Πολύ κακό για το τίποτα που ήρθε από το πουθενά ή το χρονικό ενός ρεσάλτου με happy end για τον σκηνοθέτη και τον πρωταγωνιστή.
Η επικράτηση, γιατί περί αυτού πρόκειται και όχι περί νίκης, του Στέφανου Κασσελάκη, είναι η ληξιαρχική πράξη ενός θανάτου που είχε συντελεστεί προ ετών, αλλά έπρεπε πρώτα να πειστούν οι πιστοί στο θαύμα της ανάστασης ή έστω της μετενσάρκωσης.
Για τη λεγόμενη δημοκρατική νομιμοποίηση, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό στη βαθιά αντιδημοκρατική, ελληνική αριστερά, έπρεπε να επικυρωθεί η νεκρανάσταση ή η μετενσάρκωση από μία ψηφοφορία, όπερ και εγένετο.
Με καλοστημένη σκηνοθεσία και άκρως επιδέξια χρήση τόσο των παραδοσιακών ΜΜΕ, τα οποία με τις πρωινές, μεσημεριανές και απογευματινές εκπομπές στόχευσαν στις μεγαλύτερες ηλικίες, όσο και των νέων Μέσων, όπως το instagram και το TikTok, κατάφεραν να πείσουν τα επιμέρους κοινά πως ο εκλεκτός τους θα είναι εκείνος που θα τους οδηγήσει ως Περιούσιο λαό στη Γη της Επαγγελίας, δηλαδή στην κυβερνητική εξουσία, μοναδικό σκοπό της ύπαρξής τους.
Τι απέμεινε από όλα αυτά; Κάτι πολύ απλό, μπήκε το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της ελληνικής αριστεράς, η οποία από τώρα και στο εξής θα περιφέρεται ως ζόμπι μολυσμένο με τον ιό του αυριανισμό, συσπειρώνοντας γύρω της όλους εκείνους που αποτελούν το ένζυμο του εθνολαϊκισμού και του ανορθολογισμού στην ελληνική κοινωνία.
Από Δευτέρα, όμως, τα ψέματα τελείωσαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιραία θα αναγκαστεί να καταθέσει τις θέσεις και τις προτάσεις του. Φερ’ ειπείν, ισχύει και είναι πρότασή του η κατάργηση της στρατιωτικής θητείας που εξήγγειλε ο αρχηγός του; Ή πάλι, ποια είναι η θέση του για τις διεθνείς συμμαχίες της χώρας, την ένταξή της σε υπερεθνικούς σχηματισμούς όπως το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση;
Αν και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, κανείς από τους υποψηφίους αρχηγούς δεν ψέλλισε δύο λόγια για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, τώρα όμως δεν θα αποφύγει να πάρει θέση.
Φυσικά, θα πρέπει να μας παρουσιάσει ένα μοντέλο οικονομίας, όπως το οραματίζεται ο νέος του αρχηγός, ο οποίος είναι γαλουχημένος στη Μέκκα του καπιταλισμού. Θα συνεχίσουν να ονειρεύονται κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία ή θα είναι υπέρ της οικονομίας της αγοράς; Και ποιο μοντέλο παραγωγής πλούτου θα προκρίνουν, πριν ξεκινήσουν να μοιράζουν λεφτά μέσα από τη φενάκη της αναδιανομής δανεικών, όπως έκαναν τόσα χρόνια;
Πέραν όλων αυτών και άλλων που αναγκαστικά θα πρέπει να πάρει θέση ο ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει πάντα και το πολυδιαφημισμένο «ηθικό πλεονέκτημα» το οποίο αν μπορούσαν να είχαν γράψει με τατουάζ στα μέτωπά τους πριν λίγο καιρό. Τώρα θα πρέπει να μας εξηγήσουν πως το εννοούν, τι περιεχόμενο δίνουν και, κυρίως, από πού αντλούν αυτή τη βεβαιότητα, όταν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας παρουσίασαν ένα απεχθές, απάνθρωπο και αντιδημοκρατικό πρόσωπο με βαριές αλληλοκατηγορίες, κινητοποίηση των σκοτεινών μηχανισμών του διαδικτυακού παρακράτους και βαρύτατους υπαινιγμούς.
Σε ό,τι αφορά αυτούς που πήγαν μία και δύο φορές να ψηφίσουν, εν γνώση τους συμμετείχαν σε μία καρικατούρα εκλογών με προαποφασισμένο αποτέλεσμα από εκείνους που θεώρησαν πως ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί πια να παίξει με επάρκεια τον ρόλο του ως προς την ανάσχεση της προόδου και της προκοπής του τόπου και έπρεπε να βρεθεί ένα νέο ηγετικό σχήμα για τη δημιουργία του νέου μετώπου αγανακτισμένων, αντισυστημικών, ανορθολογικών, ως μοχλό πίεσης για τη στασιμότητα και την οπισθοδρόμηση.
Μία μερίδα της ελληνικής κοινωνίας, όντως, γοητεύεται από τις ιδέες μίας περίκλειστης, φοβικής, ανίκανης να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες πραγματικότητα. Αυτές οι ομάδες του πληθυσμού είναι εκείνες που αντιδρούν σε κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού ή μεταρρύθμισης εδώ και πολλές δεκαετίες, επικαλούμενοι ξεπερασμένα αντιδεξιά συμπλέγματα, κατάλοιπα μιας άλλης μεγάλης εξαπάτησης της ελληνικής κοινωνίας πριν από περίπου μισό αιώνα.
Έρχονται, όχι από τους αιώνες, όπως ισχυρίστηκε ένας υμνωδός του μίζερου έντεχνου - ο Θεός να το κάνει - τραγουδιού, αλλά από τα σπλάχνα της αντιδυτικής παράδοσης που προτιμάει την πτωχή πλην τίμια Ελλάδα από μία κοινωνία ανοιχτή, μία χώρα ισχυρή.
Από σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει σε μία νέα περιδίνηση, η οποία έχει να κάνει με την ενότητα του κομματικού του οργανισμού. Αυτή δεν είναι δεδομένη και αν λάβουμε υπόψη μας τις βαριές, σκληρές κουβέντες που ακούστηκαν τις προηγούμενες εβδομάδες, κανείς δεν μπορεί να είσαι αισιόδοξος πως τις επόμενες εβδομάδες και μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι αυτό που έχουμε συνηθίσει.
Το μόνο σίγουρο είναι πως για τον ΣΥΡΙΖΑ ξημερώνει μία ημέρα, με σκοτάδι το μεσημέρι και μία νύχτα μακρά χωρίς ξημέρωμα στα γνωστά λημέρια της ελληνικής αριστεράς που τόσο μεγάλη ζημιά προκάλεσε στον τόπο με την αλλοπρόσαλλη, επικίνδυνη πολιτική της.
