Εγώ μια χαρά τους είδα χθες τους συμπατριώτες Έλληνες. Γιόρτασαν με τις παρέες τους την εθνική εορτή και τον Ευαγγελισμό, άλλοι πλούσια, άλλοι φτωχικά, άλλοι έχοντας φύγει για τετραήμερο, άλλοι στα σπίτια και στις γειτονιές τους… πάντως, όλοι τρώγοντας τον μπακαλιάρο που μια βδομάδα τώρα μας είχε φάει ο άτιμος. Η τιμή του μπακαλιάρου κι η τιμή του μπακαλιάρου. Αίσχος με την τιμή του μπακαλιάρου, ντροπή με το κόστος του μπακαλιάρου, δέκα μέρες τώρα μ’ αυτό ασχολούμασταν.
Μόλις είχαμε φύγει απ’ την τιμή της λαγάνας, πήγαμε στην τιμή του μπακαλιάρου κι από σήμερα ξεκινάμε το όμορφο οδοιπορικό της τιμής των αμνοεριφίων του Πάσχα. Από τιμή σε τιμή κυλά η ζωή μας. Εγώ πάντως χθες, δεν είδα ούτε έναν που να μην έφαγε μια μερίδα μπακαλιάρο. Και ο ζάπλουτος και το φτωχαδάκι, ένα κομματάκι τηγανητού μπακαλιάρου με σκορδαλιά το απόλαυσαν. Όπως και λαγάνα τσίμπησαν την Καθαροδευτέρα κι ας ήταν ληστρική η τιμή της, όπως και μια μπουκιά αρνί θα το φάνε το Πάσχα, ανεξάρτητα που θα ανέβει ή θα πέσει φέτος η τιμή του οβελία.
Τι θέλω να πω με όλα τούτα; Ότι αν θέλουμε βρίσκουμε σημεία συνεννόησης και κοινών εμπειριών, αν δεν θέλουμε οι διαφορές μας μεγεθύνονται εύκολα και φτάνουν ως το άπειρο. Αν έχουμε καλή διάθεση για όλα βρίσκονται γέφυρες, αν δεν γουστάρουμε μπορούμε να οδηγηθούμε σε εμφύλιο ακόμα και για ένα φτερό αλμυρού βακαλάου Ισλανδίας. Στο χέρι μας είναι. Χθες το μεσημέρι ήμουν σ’ ένα τραπέζι με πέντε φίλους, που ο καθένας ψηφίζει άλλο κόμμα. Δεν ξέρω πως μας έκατσε έτσι, πάντως ήμασταν αποφασισμένοι να βρούμε θέματα κουβέντας που δεν θα μας έφερναν σε αντιπαράθεση. Το καταφέραμε και περάσαμε μια χαρά. Θα μπορούσαμε να έχουμε γίνει μπίλιες, αποφασίσαμε να μην το κάνουμε.
Στο τέλος-τέλος, δεν είχαμε και τίποτα βαρύ να χωρίσουμε αναμεταξύ μας κι ας ήταν εύκολο γα τους μισούς από μας να πληρώσουν 17 ευρώ το κιλό τον βακαλάο και δυσκολότατο για τους άλλους μισούς. Το παραμερίσαμε αυτό.
Μπορούμε να παραμερίσουμε και μερικά άλλα που μας καταδυναστεύουν και μας οδηγούν στα ταμπούρια της εμφύλιας σύρραξης. Δεν είπα να μην τσακωνόμαστε ποτέ, απλώς να μην τσακωνόμαστε για τους λάθος λόγους.
