Ο Μάριο Ντράγκι σε άρθρο - παρέμβαση στους Financial Times με τον τίτλο «Ξεχάστε τις ΗΠΑ - Η Ευρώπη έχει επιβάλει δασμούς στον εαυτό της» τόνισε εκ νέου την ανάγκη για ριζικές αλλαγές, προκειμένου να καμφθούν τα εμπόδια για την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Ο Ντράγκι στο άρθρο του επισημαίνει αφενός τη «μακροχρόνια ανικανότητα της ΕΕ να αντιμετωπίσει τους περιορισμούς στον εφοδιασμό της, ιδίως τους υψηλούς εσωτερικούς φραγμούς και τα ρυθμιστικά εμπόδια», αφετέρου τονίζει πως «η Ευρώπη αυξάνει ουσιαστικά τους δασμούς εντός των συνόρων της και αυξάνει τις ρυθμίσεις σε έναν τομέα που αποτελεί περίπου το 70 % του ΑΕΠ της ΕΕ.»
Forget the US — Europe has successfully put tariffs on itself https://t.co/iZjgLSAGy5 | opinion
— Financial Times (@FT) February 14, 2025
Τα κύρια σημεία του άρθρου:
Δύο σημαντικοί παράγοντες οδήγησαν την Ευρώπη σε αυτή τη δυσχερή θέση - αλλά μπορούν επίσης να την οδηγήσουν και πάλι σε έξοδο, εάν είναι έτοιμη να υποστεί ριζικές αλλαγές.
Ο πρώτος είναι η μακροχρόνια ανικανότητα της ΕΕ να αντιμετωπίσει τους περιορισμούς στον εφοδιασμό της, ιδίως τους υψηλούς εσωτερικούς φραγμούς και τα ρυθμιστικά εμπόδια. Αυτά είναι πολύ πιο επιζήμια για την ανάπτυξη από τους δασμούς που θα μπορούσαν να επιβάλουν οι ΗΠΑ - και οι επιβλαβείς επιπτώσεις τους αυξάνονται με την πάροδο του χρόνου.
Το ΔΝΤ εκτιμά ότι τα εσωτερικά εμπόδια της Ευρώπης ισοδυναμούν με δασμούς 45% για τη μεταποίηση και 110% για τις υπηρεσίες. Αυτά συρρικνώνουν αποτελεσματικά την αγορά στην οποία δραστηριοποιούνται οι ευρωπαϊκές εταιρείες: το εμπόριο μεταξύ των χωρών της ΕΕ είναι λιγότερο από το μισό του επιπέδου του εμπορίου μεταξύ των πολιτειών των ΗΠΑ. Και καθώς η δραστηριότητα μετατοπίζεται περισσότερο προς τις υπηρεσίες, η συνολική τους επιβάρυνση στην ανάπτυξη γίνεται χειρότερη.
Ταυτόχρονα, η ΕΕ επέτρεψε στους κανονισμούς να παρακολουθούν το πιο καινοτόμο τμήμα των υπηρεσιών - το ψηφιακό - εμποδίζοντας την ανάπτυξη των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων τεχνολογίας και εμποδίζοντας την οικονομία να απελευθερώσει μεγάλα κέρδη παραγωγικότητας. Το κόστος συμμόρφωσης με τον ΓΚΠΔ, για παράδειγμα, εκτιμάται ότι έχει μειώσει τα κέρδη των μικρών ευρωπαϊκών επιχειρήσεων τεχνολογίας έως και 12%.
Συνολικά, η Ευρώπη αυξάνει ουσιαστικά τους δασμούς εντός των συνόρων της και αυξάνει τις ρυθμίσεις σε έναν τομέα που αποτελεί περίπου το 70 % του ΑΕΠ της ΕΕ. (...)
Μέχρι σήμερα, η Ευρώπη έχει επικεντρωθεί είτε σε μεμονωμένους είτε σε εθνικούς στόχους χωρίς να υπολογίζει το συλλογικό τους κόστος. Η εξοικονόμηση δημόσιου χρήματος υποστήριζε τον στόχο της βιωσιμότητας του χρέους. Η εξάπλωση των ρυθμίσεων αποσκοπούσε στην προστασία των πολιτών από τους κινδύνους της νέας τεχνολογίας. Τα εσωτερικά εμπόδια είναι κληρονομιά των εποχών που το εθνικό κράτος αποτελούσε το φυσικό πλαίσιο δράσης.
Όμως είναι πλέον σαφές ότι η δράση με αυτόν τον τρόπο δεν απέφερε ούτε ευημερία για τους Ευρωπαίους, ούτε υγιή δημόσια οικονομικά, ούτε καν εθνική αυτονομία, η οποία απειλείται από την πίεση από το εξωτερικό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο απαιτείται ριζική αλλαγή.
