Αν και το τελευταίο διάστημα στην Ιταλία την παράσταση έχουν κλέψει οι εξελίξεις για τις τράπεζες, στη γειτονική χώρα επικρατεί ταυτόχρονα μια «βουβή» οικονομική κρίση.
Ουσιαστικά πρόκειται για το γεγονός ότι την τελευταία δεκαετία σχεδόν τριπλασιάστηκαν οι Ιταλοί που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, καθώς όπως είναι γνωστό η χώρα πέρασε μια διπλή ύφεση μεγάλης διάρκειας.
Στο όριο της “απόλυτης” φτώχειας σημαίνει ότι αδυνατούν να πληρώσουν το λεγόμενο “καλάθι της νοικοκυράς”, ότι δεν μπορούν να αγοράσουν μια σειρά προϊόντων και υπηρεσιών. Σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ιταλίας, Istat, ο αριθμός έφθασε τα 4,7 εκατομμύρια πέρυσι, από σχεδόν 1,7 εκατομμύρια το 2006. Πρόκειται για το 7,9% του πληθυσμού, με πολύ μεγάλο κομμάτι να συγκεντρώνεται στις νότιες περιοχές της χώρας.
Η ύφεση στην οποία βρέθηκε η Ιταλία εκτός από βαθιά ήταν και η μεγαλύτερη από τον Β'' Παγκόσμιο Πόλεμο και διήρκησε από το 2008 έως το 2013. Μια από τις επιπτώσεις στην οικονομία της χώρας ήταν η ισοπέδωση περισσότερου από το ένα τέταρτο της βιομηχανικής παραγωγής. Την ίδια περίοδο αυξήθηκε και η ανεργία, με το ποσοστό να αυξάνεται από το 5,7% το 2007 στο 13% το 2014. Σε πιο πρόσφατα στοιχεία, το ποσοστό της ανεργίας ήταν στο 11,3% τον Μάιο.
Το όριο της απόλυτης φτώχειας καταγράφεται στα 984,73 ευρώ για τους κατοίκους του Βορρά και στα 761,38 ευρώ στους κατοίκους του Νότου.
Επί δεκαετίες, η Ιταλία αντιμετωπίζει πρόβλημα υπογεννητικότητας, καθώς αντιστοιχούν μόλις 1,35 παιδιά ανά γυναίκα σε σύγκριση με το μέσο όρο του 1,58 που καταγράφεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2015 (αυτό είναι το τελευταίο έτος για το οποίο υπάρχουν διαθέσιμα συγκρίσιμα στοιχεία). Είναι αρκετά σαφές ότι η ιταλική κυβέρνηση θα μπορούσε να δώσει κίνητρα με στόχο να αυξηθεί η γεννητικότητα στην χώρα, καθώς είναι γνωστό ότι σε μια προηγμένη κοινωνία, τα παιδιά αποτελούν πηγή εξόδων και άρα κατανάλωσης.
"Η έκθεση για τη φτώχεια δείχνει πως είναι άσκοπο να αναρωτιέται κανείς γιατί υπάρχουν λιγότερα νεογέννητα στην Ιταλία", αναφέρει ο Gigi De Palo, επικεφαλής του Ιταλικού Φόρουμ Ενώσεων Οικογενειών. «Αν κάνεις ένα παιδί σημαίνει αυτόματα ότι γίνεσαι φτωχός, οπότε στην Ιταλία τα παιδιά δεν θεωρούνται απαραίτητα καλή επιλογή».
Ο αριθμός των ανθρώπων που άγγιξαν το όριο της φτώχειας αυξήθηκε πέρυσι στις τάξεις της νεότερης ηλικίας, φτάνοντας το 10% στην ηλικιακή ομάδα των 18 έως 34 ετών. Το 2007 – στο έτος που ξεκίνησε η κρίση – στην ίδια ηλικιακή κατηγορία, κάτω από το όριο της φτώχειας βρισκόταν το 2,5%.
Στις αρχές του 2017, η Ιταλία ήταν η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που δεν είχε πρόνοια για τον πληθυσμό που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.
Μέσα στη χρονιά, η ιταλική βουλή ενέκρινε ένα νόμο/εργαλείο κατά της φτώχειας που αντικατέστησε κάποια υπάρχοντα μέτρα στήριξης του εισοδήματος. Με αυτό το νόμο θα ωφεληθούν περίπου 400.000 νοικοκυριά και συνολικά 1,7 εκατομμύρια άνθρωποι, σύμφωνα με δημοσίευμα της Sole 24 Ore. Το πρόγραμμα θα χρηματοδοτηθεί με κονδύλια ύψους περίπου 2 δισ. ευρώ, τα οποία θα πρέπει να αυξηθούν σε σχεδόν 2,2 δισ. το 2018.
Επιμέλεια: Δανάη Μαραγκουδάκη
