ.Έφη Αχτσιόγλου - που ομολόγησε πως η Αριστερά ψάχνει ευκαιρίες στη μη κανονικότητα για να εισάγει επιθετικά …κοινωνική ατζέντα, κατέφυγε στο εγχειρίδιο λειτουργίας ενός αριστερού όταν κάνει γκάφα ή λέει κάτι που δεν πρέπει να ακουστεί δυνατά εκτός του σωστού κύκλου.
Το πρόβλημα κατά την κ. Αχτσιόγλου το έχουν οι μηχανισμοί προπαγάνδας και η αντίληψη αμοιβάδας των πολιτικών αντιπάλων! «Δεν θα μας κάνουν ούτε φυσικά να προσαρμόσουμε τις πολιτικές μας αναλύσεις στο επίπεδο της αμοιβάδας». Στην ανάρτησή της στο fb παρέλειψε να επαναλάβει προς ενημέρωση της… αμοιβάδας, την αναφορά δηλ. ότι η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την αριστερά. Ούτε εξήγησε πόσο «επιθετικά», και με ποια μέσα μπορεί εν μέσω πανδημίας και νεκρών και οικονομικής καταστροφής να εισάγεις αυτή την κοινωνική ατζέντα που επιδιώκεις.
Ο κ. Αλέξης Πατέλης επικεφαλής του οικονομικού γραφείου του Κ. Μητσοτάκη, υποστήριξε πως για τις πιο πολλές δουλειές που μπορεί να κάνει κάποιος μετά τις σπουδές του όχι απλώς δεν είναι απαραίτητο το διδακτορικό, αλλά είναι και κάτι το αρνητικό.
Δύσκολα πιστεύεις ότι αυτό το ακούς από έναν άνθρωπο με σπουδές και διδακτορικό και υπηρετεί, αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ, χλευάζει ως «κυβέρνηση των αρίστων». Ο ΣΥΡΙΖΑ καλά έκανε και υπερασπίστηκε τους επιστήμονες με τα διδακτορικά! Η γκάφα του Αλεξ Πατέλη οδήγησε στη μια και μόνη επιλογή: Εξήγηση και συγγνώμη. Καθαρές και οι δυο για να τις καταλάβει και η…αμοιβάδα.
Η λανθασμένη επιλογή του κ. Πατέλη, να μιλήσει ως κάτι άλλο απ΄ αυτό που είναι σήμερα, στέλεχος του Μαξίμου, δεν αλλοιώνει την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν δεκάδες μάνατζερ σε μεγάλες εταιρείες, Υποψήφιους με αδιαμφισβήτητα τυπικά προσόντα, ζηλευτούς ακαδημαϊκούς τίτλους και σπουδαία διδακτορικά που όμως δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της δουλειάς.
Και τυπικά προσοντούχους που αδυνατούν να μετουσιώσουν τις γνώσεις τους σε αποτέλεσμα. Και οι οποίοι αρκετές φορές βρίσκουν απέναντι τους έναν ταλαντούχο, εργατικό φιλόδοξο, με κοφτερό μυαλό άνθρωπο που τους προσπερνάει και διαπρέπει. Ευτυχώς ο κοινωνικός ανελκυστήρας ανεβάζει και με τις σπουδές και τα διδακτορικά και το ταλέντο και την σκληρή δουλειά.
