Για δεκαετίες, ο «Rule 50» του Ολυμπιακού Χάρτη απαγορεύει στους αθλητές να διαμαρτύρονται με πολιτικές ή άλλες (δια)δηλώσεις, κατά τη διάρκεια των Αγώνων. Ο «Κανόνας 50» αναφέρει χαρακτηριστικά πως «δεν επιτρέπεται καμία πολιτική, θρησκευτική ή φυλετική προπαγάνδα σε αθλητικούς χώρους ή στο Ολυμπιακό Χωριό». Τον Ιανουάριο του 2020, η Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή διευκρίνισε πως η απαγόρευση ισχύει και για χειρονομίες, την επιλογή των παικτών να γονατίζουν ή τη χρήση πινακίδων και περιβραχιονίων...
Τον περασμένο Ιούνιο, ωστόσο, με το κίνημα Black Lives Matter να ξεσηκώνεται και στα γήπεδα μετά τη δολοφονία του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ από τον αστυνομικό Ντέρεκ Σόβιν, το συμβούλιο των αθλητών της Ολυμπιακής και Παραολυμπιακής επιτροπής κάλεσε τη Δ.Ο.Ε. να άρει τον κανόνα και να αναπτύξει μία νέα πολιτική για την ελευθερία της έκφρασης.
Την επιστολή προώθησε και η αμερικανική Ολυμπιακή επιτροπή και ο Ολυμπιονίκης σπρίντερ Τζον Κάρλος, ο οποίος το 1968 στο Μεξικό είχε υψώσει τη γροθιά του στο βάθρο μαζί με τον Τόμι Σμιθ. «Οι αθλητές δεν θα σιωπούν, πλέον», έγραψε ο Κάρλος. Ωστόσο, το εκτελεστικό συμβούλιο της της Δ.Ο.Ε. επικαλείται μία έρευνα 3.550 αθλητών από 185 χώρες και αποφάσισε να διατηρήσει τις σχετικές απαγορεύσεις και στους επερχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο...
Σύμφωνα με την έρευνα, το 70% των αθλητών και αθλητριών εκτιμά πως «δεν είναι ούτε σκόπιμο ούτε κατάλληλο να εκφραστούν πολιτικές απόψεις κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης», σε επίσημες εκδηλώσεις. Το 67% απορρίπτει παρόμοιες χειρονομίες ή δηλώσεις και πάνω στο βάθρο των νικητών. Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή ξεκαθάρισε πως κάθε παραβάτης του «Rule 50» θα τιμωρείται, δίχως να αναφερθεί ποια θα είναι η ποινή.
Η πρόεδρος της επιτροπής αθλητών, Κίρστι Κόβεντρι, κολυμβήτρια που κατέκτησε επτά Ολυμπιακά μετάλλια το 2004 στην Αθήνα και το 2008 στο Πεκίνο, δήλωσε ότι «αποδείχθηκε στην έρευνα πως οι αθλητές δεν θέλουν περισπασμούς κατά τη διάρκεια των αγώνων τους. Ετσι αισθανόμουν κι εγώ όσο κολυμπούσα και έτσι νιώθω ακόμη και σήμερα».
Η Κίρστι Κόβεντρι εξήγησε πως «στόχος του ερωτηματολογίου ήταν να αφουγκραστούμε τις σκέψεις και τις επιθυμίες των ίδιων των αθλητών. Να ακούσουμε τη γνώμη τους και να διαμορφώσουμε το πλαίσιο της συμπεριφοράς που οι ίδιοι επιθυμούν». Και επιβεβαίωσε, μάλιστα, πως εκείνοι που θα γονατίσουν ή θα προχωρήσουν σε άλλου είδους πολιτική ή κοινωνική διαμαρτυρία «πράγματι θα τιμωρηθούν...».
