Παρακολούθησα την ομιλία του Στέφανου Κασσελάκη στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Αν μου ζητούσαν να την περιγράψω, θα κατέφευγα σε μία μεταφορά και συγκεκριμένα στην παρομοίωσή της με το μενού ενός «ψαγμένου» σεφ με πολλά τατουάζ στα χέρια. Δοκιμάζοντας τα πιάτα, όμως, του πολυδιαφημισμένου σεφ, μένεις πάντα με την αίσθηση του άγευστου. Δεν ήταν καν αλμυρά ή ανάλατα, πικάντικα ή τρυφερά στη γεύση. Απλά, άγευστα. Λες και κάποιος αντέγραψε μία συνταγή από το Διαδίκτυο, αλλά την εφάρμοσε με εντελώς λάθος τρόπο. Υπάρχει πάντα, βέβαια, η εκδοχή, να μαγείρεψε με περισσέματα άλλων φαγητών, αλλά αυτό ξεφεύγει από τα όρια της μαγειρικής ευπρέπειας.
Ακούγοντας προσεκτικά την ομιλία, διαπίστωσα πως ο Στέφανος Κασσελάκης, έχει πρόβλημα με τους λογογράφους του. Αφενός, συνεχίζουν το ίδιο βιολί με την προεκλογική περίοδο, μιλώντας για «καθεστώς» τη στιγμή που η χώρα και οι πολίτες βίωσαν δύο άψογα οργανωμένες εκλογικές διαδικασίες, στις οποίες το κόμμα του όχι απλά καταψηφίστηκε, αλλά καταποντίστηκε. Τι αποδεικνύει αυτό; Είτε πως πρόκειται για τους ίδιους λογογράφους με τους παλιούς, είτε με τους χειρότερους μαθητές του. Αυτή η στάνη, αυτό το γάλα βγάζει.
Αναμασώντας τα ίδια σχεδόν επιχειρήματα με τον μέντορα του, τον Αλέξη Τσίπρα, ο Στέφανος Κασσελάκης και η περί αυτόν ομάδα, δείχνουν σαν να μην έχουν καταλάβει τίποτα απ’ όλα όσα έγιναν στη χώρα τους τελευταίους μήνες και πολύ περισσότερο, να μην έχουν καταλάβει τις αιτίες της συντριβής στις εκλογές, την διαρροή φίλων και οπαδών του κόμματος. Σαν να μη διαβάζουν ούτε τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, όπου διαπιστώνεται πως ο νέος αρχηγός δεν «σαγηνεύει» τους κεντρώους ψηφοφόρους, ενώ και ένα τμήμα των «δικών» του τον βλέπει με μισό μάτι.
Λίγες ώρες πριν την ομιλία του Στέφανου Κασσελάκη, το ιστορικό στέλεχος της ανανεωτικής αριστεράς, ο Σωτήρης Βαλντέν, με άρθρο του που δημοσιεύτηκε, χαρακτήρισε τον νέο αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ ως «πολιτικό UFO». Ομολογώ πως τον χαρακτηρισμό αυτό, τον βρίσκω πιο πετυχημένο απ’ όλους όσους ακούστηκαν και γράφτηκαν, γιατί περιγράφει με ακρίβεια το «φαινόμενο».
Ο Στέφανος Κασσελάκης, αποδέχτηκε τον ρόλο που το πρόσφεραν, προφανώς με κάποιες εγγυήσεις για αφειδή χρηματοδότησή της προσπάθειάς του και ένα χρονικό ελάχιστο παραμονής στην ηγεσία του κόμματος. Ο ίδιος δεν δείχνει να έχει καταλάβει σε τι έμπλεξε, ποιος είναι ο ρόλος του και τι περιμένουν από αυτόν εκείνοι που τον ενέπλεξαν σε αυτή την ιστορία. Αδαής στην πολιτική, χωρίς εμπειρία αλλά και διάθεση να εντρυφήσει στην ιστορία, τουλάχιστον, του χώρου που ανέλαβε να εκπροσωπήσει, μπορεί να γράφει στο γυαλί και στις σέλφι με κουρασμένες οπαδούς του κόμματος ανά την Ελλάδα, στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται για έναν άνθρωπο που νύχτα ήρθε και νύχτα θα φύγει.
Πιθανόν να μην του χρεώσουν την αποτυχία στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές των επόμενων εβδομάδων. Η αποτίμησή του θα γίνει μάλλον στις προσεχείς ευρωεκλογές. Μπορεί ο χρόνος μέχρι τότε να δείχνει πολύς, στην πραγματικότητα είναι μια ανάσα. Αν συνεχίσει αυτό το τροπάρι, κάθε άλλο παρά θα πείσει, όχι μόνο τους κεντρώους, το νέο φετίχ του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ούτε και τους εναπομείναντες, προερχόμενους από την αριστερά ψηφοφόρους του. Θα απομείνει με τον εσμό των αυριανιστών και των σαλταδόρων της πολιτικής, οι οποίοι, αριθμητικά, δεν μπορούν να του προσφέρουν κάποιο πλεονέκτημα στον σκληρό και ανταγωνιστικό κόσμο της πολιτικής.
Συνεχίζοντας αυτή την παράσταση με ατάκες του στιλ «Μπορώ να νικήσω τον Μητσοτάκη», προκαλεί τα ειρωνικά χαμόγελα. Όχι μόνο των αντιπάλων του, αλλά και των σημερινών συνοδοιπόρων του, αφού αυτοί γνωρίζουν καλά τις ικανότητες και τη στοχοπροσήλωση του σημερινού πρωθυπουργού, από τον οποίο ηττήθηκαν διαδοχικά πολλές φορές από το 2019 κι εντεύθεν.
Αν νομίζει ο κ. Κασσελάκης πως οι 47 βουλευτές που έχει (άγνωστο με πόσους θα παραμείνει σε λίγο καιρό), μπορούν να κάνουν τη διαφορά στο πολιτικό σκηνικό, να είναι σίγουρος πως θα απογοητευτεί σύντομα. Εξάλλου, ο διορισμός των νέων του «σωματοφυλάκων» σε θέσεις - κλειδιά της Κ.Ο. είναι ενδεικτικές της συνέχειας που θα ακολουθήσει. Θα παρακολουθούμε με ενδιαφέρον.
