Ο Αύγουστος τελειώνει και τις δύο τελευταίες εργάσιμες ημέρες του μήνα τα πάντα στο Μέγαρο των Ηλυσίων κυλούσαν στη συνήθη καθημερινότητά τους: Ο Εμανουέλ Μακρόν δέχθηκε τον νέο πρωθυπουργό της Βρετανίας, πριν αναχωρήσει για διήμερη επίσημη επίσκεψη στη Σερβία. Όμως η εικόνα αυτή της ομαλότητας απέχει παρασάγγας από την πραγματικότητα. Η Γαλλία διανύει επικίνδυνη κυβερνητική κρίση. Έχουν περάσει δύο μήνες από τις εκλογές δίχως λειτουργική κυβέρνηση, νομιμοποιημένη από τη λαϊκή ψήφο, και έρχεται ένα φθινόπωρο με τα γιγαντωμένα οικονομικά προβλήματα να πιέζουν για την ψήφιση ενός άκρως περιοριστικού προϋπολογισμού.
Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, η αριστερή συμμαχία που αναδείχθηκε πρώτη δύναμη στην επαναληπτική ψηφοφορία της 7ης Ιουλίου, πνέει τα μένεα κατά του Εμανουέλ Μακρόν, επειδή αρνείται να διορίσει πρωθυπουργό την 37χρονη αριστερή οικονομολόγο και πανεπιστημιακό Λουσί Καστέ. Κατηγορεί τον Γάλλο πρόεδρο για διαρκή καταπάτηση θεσμικών διαδικασιών και ότι επιχειρεί «αντιδημοκρατικό πραξικόπημα», αγνοώντας τη λαϊκή ετυμηγορία, όπως δηλώνει η Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν-Λυκ Μελανσόν.
Τα μηνύματα που εκπέμπονται από την Αριστερά είναι διφορούμενα, καθώς οι διαφορές στους κόλπους της ετερόκλητης συμμαχίας δεν κρύβονται. «Ατμομηχανή» του Λαϊκού Μετώπου είναι η Ανυπότακτη Γαλλία», συμμετέχουν όμως στο σχήμα και ακροαριστερά κόμματα που αντιτίθενται συλλήβδην στην καπιταλιστική αστική δημοκρατία και από την άλλη οι Σοσιαλιστές (του «χαβιαριού» όπως τους εγκαλούν), που τηρούν αποστάσεις από τις όποιες επιλογές του Μελανσόν θεωρούν ριζοσπαστικές. Θέτουν πάντως ορισμένους όρους από τους οποίους αρνούνται να υποχωρήσουν και είναι ταυτόσημοι με εκείνους της Ανυπότακτης Γαλλίας, όπως η κατάργηση της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης και η αύξηση του κατώτατου μισθού.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα όμως έχει απορρίψει ρητά την απειλή μιας διαδικασίας αποπομπής του προέδρου· δηλώνουν ότι θα συμμετάσχουν στις κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας της Αριστεράς κατά του Μακρόν στις 7 Σεπτεμβρίου, ωστόσο διαχωρίζουν εκ των προτέρων τη θέση τους σε περίπτωση που σημειωθούν έκτροπα.
Πολλοί μάλιστα στους κόλπους των Σοσιαλιστών, πιέζουν τον γραμματέα του κόμματος Ολιβιέ Φορ να σταματήσει να ενεργεί κατά τα λεγόμενά τους ως υποτελής του Μελανσόν ή να παραιτηθεί. Η εσωκομματική αντιπολίτευση, με επικεφαλής τους δημάρχους της Βο-α-Βελ, Ελέν Ζοφρουά και της Rουέν, Νικολά Μαγέρ Ροσινιόλ, τάσσεται κατά της συμμαχίας με την Ανυπότακτη Γαλλία και υποστηρίζει ότι το Σοσιαλιστικό Κόμμα πρέπει να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις με τον Εμανουέλ Μακρόν για τον σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης.
Δεν αποκλείουν την υποχώρηση του Κόμματος από την απόφαση της αριστερής συμμαχίας να προτείνει για πρωθυπουργό Λουσί Καστέ. Οργισμένος ο ηγέτης των Σοσιαλιστών αρνήθηκε χθες ότι υπάρχει «διχασμός» στους κόλπους του κόμματος και τόνισε πως «όλοι γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στον συμβιβασμό». Το όνομα που ακούγεται συχνότερα τελευταία από την πλευρά των Σοσιαλιστών είναι εκείνο του κεντροαριστερού πρώην πρωθυπουργού Μπερνάρ Καζνέβ, επί προεδρίας Φρανσούα Ολάντ.
Ο Εμανουέλ Μακρόν από την πλευρά του εκμεταλλεύεται αυτές τις επαμφοτερίζουσες τάσεις της αριστερής συμμαχίας, την οποία επιχειρεί να διεμβολίσει, προσεταιριζόμενος του βουλευτές του Σοσιαλιστικού Κόμματος, γεγονός που θα σήμαινε το τέλος του Νέου Αριστερού Μετώπου. Ήδη, κάλεσε τους Σοσιαλιστές να συμμετέχουν στο δεύτερο γύρο των διαβουλεύσεων ανεξάρτητα από τη συμμαχία της Αριστεράς.
Η επιλογή του Καζνέβ υπήρχε εξ αρχής στη λίστα υποψηφίων του Μακρόν, στην προσπάθεια να διορίσει μία κυβέρνηση που θα τη στηρίζουν δυνάμεις του Κέντρου με τον ίδιο επικυρίαρχο του πολιτικού παιχνιδιού.
Η εφημερίδα Le Monde υπενθυμίζει ότι ο πρώην πρωθυπουργός βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τον νυν πρόεδρο από τότε που ο τελευταίος αποχώρησε από το Σοσιαλιστικό Κόμμα για τις προεδρικές εκλογές του 2017. Ο Μπερνάρ Καζνέβ δεν φείδεται έκτοτε κριτικής για τον διάδοχο του Φρανσουά Ολάντ. Ο διορισμός του στη Ματινιόν θα είχε επομένως το άρωμα συγκατοίκησης που επιδιώκει ο αρχηγός του κράτους, ο οποίος έχει δεσμευτεί να μην διορίσει πρωθυπουργό από το στρατόπεδό του.
Μια συνύπαρξη του προέδρου της Δημοκρατίας, της κυβέρνησης και της προέδρου της Εθνοσυνέλευσης (προέρχεται από τη συμμαχία «Μαζί» του Μακρόν) χαρακτηρίζεται από το Μέγαρο των Ηλυσίων, σύμφωνα με την γαλλική εφημερίδα, «coalitation», ένα νεολογισμός που προκύπτει από τη συγχώνευση του «συνασπισμού» (coalition) και της «συγκατοίκησης» (cohabitation).
Ο Μπερνάρ Καζνέβ κοιτά το δημοσιογραφικό φακό με τον Φρανσουά Ολάντ στα δεξιά του. Είναι Οκτώβριος του 2015, έναν χρόνο πριν αναλάβει την πρωθυπουργία. Κοντά μία δεκαετία μετά μπορεί να επανέλθει; (Christian Hartmann/Pool Photo via AP)
Η συμμαχία της Aριστεράς, πάντως, παρά τις αμφιταλαντεύσεις των Σοσιαλιστών, δίνει ραντεβού στους δρόμους, στις 7 Σεπτεμβρίου, κινητοποίηση την οποία σκοπεύει να μετατρέψει σε πανεθνική πολιτική διαμαρτυρία κατά του «αυταρχισμού» του Μακρόν, προτρέποντας τις οργανώσεις νεολαίας, φοιτητικά σωματεία και τα συνδικάτα να βγουν στους δρόμους για να υπερασπιστούν τη δημοκρατία. Η CGT, το μεγαλύτερο συνδικάτο της χώρας, ανακοίνωσε μεν ότι στηρίζει τη διαμαρτυρία που «θα επιτρέψει στον κόσμο της εργασίας να κινητοποιηθεί σε ένα πλαίσιο πολιτών που θα καταγγείλουν το πραξικόπημα», αλλά δεν θα συμμετάσχει επισήμως, διαλέγοντας έτσι τη μέση οδό και αποφεύγοντας να ταυτιστεί με το Λαϊκό Μέτωπο.
