Οι σοκαριστικές εικόνες της άλωσης κυβερνητικών κτηρίων της Βραζιλίας από οπαδούς του Ζαΐρ Μπολσονάρου έδειξαν γλαφυρά την πόλωση που επικρατεί στη χώρα. Από τη μία μεριά, άνθρωποι που χορεύουν στους δρόμους και στηρίζουν τον πρόεδρο Ινάσιο Λούλα και από την άλλη, οι «μπολσοναρίστας» που τον κατηγορούν σαν κλέφτη. Το στοίχημα της ένωσης της χώρας και της άρσης του διχασμού είναι θεόρατο.
Το πολεμικό κλίμα που επικρατούσε στη Βραζιλία, με την ενορχήστρωση του πρώην προέδρου Ζαϊρ Μπολσονάρου, έφτασε στο αποκορύφωμά του την Κυριακή. Καθώς ο Λούλα βρισκόταν στο Σάο Πάολο, χιλιάδες «μπολσοναρίστας» κατέλαβαν προσωρινά μέρη στο Ανώτατο Δικαστήριο και τη Βουλή της πρωτεύουσας, σε μία καινοφανή ενέργεια για τα χρονικά της χώρας. Βέβαια, αυτά δεν συνέβησαν σε μία ημέρα.
Όλο το προηγούμενο διάστημα, ο Μπολσονάρο προετοίμαζε τις αντιδράσεις εναντίον του Λούλα, ιδιαίτερα έπειτα από την ήττα του στις προεδρικές εκλογές του Οκτωβρίου. Καθώς ο πρώην πρόεδρος της χώρας δεν αναγνώρισε τη νίκη του Λούλα, διοργάνωνε συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα με διχαστική λογική και fake news, πάνω στο αφήγημα περί νοθείας.
Χιλιάδες οπαδοί του συγκεντρώνονταν σε πολλές πόλεις της χώρας, όπως το Ρίο ντε Τζανέιρο, το Σάο Πάολο και την Μπραζίλια όλο αυτό το διάστημα. Το οργανωτικό δίκτυο του Μπολσονάρο, που γιγαντώθηκε κατά την περίοδο που βρισκόταν στην εξουσία, διογκώθηκε σε υπερθετικό βαθμό.
Η επίθεση των οπαδών του την Κυριακή αποτέλεσε το επιστέγασμα των προσπαθειών του, όσο κι αν κι ο Μπολσονάρο, υπό πίεση, αναγκάστηκε να καταδικάσει τις ενέργειές του. Θα μπορούσαν να είχαν συμβεί όλα αυτά, δίχως τη συνδρομή του όλο αυτό το διάστημα, που φούσκωνε τα μυαλά των ακραίων και των εξτρεμιστών άραγε;
Το ζήτημα ωστόσο που ήγειρε ο νυν πρόεδρος Ινάσιο Λούλα είναι ίσως ένα από τα σημαντικότερα. Κατά πόσο η αστυνομία είχε ευθύνες για τα γεγονότα της Μπραζίλια μένει να διερευνηθεί. Το ερώτημα παραμένει κατά πόσο οι ακραίες αντιδράσεις των μπολσοναρικών ήταν η αυθόρμητη αντίδραση ενός οργισμένου όχλου ή ένα σχέδιο ανατροπής της κυβέρνησης, στην πράξη.
Η ουσία είναι πως μία τέτοια συγκέντρωση απαιτεί αρκετούς πόρους και ενδεχομένως προεργασία και πόρους για να συμβεί. Αν ήταν ήδη επικίνδυνο που ο Μπολσονάρο είχε καταφέρει να επηρεάζει τόσο τους ακραίους και εξτρεμιστικούς κύκλους σε όλη τη χώρα, γίνεται εύκολα κατανοητό τι σημαίνει η διείσδυσή του στις ένοπλες δυνάμεις και τον στρατό μετά από χρόνια στην εξουσία. Οι δυνάμεις ασφαλείας φυσικά επέβαλαν την τάξη άμεσα έπειτα από τις εντολές του Λούλα αυτή τη φορά.
